ΜΑΓΝΗΣΙΑ

7000 π.χ. - 2017 μ.χ.

<<Παρουσίαση>>

Ολιστική προσέγγιση, καταγραφή
και προβολή του πολιτισμού Νομού Μαγνησίας.

Η παρουσίαση γίνεται σε δύο συνολικές κατηγορίες:

Α – Ιστορική αναδρομή
Β – Μαγνησία 2017

Το Ινστιτούτο με τα μέλη του, τους συνεργάτες του και την τεράστια βάση δεδομένων που διαθέτει, έχει την δυνατότητα ολιστικής προσέγγισης - παρουσίασης και προβολής κάθε Νομού, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Ως παράδειγμα αναφέρεται η Μαγνησία.

Η παρουσίαση γίνεται με την αφηγητική ομάδα του Ινστιτούτου, και στους αρχικούς αρχαίους χρόνους του εκάστοτε Νομού, ο αφηγηματικός λόγος θα είναι στην αρχαία διάλεκτο που ομιλείτο στον Νομό, αλλά και στα γλωσιικά ιδιώματα των περιοχών του.

Συμμετοχή στην παρουσίαση:

- Μουσικοί: με αρχαιοελληνικά όργανα και μουσική.

- Μουσικοί: με νεοελληνικά όργανα και μουσική.

- Ηχολήπτης και χειριμός προβολών.

- Βιντεοπροβολές και φωτογραφικό υλικό, και υλικό από την καθημερινότητα από την αρχαιότητα, (διατροφικές συνήθειες, μουσικές, θεατρικές και καθημερινές, με την συμμετοχή θεατρικών ομάδων) έως και σήμερα.

- Βιντεοσκόπηση της παρουσίασης (για μετέπειτα συνεχιζόμενη προβολή).

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Α – ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΟΧΗ
ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΝΕΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ Ν. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΠΟΛΕΜΟΣ – ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΑ – ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ
ΖΩΓΡΑΦΟΙ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ – ΠΟΙΗΤΕΣ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ
ΓΛΥΠΤΕΣ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ
ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΜΟΥΣΙΚΟΙ
ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ

Β – ΜΑΓΝΗΣΙΑ 2016 - 2017

ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΙ ΧΩΡΟΙ

ΜΟΥΣΕΙΑ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ – ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ & ΜΝΗΜΕΙΑ
ΑΡΧΑΙΟΙ ΝΑΟΙ
ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ
ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΝΤΕΙΑ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ- ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΧΟΡΟΥ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΦΗΓΗΣΗΣ & ΒΙΒΛΙΟΥ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
ΔΙΕΘΝΗ & ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
ΓΙΟΡΤΕΣ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ
ΑΝΤΑΜΩΜΑΤΑ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ – ΦΟΡΕΩΝ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ
ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ
ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ & ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
ΕΜΠΟΡΟΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ & ΠΑΖΑΡΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
ΒΟΥΝΑ
ΘΑΛΑΣΣΕΣ – ΠΑΡΑΛΙΕΣ
ΛΙΜΑΝΙΑ

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ
ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ – ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ – ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ
ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΤΟΧΗΣ
ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ
ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΑ
ΙΠΠΑΣΙΑ
ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ – ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ
CANOYING – KAYAK – ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ
ΘΑΛΑΣΙΑ ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ
ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑ – ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ
ΨΑΡΕΜΑ
ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΑ
YOGA
ΤΕΝΙΣ
PAINTBALL
ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ – ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ
ΑΕΡΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
ΤΖΕΤ ΣΚΙ
ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ
ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ:

Τσιπουράδικα
Παραδοσιακά πιάτα του Πηλίου
Θαλασσινοί μεζέδες
Φρούτα
Γλυκά
Σκιάθος
Σκόπελος
Αλόννησος

Οινοτουρισμός στην Μαγνησία

Ποτοποιεία - Παραγωγοί Κρασιού

Οινοτουρισμός στις Βόρειες Σποράδες

Ποτοποιίες - Παραγωγοί Τσίπουρου & Ούζου στην Μαγνησία

ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ – Βόλος – Πήλιο – Βόρειοι Σποράδες

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ & ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ

ΧΛΩΡΙΔΑ & ΠΑΝΙΔΑ ΠΗΛΙΟΥ
Ζώνες βλάστησης
Οικότοποι του Πηλίου
Είδη χλωρίδας (Φυτά και Mήκυτες)
Είδη Πανίδας

ΤΟΠΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Συνεταιρισμοί
Εξαγωγικές επιχειρήσεις

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟς ΝΑΟΣ

ΜΕΣΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ

Ενδεικτικά, τουριστικά γραφεία Μαγνησίας

Ένωση Ξενοδόχων Νομού Μαγνησίας

Α - ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ:

 Καταγεγραμμένες 41, ενδεικτικά οι κάτωθι:

ΣΕΣΚΛΟ
Στον πολιτισμό του Σέσκλου Μαγνησίας από το 6.500 έως και το 3000 π.Χ. συναντούμε αριστουργήματα κεραμικής τέχνης, Λιθοτεχνία, Κοσμήματα, σφραγίδες και πολλά ακόμη ευρήματα.

ΙΩΛΚΟΣ  
Βρισκόταν στην ίδια θέση που είναι σήμερα ο Βόλος και ειδικά στο λόφο στα Παλιά. Ιδρυτής κατά τη μυθολογία ήταν ο Κρηθέας γιος του Αιόλου.Αυτός με τη γυναίκα του Τυρώ έκαμαν δυο παιδιά, τον Αίσονα και τον Πελία. Το θρόνο διαδέχτηκε ο Πελίας και αργότερα ο γιος τού Αίσονα, Ιάσονας, αφού έκανε την Αργοναυτική εκστρατεία.Η πόλη πήρε το όνομά της από τον ιώλκα =αυλάκι της θεάς Δήμητρας ή από τις λέξεις ιαόνιος + ολκός= μυχός της θάλασσας όπου έσυραν τα πλοία στη στεριά. Στα μυκηναϊκά χρόνια (1600-1100 π.Χ.) βρέθηκε στη μεγαλύτερη ακμή της. Μετά την κάθοδο των Δωριέων (1100 π.Χ.) παρακμάζει ως τον 6ο π.Χ. αιώνα που την κατακτούν Θεσσαλοί της ενδοχώρας. Από τον 5^ο π.Χ. αιώνα και ως τον 14ο μ.Χ. θα εξαρτάται από τις Παγασές που ακμάζουν και τη Δημητριάδα των μακεδονικών ως και βυζαντινών χρόνων.

ΔΗΜΗΤΡΙΑΣ
Χτίστηκε το 293 από το Δημήτριο Πολιορκητή στο χώρο των Παγασών. Το 217 π.Χ. φτάνει στη μεγαλύτερη ακμή της με πληθυσμό 30.000 κατοίκους και μεγάλη εμπορική κίνηση. Το 168π.Χ. κυριεύεται από τους Ρωμαίους και γκρεμίζονται τα τείχη της. Στα μεταχριστιανικά χρόνια είναι μια ασήμαντη πόλη. Το 896μ.Χ. κυριεύεται από τους Σαρακηνούς και το 1040μ.Χ. από τους Βουλγάρους. Το 1070 ανακαταλαμβάνεται από τους Σαρακηνούς. Πέρασε και από την κυριαρχία των Φράγκων από το 1318μ.Χ. ως το 1423μ.Χ. που την κατέλαβαν οι Τούρκοι μαζί με ολόκληρη τη Θεσσαλία.Στα ευρήματα της Δημητριάδας έχουμε το θέατρο, τους πεσσούς του υδραγωγείου (Δόντια), τις περίφημες γραπτές στήλες, μέρος του τείχους, ναού κ.ά.

ΣΗΠΙΑΣ
Αρχαία πόλη του 4ου ή 5ου αιώνα π.Χ. Ο Όμηρος, ο Ησίοδος, ο Πίνδαρος αναφέρονται στο βουνό των Κενταύρων του σοφού Χείρωνα και της παρέας του το οποίο πήρε το όνομά του απο την αρχαία πόλη Σηπιάδα του Αιγαίου.Χώρος φιλοξενίας του πολυθρύλητου γάμου του Πηλέα και της Θέτιδος. Βουνό οπού οργάνωσε κι απ' όπου ξεκίνησε την αργοναυτική εκστρατεία του ο Ιάσονας.

ΠΕΠΑΡΗΘΟΣ
Είναι το νησί Σκόπελος. Ιδρυτής της ήταν ο Στάφυλος, που ξεκίνησε από την Κνωσό της Κρήτης, γιος του Διόνυσου και της Αριάδνης. Στα αρχαία χρόνια υπήρχαν τρεις πόλεις στο νησί: Η Πάνορμος, η Σελινούς (σημερινή Γλώσσα), η Πεπάρηθος (Σκόπελος) που καταστράφηκαν το 340π.Χ. από το Φίλιππο Β΄. Στα βυζαντινά χρόνια ήταν κατοικημένη από πειρατές και ντόπιους, όπως επίσης και τα χρόνια της τουρκοκρατίας από Ενετούς ως το 1538 μ.Χ. που λεηλατήθηκε πέφτοντας στα χέρια του Χ. Μπαρμπαρόσα και ερημώθηκε ως το 17ο αιώνα.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ:

 ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΟΧΗ
Το αρχαιοελληνικό τραπέζι δεν έµοιαζε µε το σηµερινό. Άγνωστα ήταν τότε το ρύζι, η ζάχαρη, το καλαµπόκι, ο καφές, οι ντοµάτες, οι µελιτζάνες, οι πιπεριές, οι µπάµιες και φυσικά οι πατάτες. Παρ' όλες όµως, τις ελλείψεις αυτών των αγαθών, οι αρχαίοι ήταν αληθινά καλοφαγάδες. Από την Οδύσσεια συλλέγουμε στοιχεία για τις γαστρονομικές προτιμήσεις των Eλλήνων της εποχής του 8 πΧ αιώνα.

Οι Έλληνες της Ομηρικής Εποχής στήριζαν την διατροφή τους κυρίως στο κρέας: ωμά εντόσθια, κοπαδίσια αρνιά, κατσίκια, δαμάλια, μοσχάρια κυρίως μηρούς, γίδες όλο πάχος, ενώ από τα βόδια προτιμούσαν τα παχιά ψημένα πάκια. Ψωμιά έφτιαχναν από σιτάρι και κριθάρι και μάλιστα συνήθιζαν να έχουν ποικιλία ψωμιών τα οποία ήταν σαν τις σημερινές πίτες.

Καλλιεργούσαν επίσης βίκο, τριφύλλι και κάπαρη. Είχαν ανεπτυγμένη τυροκομία, έπιναν γάλα, έφτιαχναν τυρόγαλο και τυριά. Το κρασί ήταν απαραίτητο συνοδευτικό των γευμάτων. Στην Οδύσσεια γίνεται αναφορά για: ξανθό κρασί, μαύρο κρασί, κόκκινο νεχτάρι και μαύρο γλυκόπιοτο κρασί. Το κρασί τους το έπιναν νερωμένο και πριν το βάλουν στο στόμα έσταζαν μερικές σταγόνες στο δάπεδο προσφορά στους θεούς. Υπήρχε βέβαια και το ελαιόλαδο, αλλά τότε είχε κυρίως άλλη χρήση... άλειφαν με αυτό τα κορμιά τους μετά το μπάνιο!

Δεν περιφρονούσαν φυσικά και τα φρούτα.

Οι Μυκηναίοι, απο τον 15ο και 14ο αιώνα π.Χ., είχαν ως βασική τροφή τα δημητριακά και χρησιμοποιούσαν τις λέξεις "σίτος" και "κριθή". Επίσης, έτρωγαν πολλά σύκα, μέλι και τυριά. Οι αρχαίοι Ελληνες ήταν οι πρώτοι που κατέγραψαν τρόπους παρασκευής φαγητών από τον 5ο αιώνα π.Χ. Από τα κείμενα που έχουν διασωθεί ως τις μέρες μας, γνωρίζουμε ότι οι αρχαίοι μας δημιούργησαν το πρώτο γαστρονομικό αρχείο του κόσμου, ακόμα και γλυκόξινες γεύσεις, τις οποίες αγνοούσαμε μέχρι που μας ήρθαν από την ...Κίνα! Χρησιμοποιούσαν μια μεγάλη ποικιλία από καρυκεύματα για το κυνήγι, πολλά κρεμμύδια, αγουρέλαιο αρωματισμένο με μέντα ή θυμάρι, έφτιαχναν γλυκίσματα από ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι και μελωμένο κρασί!

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
Τα κύρια γεύματα των Βυζαντινών ήταν το πρόγ(ε)υμα ή πρόφαγον, το άριστον ή μεσημβρινόν (γεύμα), καθώς και ο δείπνος.Τα κυριότερα είδη διατροφής ήταν το ψωμί, το λάδι, οι ελιές και το τυρί. Η ποιότητα του ψωμιού παρουσίαζε ποικιλία και ήταν ανάλογη με τις οικονομικές δυνατότητες του καταναλωτή. Έτσι καλύτερος και ακριβότερος άρτος ήταν ο καθαρός άρτος ή ο σεμίδαλις. Γνωστά επίσης ήταν το ανθότυρο (απότυρον) και η μυζήθρα, ενώ το κακής ποιότητας τυρί το ονόμαζαν ασβεοτότυρον. Μεγάλη κατανάλωση είχαν τα λάχανα, τα πράσα, τα κρεμμύδια, τα τεύτλα, τα μαρούλια, τα ραδίκια, το καρότο, ο αρακάς, η ρόκα. Αγνωστες φυσικά ήταν οι πατάτες και οι ντομάτες, που έφτασαν στην Ευρώπη πολύ αργότερα. Από τα όσπρια συναντάμε τα φασόλια, τις φακές, τα ρεβίθια, τα κουκιά, τα λούπινα.

Την διατροφή των Βυζαντινών συμπλήρωναν, κυρίως στις παραθαλάσσιες και παραποτάμιες περιοχές, τα ψάρια και τα θαλασσινά (κεφάλα, συναγρίδες, μπαρμπούνια, λαβράκια, λυθρίνια, καλκάνια) που ήταν προνόμιο των λίγων, ενώ οι υπόλοιποι περιορίζονταν στα μικρά ψάρια (σαρδέλες, παλαμίδες, σκουμπριά, τσίρους) και κυρίως στα παστά. Η ίδια διάκριση ισχύει και για την κατανάλωση του κρέατος. Η κατανάλωση κρέατος, ακόμη και του παστού, ήταν μια σπάνια πολυτέλεια για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Σε ιδιαίτερη εκτίμηση είχαν τα χοιρινά κρέατα. Τα εντόσθια θεωρούνταν υποδεέστερη τροφή, κατασκεύαζαν όμως με αυτά φαγητά που θυμίζουν το σημερινό κοκορέτσι (πλεκτήν) και τη γαρδούμπα (γαρδούμιον). Βασικό συμπλήρωμα της διατροφής ήταν τα φρούτα (μήλα, αχλάδια, σύκα ξερά και φρέσκα, κεράσια, σταφύλια, πεπόνια κ.ά.), καθώς και οι ξηροί καρποί (καρύδια, αμύγδαλα, φουντούκια). Τέλος, ως επιδόρπια (επίδειπνα ή δούλκια) είχαν διάφορα γλυκίσματα. Κύριο γλυκαντικό μέσο ήταν το μέλι. Γνωστά γλυκίσματα της εποχής είναι ο σησαμούς (παστέλι), η μουστόπιτα (μουσταλευριά), το κυδωνάτον (κυδωνόπαστο), διάφορα γλυκά κουταλιού, καθώς και είδος τηγανίτας (το λάγανον ή λαλλάγγι). Ένα γλύκισμα (κοπτοπλακούς) με φύλλα ζύμης, αμύγδαλα, καρύδια και μέλι μοιάζει να είναι ο πρόγονος του μπακλαβά.

Κύρια μέσα παρασκευής των φαγητών ήταν το ελαιόλαδο και τα ζωικά λίπη. Χρησιμοποιούσαν δε όλους τους γνωστούς σήμερα τρόπους μαγειρικής (ψήσιμο, βράσιμο, τηγάνισμα, αλεσμένα με μορφή πουρέ κ.λπ.). Για να προσδώσουν γεύση στο φαγητό πρόσθεταν διάφορα αρτύματα (ηδύσματα), όπως σάλτσες (που σερβίρονταν και σε ειδικά σκεύη, τα σαλτσάρια), αρωματικά φυτά (άνηθο, μαραθο, δενδρολίβανο, ρίγανη, κάπαρη) ακόμη και μπαχαρικά. Η πιο διαδεδομένη σάλτσα που χρησιμοποιούσαν στη βυζαντινή κουζίνα ήταν το γάρον ή ο γάρος τον οποίο χρησιμοποιούσαν για να αρτύσουν όλων των ειδών τα φαγητά, λαχανικά, κρέατα, ψάρια. Τα μπαχαρικά (πιπέρι, κανέλα, γαρίφαλο, κάρδαμο) εισάγονταν από την Ανατολή και φυσικά η τιμή τους ήταν απαγορευτική για το συνηθισμένο βυζαντινό τραπέζι.

ΝΕΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ
Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα η ελληνική ύπαιθρος είχε διαμορφώσει έναν σχεδόν παραδοσιακό τρόπο διατροφής ο οποίος είχε τα βασικά χαρακτηριστικά της διατροφής των βυζαντινών αλλά και μεγάλες επιρροές από την Οθωμανική κουλτούρα στην διατροφή. Με το πέρασμα των αιώνων ενσωματώθηκαν στη διατροφή των Ελλήνων, κυρίως της υπαίθρου και οι προσθήκες νέων τροφίμων και παραγώγων τους. Για παράδειγμα από τον 15ο – 16ο αιώνα ενσωματώθηκε το καλαμπόκι στη διατροφή, το 19ο η ντομάτα και οι πατάτες (Είναι η γνωστή ιστορία εισαγωγής της πατάτας στο ελληνικό διατροφικό σύστημα από τον Καποδίστρια).

Διατροφικές συνήθειες της υπαίθρου αλλα και της θάλασσας είναι οι πίτες, τα γαλακτοκομικά (τυριά, γιαούρτια, μυζήθρες κ.α) , όσπρια (φασόλια, ρεβίθια, φακές κ.α), δημητριακά (σιτάρι , καλαμπόκι, φάβα κ.α), κρεατικά (αρνί, κατσίκι, χοιρινό κ.α), λάδι ελιάς, φρούτα, λαχανικά, καρποί, ψάρια, πουλερικά, μέλι, διαφόρων ειδών οίνοι που συνεχίζουν ακόμη απο την αρχαιότητα καθώς και διαφόρων ειδών καρυκεύματα και γλυκά. Με την κυκλοφορία βιβλίων μαγειρικής από τον 19ο αιώνα και μετά, αρχίζουν και οι σημαντικές επιρροές της γαλλικής κυρίως κουζίνας αλλά και της ιταλικής. Σταθμός στην εξέλιξη των διατροφικών συνηθειών μπορούμε να πούμε ότι είναι η εισαγωγή ενός εντελώς νέου τρόπου διατροφής, που εισήχθηκε κυρίως από την Αμερική, μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ Ν. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ:
Η καίρια γεωγραφική θέση της περιοχής της Μαγνησίας στον άξονα βορρά – νότου της ελληνικής χερσονήσου, προσείλκυε κατά την αρχαιότητα όλους τους επίδοξους κατακτητές αλλά και νομάδες που κατευθύνονταν προς τη νότιο Ελλάδα. Η γειτνίαση εύφορων εδαφών και θάλασσας απετέλεσαν ένα ισχυρό κίνητρο κατοίκησης της περιοχής από την προκεραμική ακόμα νεολιθική περίοδο (7.000 π.Χ.) Τα πρωτοελληνικά φύλα που άρχισαν να φτάνουν από το 2.500 π.Χ, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Θεσσαλικού κάμπου και της Μαγνησίας. Αποδεικνύεται από τους δεκάδες νεολιθικούς οικισμούς που εντοπίστηκαν και έως ένα σημείο ερευνήθηκαν μέσα στην περιοχή της. Οι σπουδαιότεροι από αυτούς είναι το Σέσκλο, το Διμήνι, και η Πύρασος

•       Ο Στράβων αναφέρει ότι η φυλή των Πελασγών κατοικούσε στη θεσσαλική περιοχή που λεγόταν Πελασγικό Άργος κι αργότερα ονομάστηκε Πελασγιώτιδα. Άλλες παραδόσεις αναφέρουν ότι ο Πελασγός ήταν ο μυθικός γενάρχης των Πελασγών της Θεσσαλίας

•       Οι Μάγνητες ήταν αρχαίο ελληνικό φύλλο που τα πρώτα ιστορικά χρόνια την περίοδο των μεγάλων μετακινήσεων των ελληνικών φύλων, κατά τον 12ο αιώνα π.Χ μέχρι την κάθοδο των Δωριέων κατείχε τα παράλια του Πηλίου και του Παγασητικού κόλπου κυρίως από την ήρεμη πλευρά του Παγασητικού και λιγότερο από την πλευρά του Αιγαίου. Ήταν πιθανόν συγγενικό φύλο με τους Μακεδόνες. Σύμφωνα με τη μυθολογία, γενάρχης των Μαγνήτων ήταν ο γιος του Αιόλου και πατέρας του μυθικού μουσικού Λίνου, ο Μάγνης. Γι’ αυτό και οι Μάγνητες θεωρούνταν αιολικός λαός, που διακρινόταν για την τόλμη του και τις ναυτιλιακές του γνώσεις.

Η περιοχή εγκατάστασης των Μαγνητών στη Θεσσαλία ονομάστηκε Μαγνησία. Από τον 6ον αιώνα οι Μάγνητες ελέγχονται από τους Θεσσαλούς κατοίκους των Φερών που χτίζουν τις Παγασές (απέναντι από το σημερινό Βόλο) σαν επίνειο της πόλης των Φερών (στο σημερινό Βελεστίνο). Μια από τις πόλεις των Μαγνητών ήταν η Κορόπη στη θέση του σημερινού ομώνυμου οικισμού.

• Οι Θεσσαλοί ήταν αρχαίος λαός με πιθανή κοιτίδα την περιοχή της Θεσπρωτίας. Κατά τον 11ο αιώνα π.Χ. μετακινήθηκαν στην περιοχή της σημερινής Θεσσαλίας στην οποία έδωσαν το όνομά τους. Κατά την εγκατάστασή τους στην Θεσσαλία υπέταξαν ή εκτόπισαν τους προγενέστερους λαούς που ήταν εγκατεστημένοι εκεί. Οι παλαιότεροι κάτοικοι της Θεσσαλίας, οι Αιολείς, οι Βοιωτοί, οι Αινιάνες κ.α. μετακινήθηκαν ανατολικά ή νότια ιδρύοντας νέα κράτη και αποικίες. Οι Θεσσαλοί σταδιακά κυριάρχησαν πάνω στα γειτονικά κράτη των παλαιότερων λαών της Θεσσαλίας, των Μαγνητών, των Περραιβών, των Αινιανών, των Μαλιέων, των Οιταίων και των ορεινών Δολόπων

•       Οι Μινύες ήταν προϊστορικό ελληνικό έθνος που κατοικούσε στη Βοιωτία και μάλιστα στον Ορχομενό της Βοιωτίας σε αντιδιαστολή με τον Ορχομενό της Θεσσαλίας, όπως αναφέρει ο Όμηρος, Ησίοδος, Πίνδαρος, και Θουκυδίδης. Επιπρόσθετα σημειώνει ο Στράβων ότι αυτοί οι Μινύες της Βοιωτίας διέφεραν από εκείνους της Θεσσαλίας. Γενάρχης και επώνυμος ήρωας των Μινύων, όπως επίσης σημειώνει ο Παυσανίας, ήταν ο Μινύας του οποίου τον τάφο (θησαυρό) είχε δει και αυτός ο ίδιος. Επιπρόσθετα όπως σημειώνει και ο Απολλώνιος ο Ρόδιος, ο γενάρχης Μινύας καταγόταν από την Ιωλκό της Θεσσαλίας (“την γαρ Ιωλκόν Μινύαι ώκουν, ώς φησι Σιμωνίδης εν Συμμίκτοις“). Ίσως αυτή η Ιωλκός να πρόκειται για την “Μινύα πόλις Θετταλίας, ή πρότερον Αλμωνίας” (που αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης). Οι Μινύες της Θεσσαλίας δεν υπήρξαν κατώτεροι αυτών που αναδείχθηκαν ιδιαίτερα ως ναυτικός λαός. Βέβαια η μορφολογία του εδάφους της Θεσσαλίας την εποχή εκείνη συνέβαλε κατά πολύ στην ανάδειξή τους αυτή. Ειδικότερα θεωρείται ότι η Αργοναυτική εκστρατεία ήταν δημιούργημα των Μινύων της Θεσσαλίας στα πλαίσια των μεγάλων τότε επιχειρήσεων – μετακινήσεων και δημιουργίας νέων αποικιών που σημειώθηκαν την εποχή εκείνη.

•       Οι Αχαιοί ξεκίνησαν πιθανότατα, όπως και τα υπόλοιπα Αιολικά φύλα από την περιοχή της Βορειοδυτικής Μακεδονίας και συγκεκριμένα από την Πελαγονία, και τοποθετήθηκαν αρχικά στη νοτιοανατολική Θεσσαλία. Μετά την κάθοδο όμως άλλων αιολικών φύλων στην περιοχή αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν νοτιότερα. Ως αποτέλεσμα διεσπάρησαν στην ανατολική Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο. Ο έλεγχος μιας τόσο μεγάλης περιοχής πραγματοποιούνταν από τα διάφορα κέντρα, ανακτορικά ή μη, στα οποία περιλαμβάνονταν: η Ιωλκός στη Θεσσαλία, ο Ορχομενός, οι Θήβες κ.α.

•       Αρχική κοιτίδα των Αιολέων (Αιολείς) ήταν η δυτική Μακεδονία και συγκεκριμένα οι ορεινές περιοχές στα βόρεια του Αλιάκμονα, καθώς και η κοιλάδα της Πελαγονίας. Τα πρωτοαιολικά φύλα εμφανίζονται γύρω στο 2000-1900 π.Χ., οπότε έχει ολοκληρωθεί η κάθοδος του κύριου κορμού των Ελλήνων στις περιοχές της Ηπείρου, της δυτικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας. Από εκεί μετακινήθηκαν νότια στην Θεσσαλία, την οποία κατέλαβαν ολόκληρη, και εκεί διαμόρφωσαν την αιολική διάλεκτο. Αργότερα, προωθήθηκαν νοτιότερα, διαδίδοντας τη διάλεκτο και τις λατρείες τους. Οι Αιολείς της Θεσσαλίας αποτελούνταν από μεγάλο αριθμό φύλων. Τα φύλα αυτά είναι γνωστά με τα ονόματα Λάπηθες, Φλεγύες, Μινύες, Περραιβοί, Αινιάνες, Μυρμιδόνες, Φθίοι, Δόλοπες, Έλληνες, Αιολείς (φύλα που έδωσαν τα ονόματά τους στους Έλληνες και τους Αιολείς αντίστοιχα), Μαλιείς, Οιταίοι και Κένταυροι (πρόκειται μάλλον για λαό που υπήρξε στο παρελθόν και μυθοποιήθηκε από τους εχθρούς του Λάπηθες μετά την εξόντωσή του). Μερικά από τα αιολικά φύλα της Θεσσαλίας προωθήθηκαν νοτιότερα ή μετανάστευσαν στα απέναντι μικρασιατικά παράλια λόγω της εισβολής Βοιωτών και Θεσσαλών στην Θεσσαλία.

•       Φυσικά οι Μάγνητες δεν ήταν ο μόνος λαός που κατοίκησε μέσα στα όρια του σημερινού νομού Μαγνησίας. Η επιστήμη σήμερα, βασισμένη πιο πολύ σε γλωσσολογικές έρευνες, υποστηρίζει ότι από την περιοχή αυτή πέρασαν και κατοίκησαν και άλλα φύλα, τα οποία με την παρουσία τους και τα χαρακτηριστικά πολιτιστικά τους κατάλοιπα διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό τη φυσιογνωμία του τόπου. Τέτοια φύλα ήταν οι Αίμονες, που πιστεύεται ότι ήρθαν στην περιοχή της Μαγνησίας στις αρχές της 3ης χιλιετίας π.Χ.· οι Φλεγύες, που τοποθετούνται στην περιοχή της Βοιβηίδας λίμνης στις αρχές της 2ης χιλιετίας π.Χ. οι Φθιώτες Αχαιοί και το πιο ξακουστό από τα φύλα της ελληνικής μυθολογίας, οι Λάπηθες, οι οποίοι έγιναν τόσο γνωστοί, μαζί με τον ήρωα αρχηγό τους Θησέα, για τους αγώνες τους με τα τέρατα του Πηλίου, τους Κενταύρους, που και αυτοί με τη σειρά τους αναφέρονται ως κάτοικοι της Μαγνησίας

•       Το 353 π.Χ ο Φίλιππος ο Β΄ κατέλαβε όλη τη Θεσσαλία μετατρέποντας την σε επαρχία του μακεδονικού κράτους

Κατά την ελληνιστική περίοδο και τις διαμάχες που ακολούθησαν τον θάνατο του Μεγ. Αλέξανδρου ο Δημήτριος ο Πολιορκητής το 293 π.Χ ίδρυσε τη Δημητριάδα στο μυχό του Παγασητικού κόλπου, καθιστώντας την πρωτεύουσα του κράτους του που εκτεινόταν από την Μακεδονία μέχρι την Πελοπόννησο. Η πόλη εξελίχτηκε σε μεγάλο εμπορικό λιμάνι, όπου συνέρρεαν και είχαν εγκατασταθεί μόνιμα πολλοί Έλληνες και ξένοι προερχόμενοι από την Ιλλυρία και την Ήπειρο ως και τη Μέση Ανατολή. Πολλοί από τους Μάγνητες εγκαταστάθηκαν στη Δημητριάδα ενώ πολλοί άλλοι, κατέφυγαν στο πυκνοδασωμένο Πήλιο δημιουργώντας μικρούς ποιμενικούς οικισμούς.

•       Παράλληλα στην περιοχή αρχαία Άλος υπήρξε η μητέρα πόλη του Αλμυρού, η οποία ήταν στην αρχαιότητα μία πόλη ανάμεσα στο βουνό Όθρυς και τις παραθαλάσσιες ακτές. Ιδρυτής της ήταν ο μυθικός βασιλιάς Aθάμας και καταστράφηκε το 346 π.X. από τον Παρμενίωνα, στρατηγό του Φιλίππου του B΄. Το 302 π.X. περίπου, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής ίδρυσε στην περιοχή Κεφάλωση την ελληνιστική Άλο η οποία καταστράφηκε από ισχυρό σεισμό το 265 π.X. Τον 4ο-5ο αι. μετά Χριστόν πλέον, η πόλη μετατοπίζεται στη παραλιακή θέση Αλμυρά και επικράτησε το όνομα «Δύο Αλμυροί», «Αλμυροί» ή απλώς «Αλμυρός», όπου εγκαταστάθηκαν και κάτοικοι από τις κατεστραμμένες Φθιώτιδες Θήβες.

•       Το 196 π.Χ οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Δημητριάδα απωθώντας τους Μακεδόνες στα πατρογονικά τους εδάφη και ελισσόμενοι διπλωματικά απέδωσαν την ανεξαρτησία των κατακτημένων περιοχών. Κατά τη διάρκεια της σύντομης ανεξαρτησίας τους, οι Μάγνητες δημιούργησαν το "κοινό των Μαγνήτων" για ν΄ αντιμετωπίσουν τους επιθετικούς Θεσσαλούς Αλευάδες.

Μετά την ήττα των Μακεδόνων στην Πύδνα το 168 π.Χ όλη η περιοχή υπήχθη οριστικά πλέον στους Ρωμαίους. Μετά το χωρισμό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 330 μ.Χ η περιοχή υπήχθη στο ανατολικού Ρωμαϊκό κράτος που μεταγενέστερα εξελίχθηκε στο Βυζαντινό.

•       Επιπλέον η αρχαία πόλη των Φερών, μία από τις σημαντικότερες της Θεσσαλίας, κατοικήθηκε συνεχώς από την τελική νεολιθική (γύρω στo 3000 π.Χ.) ως και την πρώιμη ρωμαϊκή αυτοκρατορική περίοδο (1ος αιώνας μ.Χ.), οπότε πιθανότατα εγκαταλείφθηκε.

•       Αρχαία πόλη είναι και η Κικύνηθος (ομηρική ονομασία για το σημερινό Τρίκερι) το οποίο κατοικείται από την Λίθινη, Μυκηναϊκή, Ρωμαϊκή και Βυζαντινή εποχή.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ:

•       Ο αρχικός οικισμός στην περιοχή της Πορταριάς δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των Σλαβικών εποικισμών στον ελλαδικό χώρο. Ο οικισμός που δημιουργήθηκε τότε αναφέρεται σε έγγραφα της Βυζαντινής περιόδου με το όνομα Δρυανούβαινα

•       Στη βυζαντινή περίοδο, η Μαγνησία, όπως και η υπόλοιπη Θεσσαλία, δέχτηκε αλλεπάλληλες επιδρομές από κύματα βαρβάρων όπως οι Γότθοι και οι Σλάβοι και Ούνοι που την καταστρέφουν με κάθε τρόπο. Κατά τη διάρκεια της πρώτης χιλιετίας μετά Χριστόν, ερήμωσαν την περιοχή και ειδικότερα το Πήλιο ενώ οι σλάβικες φυλές αναμίχθηκαν με τους λιγοστούς κατοίκους που απέμειναν.

•       Στην περιοχή της ευρύτερης Μαγνησίας βρίσκουμε στη διάρκεια του Ζ΄ αιώνα εγκαταστημένους Σλάβους της φυλής των «Βελεγεζητών». Την πληροφορία αυτή την έχουμε από βάσιμη Ιστορική πηγή της περιόδου εκείνης, «Το Χρονικό των θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου». Οι Bελεγεζήτες Σλάβοι, κατά μια εκδοχή, κατέλαβαν και κατέστρεψαν τη γειτονική προς την Δημητριάδα και ακμάζουσα τότε πόλη των «Φθιώτιδων Θηβών», στην περιφέρεια της οποίας την ίδια περίοδο βρίσκονται εγκαταστημένοι. Στην περίοδο που ακολουθεί τον Ζ΄ και μετά αιώνες, οι επήλυδες Σλάβοι (ποιμένες γεωργοί στο σύνολό τους), τόσο στο μαγνησιακό ευρύτερο χώρο, όσο και στις λοιπές περιοχές του ελλαδικού χώρου εντάχθηκαν στο βυζαντινό διοικητικό κορμό. Και μέσα στους αιώνες ακολούθησαν την ένταξη τους αυτή στο βυζαντινό σύστημα διοικήσεως, αφομοιώθηκαν σταδιακά, ως αλλοεθνείς νnσίδεs αγροτοποιμένων και γεωργών, από τους γnγενείs (αυτόχθονες) πολυπλnθέστερουs ελληνικούς πληθυσμούς, κάτω από την ισχυρή επίδραση του βυζαντινού κράτους και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

•       Στην διάρκεια του Θ' αιώνα και συγκεκριμένα έτος 896, μετά από πολιορκία και σφοδρή τειχομαχία, n Δημητριάδα καταλαμβάνεται και λεηλατείται από τους Αγαρηνούς πειρατές του Δαμιανού της Τύρου. Στη διάρκεια του ΙΑ' αιώνα n Δημητριάδα καταλαμβάνεται από τους Βουλγάρους, το έτος 1040, επί ηγεμονίας του Πέτρου Δελεάνου και το έτος 1070 καταλαμβάνεται πάλι, για δεύτερη φορά, από τους Αγαρηνούς πειρατές

•       Από το 10ο αιώνα και μετά το Πήλιο αρχίζει και κατοικείται από πολλούς μοναχούς. Ιδρύονται στην περιοχή μοναστήρια, τα περισσότερα από τα οποία ίδρυσαν στο τέλος του 13ου αιώνα, ο τοπάρχης της Δημητριάδας, Νικόλαος Μελισσηνός, με τη σύζυγό του Άννα. Έτσι δημιουργήθηκε σταδιακά μια μοναστική πολιτεία καθώς πολυάριθμα μοναστήρια απλώθηκαν σε όλο το βουνό. Σε χάρτη της εποχής το Πήλιο εμφανίζεται σαν "Monastir". Εγκαταστάθηκαν και επώνυμοι Βυζαντινοί όπως οι Μελλισηνοί (Μαλλιασηνοί) οι οποίοι δημιούργησαν το μοναστήρι της Οξείας Επισκέψεως σε μια έρημη τότε περιοχή γύρω από την οποία αργότερα δημιουργήθηκε το χωριό της Μακρυνίτσας. Πιο ανατολικά το μοναστήρι της Παναγιάς της Πορταρέας και της Μονής Προδρόμου υπήρξαν οι πυρήνες για τη δημιουργία του χωριού Πορταριά.

•       Παράλληλα στην πεδινή Μαγνησία εγκαθιστούν τα χειμαδιά τους οι Φρασαριώτες (Βλάχοι) και συγκεκριμένα στην Γούρα (την σημερινή Ανάβρα) τον πιο μεγάλο ορεινό οικισμό, ο οποίος αναφέρεται ήδη το 1150 από τον Βενιαμίν εκ Τουδέλης, ως «συνοικισμός Βλάχων και Ελλήνων σκηνιτών», αλλά και στο Σέσκλο. Ετσι αποδεικνύεται ότι οι Βλάχοι είναι το παλαιότερο από τα συστατικά στοιχεία του Αλμυρού –μετά τους ντόπιους Αλμυριώτες φυσικά.

•       Μετά την έλευση των Φράγκων το 1204 μ.Χ και την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης, η περιοχή του Πηλίου υπήχθη στους Φράγκους, τους Βενετούς και τους Γενουάτες οι οποίοι φαίνεται ότι συγκατοίκησαν με τους Βυζαντινούς, ενώ στον Αλμυρό είχαν ήδη εγκατασταθεί Βενετοί, Πιζάτοι, και Γενοβέζοι και Εβραίοι.

•       Ο Βονιφάτιοs στη συνέχεια, κατέλαβε χωρίς αντίσταση κατά τη διάρκεια του έτους 1205 τις ανήκουσες στο βασίλειο της Θεσσαλονίκης περιοχές του ελλαδικού χώρου, μεταξύ των οποίων και την Θεσσαλία με την Δημητριάδα. Η λατινοκρατία, στο χώρο της Μαγνησίας και της ευρύτερης Θεσσαλίας, κράτησε μόλις 18 χρόνια, με μόνη εξαίρεση τη γειτονική προς τη Δημητριάδα τότε πόλη των «Δυο Αλμυρών», που είχε εναλλασσόμενη την ελληνική (κράτος Ηπείρου) και λατινική κυριαρχία για χρονικό διάστημα 45 περίπου χρόνων (1204-1246)

•       Κατά την ύστερη βυζαντινή περίοδο (13ος αιώνας) δημιουργήθηκε ο νεώτερος οικισμός, με το όνομα Βελεστίνο, ονομασία που σύμφωνα με την ιστορία προέρχεται από τους Σλάβους. Σύμφωνα με πηγές το 675 μ.Χ. Σλάβοι από «το έθνος των Βελεγιζητών» κατέλαβαν την αρχαία πόλη των Φερών και κατά πάσα πιθανότητα αυτοί της έδωσαν το όνομα Βελεστίνο, το οποίο ωστόσο το 1208 ακούγεται για πρώτη φορά.

ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ:

•       Μετά τη σταδιακή και για διάφορες αιτίες εγκατάλειψή της από τους κατοίκους της, που κατά τον 15ο αι. μ.Χ. είχε πλέον γενικευτεί, η Δημητριάδα μνημονεύεται με το κυριώνυμο τοπωνύμιο «Γκόλος-Γόλος» για την προέλευση και τη σημασία του οποίου οι απόψεις των ειδικών διίστανται. Οι εναπομείναντές της κάτοικοι είναι εκείνοι στο κάστρο του Γόλου, το οποίο αναφέρεται για πρώτη φορά στις πηγές από τον Ιωάννη Καντακουζηνό. Πρόκειται για το σημερινό κάστρο των Αγίων Θεοδώρων. Με την κατάληψή του από τους Τούρκους το 1423 μ.Χ. εγκαταλείπουν και αυτοί τις προγονικές τους εστίες και τρέπονται προς τις κοντινές ορεινές και ημιορεινές περιοχές. Το λιμάνι του Αλμυρού άρχισε σιγά σιγά να παρακμάζει μετά την κατάκτηση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους, κατά το τέλος του 14ου αιώνα, και εγκαταλείφθηκε όταν οι Τούρκοι έχτισαν την πόλη Ερμιγιέ (δηλ. τοn σημερινό Αλμυρό) γύρω στα 1480 στη σημερινή του θέση. Οι δύο μεσαιωνικοί Αλμυροί ερημώθηκαν και οι κάτοικοί τους ίδρυσαν στα μεσόγεια τον σημερινό Αλμυρό· Πολλοί από τους κατοίκους προτίμησαν να μείνουν κάπου κοντά στην εγκαταλειμμένη πόλη της Δημητριάδας, στα κράσπεδα του Πηλίου, πλαισιώνοντας τοn χώρο του λόφου της Επισκοπής, για να βρίσκονται κοντά στον επίσκοπό τους, δημιουργώντας την Νέα Δημητριάδα. Η προτίμηση αυτή των κατοίκων της Δημητριάδας στην επιλογή κατοικίας στο γειτονικό χώρο της Επισκοπής υπαγορευόταν και από τη δυνατότητα να αποκομίζουν εύκολα οικοδομικά υλικά από την εγκαταλειμμένη πόλη. Ακόμα και να ζουν με τις αναμνήσεις των προγονικών καταβολών τους στον απόηχο της ποτέ περίλαμπρης πόλης της Δημητριάδας που διατήρησε την ιστορική της παρουσία στον χώρο για μια περίοδο 18 αιώνων συνεχούς μαγνησιακής ιστορίας (294 πΧ - 1423 μΧ).

•       Η έλευση των Τούρκων το 1423 υπήρξε και η γενεσιουργός αιτία για τη δημιουργία της σημερινής μορφής του Πηλίου. Τα πλέον εύφορα πεδινά και ημιορεινά μέρη της περιοχής τα κατέλαβαν οι Τούρκοι οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο κάστρο του Γόλου, δίπλα στο σημερινό Βόλο και στην περιοχή του Άνω Βόλου, των Λεχωνιών και Αργαλαστής αδιαφορώντας για το υπόλοιπο βουνό διώχνοντας παράλληλα τους ντόπιους.

•       Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι κατατρεγμένοι ντόπιοι αλλά και Έλληνες από όλη την Ελλάδα, ραγιάδες φυγάδες που θέλανε να ξεφύγουν από τον δεσποτισμό των Τούρκων, από την παραλιακή και όχι μόνο Θεσσαλία, την Εύβοια και το Αιγαίο, μαζί να καταφύγουν στα ορεινά μέρη για να βρουν ασφάλεια. Αποσύρθηκαν στα πιο άγονα και δύσβατα τμήματα του Πηλίου δημιουργώντας σταδιακά τους οικισμούς που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Χρησιμοποιούν επίσης σαν οικιστικούς πυρήνες τα παλιά μοναστήρια και οργανώνουν γύρω από αυτά οικισμούς που αργότερα εξελίσσονται σε ξακουστά χωριά όπως η Μακρινίτσα και η Ζαγορά.

•       Το 1668 ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Δ΄, γοητευμένος από τις ομορφιές του Πηλίου, σύμφωνα με την Παράδοση έκανε τα χωριά ιδιοκτησία της μητέρας του, απαγορεύοντας τη μόνιμη εγκατάσταση των Τούρκων.

•       Κατά τους 16ο με 17ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στο παλιό Τρίκερι ομάδες κυνηγημένων Ελλήνων από τα Κάκλα της Μάνης, που ασχολήθηκαν με το ψάρεμα και τα σφουγγάρια. Στα μισά του 17ου αιώνα οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το νησί εξαιτίας των επιδρομών Βερβερινών και Αλγερινών πειρατών και όντες θιασώτες της ελεύθερης ζωής, πήγαν να εγκατασταθούν για μεγαλύτερη ασφάλεια, στον απόκρημνο βράχο, «εις την άκρην γην της Μαγνησίας επάνω εις το βουνόν του Διός», όπως λέει ο Φιλιππίδης, το Τισσαίον Όρος ή «Πριόνα». Λέγεται επίσης, ότι οι κάτοικοι κατέφυγαν πρώτα στον Θεριάκοντα, στις σημερινές Κόττες και μετά κατέληξαν σε έναν απότομο ψηλό βράχο της απέναντι ξηράς, το σημερινό Τρίκερι, για περισσότερη ασφάλεια σε μέρος που «ελέγχει και δεν ελέγχεται». η Χώρα άρχισε να χτίζεται στις αρχές του 17ου αιώνα, πριν ακόμη εποικιστεί το Πήλιο. Εκτός από τους εκδιωγμένους Μανιάτες, εποίκισαν την περιοχή στις αρχές του 18ου αιώνα και Bλάχοι της Πίνδου. Αυτοί, μαζί με τους γηγενείς έχτισαν το Τρίκερι, που συνδυάζει την νησιωτική φυσιογνωμία με τους μανιάτικους πύργους και τα μακεδονίτικα χαγιάτια.

•       Η σχετική αυτονομία των Πηλιορείτικων χωριών κατά τον 17ο και 18ο αι. οδήγησε σε πνευματική, οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη. Η υλική ευημερία που προέρχεται από εμπορική ανάπτυξη, ανάπτυξη της βιοτεχνίας και οικοτεχνίας και της ναυτιλιακής κίνησης οδηγεί σε νέες μετακινήσεις πληθυσμών στο Πήλιο, ιδιαίτερα από την περιοχή της Ηπείρου, και αργότερα από πλούσιους Μοσχοπολίτες και Βλάχους. Οι Ηπειρώτες που εγκαταστάθηκαν στο Πήλιο άριστοι τεχνίτες της πέτρας συνεισέφεραν για τη δημιουργία της μοναδικής αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του Πηλίου, όπου σπίτια, καλντερίμια, γεφύρια, κρήνες και πέτρινες κατασκευές ταιριάξανε αρμονικά πνιγμένα σ’ ένα καταπράσινο περιβάλλον.

•       Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας επίσης το Βελεστίνο, ήταν ένα κεφαλοχώρι που κατοικούνταν από Έλληνες αλλά και Τούρκους. Ο Άγγλος περιηγητής W. Leake, που πέρασε από το Βελεστίνο το 1809 αναφέρει « Στην πόλη- το Βελεστίνο - υπάρχουν γύρω στις 250 τουρκικές οικογένειες, αλλά τα τουρκικά σπίτια είναι πολύ περισσότερα. Τα υπόλοιπα, καθώς είναι διαθέσιμα με ενοίκιο, κατέχονται από Έλληνες των Αγράφων ή Βλάχους του όρους Πίνδος.»

•       Από το 1830 και μετά οι κάτοικοι του Πηλίου αρχίζουν να μετακινούνται προς τα παράλια, όπου χτίζουν σπίτια. Το 1834 οι πρώτοι πρόσφυγες από την κατεστραμμένη παλαιά Μιτζέλα στο Πήλιο (τον Ιούλιο του 1828 είχε γίνει το ολοκαύτωμα του μαρτυρικού αυτού τόπου από τους Τούρκους) έρχονται στον νέο τους τόπο, στην νέα τους πατρίδα, που τους παραχώρησε το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, στα παράλια του Παγασητικού, στη Νοτιοδυτική Μαγνησία (στη τοποθεσία Μονόλια Σούρπης).

•       Το λιμάνι του Βόλου αποτελεί συνδετικό κρίκο μεταξύ της ελεύθερης και της υποδουλωμένης Ελλάδας. Τα εμπορικά πλεονεκτήματα του Βόλου ως σημείου διείσδυσης στην πλούσια θεσσαλική πεδιάδα προσέλκυσαν το ενδιαφέρον εμπόρων από μακρινότερα μέρη, αλλά και προξένων ευρωπαϊκών κρατών, που επιδίωξαν έκτοτε την εγκατάσταση μόνιμων πρακτόρων. Απέναντι λοιπόν από το μεσαιωνικό κάστρο του Βόλου, ως δημιούργημα των απαιτήσεων του αυξανόμενου εμπορίου και επίτευγμα της πρωτοβουλίας των κατοίκων του, συγκροτήθηκε το 1841 μ.Χ. το νέο προάστιο-αποβάθρα στην ανατολική ακτή του Παγασητικού.

•       Στο 1850 ο Mezieres, αφού περιγράψει το Κάστρο και τη βρώμικη συνοικία του καταλήγει: «Όμως εδώ και κάμποσα χρόνια, έχουν κτισθεί στα ανατολικά του Κάστρου, σπίτια με όμορφο παρουσιαστικό, καταστήματα και μεγάλες αποθήκες που σχηματίζουν έναν μακρύ δρόμο στην άκρη της θάλασσας. Αυτή η καινούργια συνοικία λέγεται Μαγαζιά». Με τον καιρό, η πόλη επεκτείνεται προς τα ανατολικά. Σε περιγραφή του 1875 περίπου, ο Βόλος αναφέρεται ως «πόλιν νεόκτιστον, ωραιοτάτην, έχουσα 2000 σπίτια» που έχει, επίσης, τον ναό του Αγίου Νικολάου, αλληλοδιδακτικό σχολείο και παρθεναγωγείο. Πολλοί από τους κατοίκους των χωριών του Πηλίου και του Βόλου έλκουν την προγονική τους καταβολή από προγόνους που κάποτε κατοικούσαν στον περίγυρο των τειχών της βυζαντινής Δημητριάδας. Με την παράδοση αυτή γαλουχήθηκαν οι πρώτοι Πηλιορείτες και στη συνέχεια οι απόγονοί τους υπήρξαν μεταξύ των πρώτων οικιστών, που επιστρέφοντες στις ρίζες τους, θεμελίωσαν στα κατοπινά χρόνια τη σημερινή διάδοχο της Δημητριάδας

•       Το 1881, με την ενσωμάτωση του μεγαλύτερου μέρους της Θεσσαλίας με την Ελλάδα, τα χειμαδιά του Θεσσαλικού κάμπου βρέθηκαν στην ελληνική επικράτεια ενώ οι ορεινές εγκαταστάσεις παρέμεναν σε τουρκοκρατούμενα ακόμα εδάφη. Αρβανιτόβλαχοι από το Μοναστήρι και την Κορυτσά εγκαθίστανται μόνιμα στον Αλμυρό, στο Σέσκλο, στο Διμήνι, στο Καστράκι και σε άλλα γύρω χωριά. Στο Βελεστίνο η παρουσία των Βλάχων ενισχύεται και γενικά παρατηρείται μια κινητικότητα για μόνιμες πλέον εγκαταστάσεις ή ακόμα και δημιουργία νέων βλάχικων οικισμών, ενώ στα αστικά κέντρα σχηματίζονται βλάχικες συνοικίες. Μετά την απελευθέρωση του 1881, οι Βλάχοι που έμεναν μόνιμα στον Αλμυρό εγκαταστάθηκαν σχεδόν στο σύνολο τους στην ενορία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και δημιούργησαν το λεγόμενο ¨Βλαχομαχαλά.

•       Δύο χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, με βασιλικό διάταγμα της 31ης Μαρτίου 1883 (ΦΕΚ 126), ιδρύθηκε ο Δήμος Παγασών, ο προκάτοχος του σημερινού Δήμου Βόλου. Η ανάπτυξη της νέας πόλης ήταν ραγδαία. Η ευνοϊκή θέση και η αλματώδης οικονομική εξέλιξη της πόλης προσέλκυσαν κατοίκους και επενδυτές από άλλες περιοχές και άτομα άλλων εθνικών ή θρησκευτικών ομάδων.

•       Στην αρχή της δεκαετίας του 1890- 1900 η πόλη γνωρίζει πληθυσμιακή και εμπορική ανάπτυξη. Η ανάπτυξη των σιδηροδρόμων και τα λιμενικά έργα βοηθούν και στην πρώτη δημιουργία βιομηχανιών στο χώρο του σιδήρου και των τροφίμων. Ο πληθυσμός της πόλης αυξάνει με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Ενώ στην πρώτη απογραφή, αμέσως μετά την απελευθέρωση και τη σύσταση του Δήμου, οι κάτοικοι φτάνουν τους 4.987, στη δεύτερη, που έγινε μετά από οχτώ χρόνια, υπερδιπλασιάζονται (11.020) και φτάνουν, στις αρχές του 20ού αιώνα, τους 23.563.

•       Αυτή η ανάπτυξη διακόπηκε το 1897 στις 26 Απριλίου όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν τη πόλη ύστερα από τον ατυχή πόλεμο του 1897. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού πήρε τον δρόμο της προσφυγιάς για τη νότιο Ελλάδα. Κατά τον «άτυχο» Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ο Βόλος έπεσε ξανά στα χέρια των Τούρκων. Οι κάτοικοι της περιοχής αναγκάστηκαν να ζητήσουν καταφύγιο σε γειτονικά νησιά, αλλά μετά από λίγους μήνες οι Τούρκοι αποχώρησαν και έτσι Βολιώτες και Πηλιορείτες επέστρεψαν στα σπίτια τους.

•       Επίσης στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί Πηλιορείτες, εξαιτίας της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης του τόπου τους, αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, κυρίως στην Αίγυπτο, για καλύτερες συνθήκες ζωής. Εκεί, αφού μορφωθούν και πλουτίσουν, αποφασίζουν να μεταφέρουν τον πλούτο τους πίσω στην πατρίδα τους, η οποία αναπτύσσεται και πάλι οικονομικά και γνωρίζει μέρες δόξας. Πολλά πηλιορείτικα αρχοντικά χτίζονται τότε με χρήματα των επαναπατρισμένων Ελλήνων από την Αίγυπτο, που προσθέτουν ξεχωριστή αίγλη στην περιοχή.

ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ:

•       Η μικρασιατική καταστροφή θα ανακόψει αυτή την αλματώδη ανάπτυξη καθώς ο Βόλος δέχεται κύματα απελπισμένων προσφύγων. Οι πρώτοι πρόσφυγες που κατέφθασαν στον Αλμυρό το 1906 ήσαν από την Βάρνα του Εύξεινου Πόντου. Στην συνέχεια, άλλοι κάτοικοι της Ανατολικής Ρωμυλίας από τις πόλεις Καβακλί, Πύργο, Σωζόπολη, Στενίμαχο και Μεσημβρία και όχι μόνο, αναχώρησαν τις ίδιες ημέρες (τέλη Ιουνίου του 1906) για την Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στο Μεγάλο Μοναστήρι, στο Ριζόμυλο και μαζί με τους Βαρναίους στην Ευξεινούπολη που δημιουργήθηκε το 1906, όταν κατασκευάστηκαν, με χρήματα του ελληνικού κράτους, 936 σπίτια για τους πρόσφυγες.

•       Η Νέα Αγχίαλος χτίσθηκε επίσης το 1906 από κατοίκους της Αγχιάλου της Ανατολικής Ρωμυλίας. Οι πρόσφυγες της Νέας Αγχιάλου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της αρχαίας πόλης της Πυράσου, η οποία βρίσκονταν 4 χιλιόμετρα μακρύτερα των αρχαίων Φθιώτιδων Θηβών, κοντά στα ερείπια των οποίων χτίσθηκε το χωριό Μικροθήβες.

•       Επίσης “Οι εκ Νικομηδείας και Προποντίδας ” , ήταν οι πρώτοι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία που έφτασαν στον Βόλο 3500 πρόσφυγες στις 16 Ιουνίου 1921. Οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε καπναποθήκες και σε σκηνές στην οδο Ιωλκού (πάνω από την Αναλήψεως). Και έμειναν εκεί για πολλά χρόνια. Πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν σε περιοχή που τους δόθηκε από την Πολιτεία σε ένα μεγάλο συνοικισμό που, στα τέλη της δεκαετίας του 40, θα αποτελέσει τον Δήμο Νέας Ιωνίας.

•       Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, κατέφθασαν στην ήδη κατοικημένη Ευξεινούπολη και πρόσφυγες από τον Πόντο, σε σπίτια που είχαν εκκενωθεί από τους πρώτους πρόσφυγες. Το 1924 ήλθαν πρόσφυγες από την Καππαδοκία, την Σμύρνη και την Καισάρεια, οι οποίοι στεγάστηκαν σε επίσης εγκαταλελειμμένα από προηγούμενους πρόσφυγες σπίτια, στο Βόλο καθώς και στα χωριά Αργιλλοχώρι και Μαυρόλοφο.

•       Οι πρόσφυγες στις νέες τους πατρίδες διατήρησαν τα ήθη και τα έθιμά τους, τα τραγούδια τους και τις παραδοσιακές τους φορεσιές. Διατήρησαν τις πολιτισμικές τους ταυτότητες όχι μόνο για λόγους συναισθηματικούς αλλά και εξαιτίας της αδυναμίας αφομοίωσης από τους ντόπιους.

ΠΟΛΕΜΟΣ – ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ:

•       Την δεκαετία 1941 – 1950 , ο Βόλος βγαίνει κι αυτός λαβωμένος από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό. Στους χιλιάδες πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής προστέθηκαν και πολλοί άλλοι από θεσσαλικά χωριά. Έτσι ο μικρός προσφυγικός συνοικισμός στην περιοχή του Ξηρόκαμπου που θεμελιώθηκε μετά την μικρασιατική καταστροφή, μεγάλωσε πολύ και σε συνδυασμό με τα οξυμένα προβλήματα ύδρευσης, καθαριότητας, οδοποιίας αποσχίστηκε από τον Δήμο Παγασών (Βόλου) και έγινε ο αυτόνομος Δήμος Νέας Ιωνίας Βόλου, τον Μάιο του 1947.

•       Το 1950 εγκαταστάθηκαν στην Ευξεινούπολη 120 οικογένειες νομάδων Σαρακατσάνων από Γαύριανη Πτελεού και τα γύρω χωριά, και αυτοί σε πρώην προσφυγικά σπίτια. Από το 1954 και έπειτα, που εγκαταστάθηκαν μόνιμα σε χωριά και έπαψαν να μετακινούνται, εδώ στην Μαγνησία δημιουργήθηκαν πολλά «Σαρακατσανοχώρια». Κιοτίκι (Φυλάκι Αλμυρού), στο Γκιζέκι και την Κοκκίνα Αλμυρού, γενικά στον Αλμυρό υπάρχουν πολλοί Σαρακατσάνοι, στον Άγιο Γεώργιο, στη Ροδιά Αμπελώνα κ.λ.π.

•       Επίσης ως αποτέλεσμα της αστυφυλίας, συναντώνται στον Βόλο από το 1950 και μετά Φρασαριώτες (Βλάχοι).

ΣΚΙΑΘΟΣ

Κατά τους προϊστορικούς χρόνους το νησί κατοικήθηκε από τους Πελασγούς. Αργότερα ήρθαν οι Χαλκιδείς (7ος π.Χ. αι.) και έκτισαν την οχυρωμένη πόλη τους κοντά στη θέση του σημερινού λιμανιού. Αλλά πολύ πιθανόν φαίνεται ότι το νησί κατοικήθηκε και από άλλους λαούς μετά την εγκατάσταση των Πελασγών. Πιθανότατα να είχαν έρθει Κρήτες που γνωρίζουμε ότι είχαν καταλάβει την γειτονική Πεπάρηθο (σημερινή Σκόπελος). Στην υπόθεση αυτή συνηγορεί και το γεγονός ότι ένα από τα λατρευτικά ονόματα το θεού Διόνυσου ο οποίος λατρεύοταν στα νησιά που κατέλαβαν οι Κρήτες, ήταν το "Σκιάνθιος", επίθετο που μοιάζει με το όνομα του νησιού. Το 338 π.χ. μετά τη μάχη της Χαιρώνειας, που ουσιαστικά έφερε το τέλος της ανεξαρτησίας στα κράτη της Ν. Ελλάδας και την επικράτηση των Μακεδόνων, η Σκιάθος περιήλθε στην κυριαρχία τους. Όταν αρχίζει ο Β' Μακεδονικός πόλεμος το 200/199 π.χ. ο Φίλιππος δίνει διαταγή να καταστραφούν η Σκιάθος και Σκόπελος ώστε να μην πέσουν στα χέρια του εχθρικού ναυτικού και χρησιμοποιηθούν εναντίον του. Και πραγματικά το ίδιο έτος φτάνει στο νησί ο Ρωμαϊκός στόλος και ο στόλος του Αττάλου Α' της Περγάμου που ήταν σύμμαχος της Ρώμης και παίρνουν σαν λεία ό,τι είχε απομείνει από την ερήμωση του Φιλίππου. Παρά τη μεγάλη έκταση της καταστροφής η πόλη γρήγορα συνήλθε. Οι πληροφορίες που έχουμε για τη Σκιάθο από την πρώτη βυζαντινή περίοδο είναι ελάχιστες. Όταν καταλύθηκε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία από τους Φράγκους το 1204 και τα νησιά του Αιγαίου δόθηκαν στους Ενετούς, η Σκιάθος, η Σκόπελος καταλήφθηκαν από τους αδελφούς Ανδρέα και Ιερεμία Γκίζι, βενετσιάνους επιχειρηματίες, μέχρι τα 1276 που ο Βυζαντινός στόλος τους έδιωξε από τις Β. Σποράδες. Το 14ο αιώνα δημιουργήθηκε στο βόρειο τμήμα του νησιού η μεσαιωνική πόλη Κάστρο, στην οποία εγκαταστάθηκαν οι Σκιαθίτες μέχρι την Επανάσταση

Οταν το 1453 πέφτει η Κων/πολη στα χέρια των Τούρκων, οι Σκιαθίτες προτιμούν την ενετική κατοχή που διήρκεσε μέχρι το 1538. Η τουρκική κυριαρχία της Σκιάθου αρχίζει το 1538. Με το πέρασμα των χρόνων οι Τούρκοι που ζούσαν στη Σκιάθο λιγόστευσαν.

Την εποχή λίγο πριν την ελληνική επανάσταση βρήκαν καταφύγιο στην Σκιάθο πολλοί πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους, όταν έσβησαν τα επαναστικά κινήματα στα μέρη αυτά.

Σε 30.000 περίπου υπολογίζονται οι πρόσφυγες από τα χωριά του Πηλίου, του Ολύμπου, την Εύβοια, την Ήπειρο που ζήτησαν καταφύγιο στις Β. Σποράδες. Η συγκέντρωση όμως τόσο πολλών ανθρώπων σ' ένα τόσο μικρό μέρος δημιούργησε προβλήματα στέγασης και διατροφής και καθώς υπήρχαν και οπλισμένοι μεταξύ τους δεν άργησε να διασαλευτεί η τάξη και να επικρατήσει αναρχία. Το αποτέλεσμα ήταν το νησί να ταλαιπωρηθεί για χρόνια από πράξεις βίας και λεηλασίας, των λιάπηδων κυρίως, οι οποίοι παρέμειναν στη Σκιάθο.

ΣΚΟΠΕΛΟΣ

Το αρχαίο όνομα του νησιού της Σκοπέλου ήταν Πεπάρηθος, από το όνομα του αδερφού του πρώτου οικιστή της, Σταφύλου, τον Πεπάρηθο. Ο Στάφυλος, πρώτος μυθικός οικιστής της Σκοπέλου (Πεπαρήθου), ήταν γιος του θεού Διόνυσου και της Αριάδνης, κόρης του βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα. Ο παραπάνω μύθος, καθώς και άλλοι σχετικοί, επιβεβαιώνουν την άποψη ότι η Σκόπελος κατοικήθηκε από Μινωίτες, ότι υπήρχε μινωική αποικία στα χρόνια της κρητομηνωικής ακμής, ότι είχε επαφές και σχέσεις με τα Κυκλαδικά νησιά, με το Β. Αιγαίο και τη Μ. Ασία, αλλά και με την Αργολίδα, κέντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Είναι πιθανόν να πρωτοκατοικήθηκε η Σκόπελος από Κάρες της Μ. Ασίας και να ακολούθησαν οι Μινωίτες και κατόπιν οι Μυκηναίοι. Στους Αρχαϊκούς χρόνους οι Χαλκιδείς αποικίζουν με την σειρά τους την Πεπάρηθο. Κατά τους πρώτους βυζαντινούς χρόνους, η Σκόπελος φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας. Το νησί γενικά αναφέρεται ελάχιστα στις πηγές της εποχής. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους, το νησί κατακτάται από τους Βενετούς και αποτελεί τμήμα του Δουκάτου της Νάξου. Στη συνέχεια πέρασε στον ηγεμονικό οίκο των Γκίζι έως το 1276, χρονολογία κατά την οποία η Σκόπελος επανέρχεται στους κόλπους του Βυζαντίου. Το 1453 η Σκόπελος, καταλαμβάνεται από Ενετούς και μέχρι το 1538 αποφεύγει την τουρκική κατοχή. Υπολείμματα της ενετικής κυριαρχίας σήμερα αποτελούν μερικά οικογενειακά ονόματα, λίγα τοπωνύμια και πολλές λέξεις στο σκοπελίτικο λεξιλόγιο.

Το 1538 μ.Χ. η Σκόπελος, καταλαμβάνεται και καταστρέφεται από τον Τούρκο αρχιναύαρχο του οθωμανικού στόλου Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα που κατέλαβε το νησί και έσφαξε τους κατοίκους του. Έκτοτε αρχίζει η τουρκική κυριαρχία. Ξένοι περιηγητές, που επισκέφτηκαν το νησί κατά το 16ο αι. αφηγούνται πως ήταν ακατοίκητο. Γύρω στα 1600 μ.Χ. όσοι σώθηκαν και είχαν καταφύγει στην Εύβοια και στη Θεσσαλία γύρισαν πίσω στο νησί. Αργότερα αποικίστηκε και πάλι αλλά γνώρισε πολλές επιδρομές πειρατών. Το νησί δεν πρέπει πάντως να ερημώθηκε εντελώς, γιατί λίγο μετά το 1538 παρατηρείται άνθηση στην ανέγερση εκκλησιών.

Από το 1750 οι πρώτοι κλέφτες και αρματολοί άρχισαν να έρχονται στο νησί από τον Όλυμπο, την Χαλκιδική και τη Θεσσαλία. Στην προεπαναστατική Ελλάδα, η Σκόπελος αποτέλεσε το λημέρι των αγωνιστών Νικοτσάρα και Γιάννη Σταθά. Αλλά από το 1810 υπήρχαν διαμάχες μεταξύ των ντόπιων και των αρματολών της ηπειρωτικής Ελλάδας. Στο δεύτερο μισό του 19ου αι. αλλά και στο πρώτο μισό του 20ου, υπήρξε μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Αμερική, τη Ρουμανία και τη Ρωσία, λόγω της φτώχειας που μάστιζε τα νησιά των Β. Σποράδων.

Από τη δεκαετία του 80 κυρίως και μετά, αρχίζει η τουριστική ανάπτυξη της Σκοπέλου. Νέοι άνθρωποι παρακινήθηκαν στο να μείνουν στο νησί ,και πολλοί άλλοι να επιστρέψουν από τα αστικά κέντρα και το εξωτερικό, ιδιαίτερα μάλιστα τους καλοκαιρινούς μήνες.

ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ

Η Αλόννησος της αρχαιότητας ονομαζόταν Ίκος.

Η Αλόννησος θεωρείται από τα πρώτα νησιά του Αιγαίου που κατοικήθηκαν στην αρχαιότητα, όπως μαρτυρούν τα ίχνη του νεολιθικού οικισμού στο ακρωτήριο Κοκκινόκαστρο.

Η παράδοση θέλει τους Κρήτες με αρχηγό το μυθικό ήρωα Στάφυλο, να κάνουν αποικίες στην Ίκο και την Πεπάρηθο, την σημερινή δηλαδή Σκόπελο, κατά τον 16ο αιώνα π.Χ. Η Μινωική αποικία δίνει την θέση της στην κοινωνία με μυκηναϊκά χαρακτηριστικά. Η μυκηναϊκή πόλη τοποθετείται στην σημερινή θέση Κοκκινόκαστρο, στην ανατολική πλευρά του νησιού.

Στην εποχή του Σιδήρου, οι φημισμένοι Χαλκιδείς ναυτικοί, στην πορεία τους προς τη Χαλκιδική, ίδρυσαν αποικίες στην Αλόννησο, στην Σκόπελο και στην Σκιάθο.

Ιστορικά είναι βέβαιο ότι οι Γεωμετρικοί χρόνοι βρήκαν την Ίκο υπό την εξουσία των Δολόπων. Οι Δόλοπες, που αποτελούσαν τμήμα της φυλής των Πελασγών, με τον καιρό μετατράπηκαν σε επικίνδυνους πειρατές και έγιναν μάστιγα ολόκληρου του Αιγαίου. Το 190 π.Χ. το νησί καταλαμβάνεται από το Ρωμαϊκό στόλο.

Το 1204 μ.Χ. κυριαρχούν οι Φράγκοι για να δώσουν την σκυτάλη σε άλλους κατακτητές όπως οι Ενετοί το 1453 μ.Χ. και οι Τούρκοι το 1538 μ.Χ.

Κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821 και κατά τα πρώτα έτη της απελευθέρωσης του Ελληνικού Έθνους, η Αλόννησος προσελκύει Έλληνες από διάφορα μέρη της Ελλάδας που μαζί με τον ντόπιο πληθυσμό, θα δημιουργήσουν τη νεοσύστατη Ελληνική κοινότητά του.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΑ – ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ:

  Καταγεγραμμένα 20, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Ιάσονας. Ο Ιάσονας ήταν γιος του βασιλιά της Ιωλκού Αίσονα και της Πολυμήδης και αρχηγός της Αργοναυτικής εκστρατείας. Διακρίθηκε στην εξόντωση του Καλυδώνιου κάπρου. Εκπαιδεύτηκε από τον Κένταυρο Χείρωνα στο Πήλιο, όπως τόσοι άλλοι ήρωες της μυθολογίας. Ο Άργος τότε, μετά από συμβουλή της θεάς Αθηνάς, κατασκεύασε το μυθικό πλοίο «Αργώ» βάζοντας αρχηγό της αποστολής τον Ιάσονα με σκοπό, να μεταβεί στην Κολχίδα και να πάρει το «χρυσόμαλλο δέρας». Η ναυπήγηση του πλοίου έγινε στις Παγασές. Αυτή η εκστρατεία έγινε γνωστή, από το όνομα του πλοίου, ως «Αργοναυτική», και οι ήρωες που συμμετείχαν ως «Αργοναύτες».

Βασιλιάς Κριθέας. Ηταν ο ιδρυτής και ο πρώτος βασιλιάς της Ιωλκού Θεσσαλίας.

Βασιλιάς Αθάμας. Αναφέρεται στον Όμηρο πως ίδρυσε την πόλη Άλλος στην περιοχή του Αμυρού. Άκμασε ως τα χρόνια του Φίλιππου Β΄ ως πόλη που έλεγχε το δρόμο προς τη νότια Ελλάδα αλλά και λιμάνια.

Άδμητος. Ήταν βασιλιάς των Φερών της Μαγνησίας, γιος του Φέρητα και της Κλυμένης. Κατά την παράδοση, όταν ο Δίας σκότωσε με κεραυνό τον γιο του Απόλλωνα Ασκληπιό, ο Απόλλων με τη σειρά του σκότωσε τους Κύκλωπες που έφτιαχναν τους κεραυνούς του Δία.

Αίσονας. Στην ελληνική μυθολογία ο Αίσονας, (Αίσων), ήταν ήρωας της Μαγνησίας, γιος του Κρηθέα (βασιλιά της Ιωλκού) και της Τυρούς. Ο Αίσονας ήταν ο πατέρας του Ιάσονα και ετεροθαλής αδελφός του Πελία και του Νηλέα. Έγινε βασιλιάς στην Ιωλκό.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ:

Καταγεγραμμένοι: 1

Κορδάτος Γιάννης. Γεννήθηκε στην Ζαγορά Πηλίου το 1891. Πολιτικός και κοινωνιολόγος, Μαρξιστής ιστορικός και ένας από τους πρωτεργάτες του ελληνικού Κομμουνιστικού Κινήματος. Μέλος των ιδρυτών της «Φοιτητικής Συντροφιάς» και του Σοσιαλεργατικού Κόμματος. Το τεράστιο έργο του Γιάννη Κορδάτου καλύπτει ολόκληρη την εποχή από τους αρχαίους χρόνους μέχρι τις σύγχρονες εθνικές, πολιτικές και κοινωνικές περιπέτειες που συνετάραξαν την Ελλάδα. Πέθανε το 1961.

ΖΩΓΡΑΦΟΙ:

Καταγεγραμμένοι 5, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Θεόφιλος Χατζημιχαήλ. Γεννήθηκε γύρω στα 1868 στην Βαρειά της Μυτιλήνης. Ταξιδεύοντας σε αναζήτηση δουλειάς φθάνει και στον Βόλο και το Πήλιο, όπου και παραμένει 30 χρόνια. Ο Θεόφιλος ζωγραφίζει μέσα στην πόλη του Βόλου, κυρίως σε καφενεία, ταβέρνες, χάνια, σε αρχοντικά, εκκλησίες και καταστήματα. Ήταν μείζων λαϊκός ζωγράφος της νεοελληνικής τέχνης. Κυρίαρχο στοιχείο του έργου του είναι η ελληνικότητά του και η εικονογράφηση της ελληνικής λαϊκής παράδοσης και ιστορίας. Είναι ο πιο γνωστός Έλληνας λαϊκός ζωγράφος. Πέθανε το 1934.

Στέφανος Στουρνάρας. Γεννήθηκε στην Ζαγορά Πηλίου το 1867. Είναι ο πρώτος Θεσσαλός καλλιτέχνης απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών (δίπλωμα ζωγραφικής και χαρακτικής 1889). Ήταν μαθητής του Νικηφόρου Λύτρα. Οι προσωπογραφίες του αποτελούν μοναδική καταγραφή με το χρωστήρα της γύρω του πραγματικότητας αφού για την απεικόνιση της φύσης ή σκηνών χρησιμοποίησε σχεδόν αποκλειστικά την φωτογραφία.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ – ΠΟΙΗΤΕΣ: Καταγεγραμμένοι 22, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Αδρακτάς Γεώργιος Κ. Γεννήθηκε στην Τσαγγαράδα Βόλου το 1870 και πέθανε το 1962. Παραδοσιακός πεζογράφος. Έγραψε την προπολεμική περίοδο ηθογραφικά διηγήματα εμπνευσμένα από την θεσσαλική και πηλιορείτικη ζωή χρησιμοποιώντας την τοπική διάλεκτο. Τα σημαντικότερα έργα του είναι οι «Υιοί και θυγατέρες», «Αγροτικαί εικόνες εν Θεσσαλία», «Ο φουστανελάς ζωγράφος» και τα «Μικρά βάσανα».

Άνθιμος Γαζής: Γεννήθηκε στις Μηλιές Πηλίου το 1764, ήταν Έλληνας συγγραφέας, εξαιρετικός χαρτογράφος και από τους σημαντικότερους διαφωτιστές, που αγωνίστηκε για την διάδοση των ευρωπαϊκών ιδεών στην Ελλάδα. Ήτανε μέλος της «Φιλικής Εταιρίας». Tο 1811 εξέδωσε το φιλολογικό περιοδικό «Λόγιος Ερμής», το οποίο αποτέλεσε περιοδικό – σταθμό στα χρονικά του Ελληνικού Διαφωτισμού, ανέπτυξε ιδιαίτερη συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητα, εκδίδοντας έργα Ελλήνων ή ξένων συγγραφέων μεταφρασμένα από τον ίδιο. Ίδρυσε την Σχολή Μηλεών. Πέθανε στην Σύρο το 1828.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Γεννήθηκε στην Σκιάθο στις 3 Μαρτίου του 1851. Ήταν «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη, είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στην νεοελληνική λογοτεχνία όπως «Η Φόνισα», «Όνειρο στο κύμα», «Οι έμποροι των Εθνών» και άλλα πολλά. Πέθανε στις 3 lανουαρίου του 1911.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ: Καταγεγραμμένοι 6, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Εβαρίστο Ντε Κίρικο: Γεννήθηκε το 1841. Ήταν μηχανικός και ο πατέρας του γνωστού ζωγράφου Τζίορτζικο Ντε Κίρικο. Το μεγαλύτερο έργο που δημιούργησε ήταν το 1882 το δίκτυο σιδηροδρόμων Βόλου, που περιελάμβανε δύο γραμμές. Την γραμμή Βόλου - Βελεστίνου - Λάρισας και την γραμμή Βελεστίνου - Φαρσάλων - Καρδίτσας - Τρικάλων -Καλαμπάκας. Τον Οκτώβρη του 1882 ιδρύθηκε ανώνυμος εταιρία «Σιδηρόδρομος Θεσσαλίας». Όπως επίσης και την γραμμή Βόλου-Λεχωνίων που πρόκειται για τον πρώτο και μοναδικό σιδηρόδρομο στην Ελλάδα με πλάτος γραμμής 60 εκατοστών. Δώρησε το άγαλμα της θεάς Αθηνάς στα εγκαίνια του Σιδηροδρομικού Σταθμού, που αποτελούσε το πρώτο δημόσιο γλυπτό που κόσμησε την πόλη του Βόλου. Πέθανε το 1905.

Nικόλαος Δημάδης. Γιός του αρχιτέκτονα Kωνσταντίνου Δημάδη. Tο σημαντικότερο από τα γνωστά έργα του Nικόλαου Δημάδη είναι ο Nαός του Aγίου Iωάννου Προδρόμου (1894) στη νήσο Aντιγόνη των Πριγκηπόννησων της Προποντίδας. Καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος του στον σχεδιασμό του Δημοτικού Θεάτρου του Bόλου το 1894. Ακόμα με σχέδια των Kωνσταντίνου και Nικολάου Δημάδη, που εκπονήθηκαν στα 1899-1901, θεμελιώθηκε ο μητροπολιτικός ναός του Aγίου Nικολάου Bόλου.

Κώστας Αργύρης: Το 1900 σχεδίασε και επέβλεψε την κατασκευή του Αχχιλοπούλειου Νοσοκομείο στον Βόλο. Το νοσοκομείο αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα κτίρια στην Ελλάδα και ήταν το δεύτερο σε μέγεθος νοσοκομειακό ίδρυμα, μετά τον Ευαγγελισμό των Αθηνών.

ΓΛΥΠΤΕΣ: Καταγεγραμμένοι 2.

Βαθυκλής. Γεννήθηκε στη Μαγνησία του Μαιάνδρου και έζησε περίπου στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. Ήταν γλύπτης και αρχιτέκτονας. Είχε εργαστεί για τον βασιλιά Κροίσο. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Βαθυκλής, είχε σταλεί από τον Κροίσο με χρυσάφι για να επιχρυσώσει το άγαλμα του Απόλλωνος Πυθιέως. Ο Βαθυκλής ήταν ο δημιουργός του περίφημου θρόνου του Απόλλωνα στις Αμύκλες της Λακωνίας.

Νικόλαος Παυλόπουλος ή Νικόλας. Γεννήθηκε στον Άγιος Γεώργιος Νηλείας Μαγνησίας το 1909. Ήταν Έλληνας γλύπτης και χαράκτης. Πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Θωμά Θωμόπουλο. Καταπιάστηκε κυρίως με την γλυπτική ακαδημαϊκού ύφους στο ξύλο και στο μάρμαρο. Ως χαράκτης ασχολήθηκε κυρίως με την ξυλογραφία και την εικονογράφηση βιβλίων. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τιμήθηκε με βραβεία σε διεθνείς εκθέσεις που έγιναν στο Παρίσι, την Ρώμη, κ.α. Το 1965 δημιουργεί στο Λιμάνι του Βόλου το γλυπτό της Αργούς μια ρεαλιστική αναπαράσταση της αρχαίας πεντηκοντόρου Το 1975, φιλοτέχνησε κατά παραγγελία προτομή του Γιώργου Σεφέρη για να τοποθετηθεί σε πλατεία της Νέας Σμύρνης στην Αθήνα. Προς τιμήν του δημιουργήθηκε το «Δημοτικό Μουσείο Γλύπτη Νικόλα» στην γενέτειρά του, όπου φυλάγονται μερικά από τα καλύτερα έργα του..

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ: Καταγεγραμμένοι 2, ενδεικτικά ο κάτωθι:

Απόστολος Αρβανιτόπουλος. Γεννήθηκε το 1874.Ή Έλληνας αρχαιολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου του 20ου αιώνα. Σπούδασε στην Αθήνα, Γερμανία, Αγγλία και Ιταλία. Διετέλεσε καθηγητής στην Αλεξάνδρεια, Χάλκη, και διευθυντής του διδασκαλείου της Τρίπολης. Έγινε έφορος Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας και κατόπιν Αττικής. Διεύθυνε πολλές ανασκαφές στην Θεσσαλία. Ανακάλυψε το 1908 της γραπτές επιτύμβιες στήλες της Δημητριάδος στον Βόλο.

ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ: Καταγεγραμμένοι 1.

Ιωάννης Χατζηαργύρης: Γεννήθηκε το 1913 στον Βόλο. To 1949 διετέλεσε ως Λέκτορας και κατόπιν Καθηγητής στο Imperial College του Λονδίνου από το 1955 ώς το 1975. Το 1959 έγινε διευθυντής του Ινστιτούτου Στατικής και Δυναμικής Αεροδυναμικών Κατασκευών στο Πανεπιστήμιο της Στουτγκαρδης, όπου και παρουσίασε την μέθοδο των πεπερασμένων στοιχείων το 1965. Σε λιγότερο από δέκα χρόνια οι Αμερικανοί μηχανικοί, χρησιμοποίησαν τα πεπερασμένα στοιχεία στον σχεδιασμό του Βoeing 747. Πέθανε το 2004.

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ: Καταγεγραμμένοι 7, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Ζαχαρίας Μουρτζούκος. Ιδρυτής του πρώτου ατμοκίνητου εργοστασίου της Μαγνησίας «Υφαντουργίο Καλαμάρα-Λεβιάθαν». Η δημιουργία του εργοστασίου βοήθησε ολοκληρωτικά στην ανάπτυξη του εμπορίου στον Βόλο.

Κωνσταντίνος Γκλαβάνης. Ήταν βιομήχανος και πολιτικός από την Ζαγορά Πηλίου. Γεννήθηκε το 1854 και σε νεαρή ηλικία έφυγε για τη Ρωσία. Παρέμεινε εκεί για περίπου 15 χρόνια και ασχολήθηκε με το εμπόριο. Αργότερα γύρισε στον Βόλο όπου ίδρυσε την πρώτη Αλευροβιομηχανία της πόλης και την βιομηχανία μηχανημάτων «Γκλαβάνη». Το 1881 ίδρυσε μαζί με το Γεώργιο Φιλάρετο το Δημοκρατικό Κόμμα ενώ στη συνέχεια, μετά την έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου, προσχώρησε στο Φιλελεύθερο Κόμμα. Ήταν δήμαρχος Βόλου για 14 χρόνια και επί δημαρχίας του, με δική του πρωτοβουλία, η διοίκηση του σημερινού Αχιλλοπούλειου Δημοτικού Νοσοκομείου πέρασε στον δήμο και έγινε δεκτή η πρόταση του Δημήτριου Σαράτση για την ίδρυση του Ανώτερου Παρθεναγωγείου. Πέθανε στον Βόλο το 1932.

Νικόλαος Ματσάγγος. Θεωρείται ευεργέτης του Βόλου. Με την καπνοβιομηχανία του, η οποία αργότερα πέρασε και άκμασε στα χέρια των γιων του, Γιάννη και Κώστα Ματσάγγου, στήριξε σημαντικά την οικονομία της πόλης και έδωσε δουλειά σε αρκετές οικογένειες. Την εποχή εκείνη το εργοστάσιο παρήγαγε 500.000 τσιγάρα ετησίως και απασχολούσε 350 εργάτες, ενώ το 1940 οι εργάτες έφτασαν τους 1.050.

Οικογένεια Παπαστράτου. Πρόκειται για την περίφημη οικογένεια τεσσάρων αδελφών από το Αγρίνιο (Επαμεινώνδας, Ιωάννης, Σωτήριος και Ευάγγελος). Οι Παπαστράτοι αποτέλεσαν σταθμό στην ιστορία της βιομηχανικής ζωής του τόπου θέτοντας ισχυρά θεμέλια στην ελληνική οικονομία. Στον Βόλο έχτισαν Καπναποθήκη προτρέποντας τους παραγωγούς να ασχοληθούν με πιο ποιοτικά καπνά και εκσυγχρονίζοντας τον τρόπο συσκευασίας, καταφέρνοντας έτσι να ελέγχουν την σταθερή ποιότητα των καπνών που εμπορεύονταν, κατέστησαν τον ελληνικό καπνό προϊόν αρίστης ποιότητας και μεγάλης αξίας στις αγορές του εξωτερικού. Η καπναποθήκη Παπαστράτος στον Βόλο πλέον φιλοξενεί το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ: Καταγεγραμμένοι 4, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Γεώργιος Καρτάλης. Γεννήθηκε το 1908 στον Βόλο. Ήταν Έλληνας πολιτικός. Την περίοδο της Κατοχής συνεργαζόμενος με τον Ευριπίδη Μπακιρτζή δημιούργησαν την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση (ΕΚΚΑ). Διακρίθηκε για την ρητορεία του, το άψογο ήθος του και την βαθιά γνώση του επί της ελληνικής οικονομίας. Σπουδαία συγγραφικά έργα του θεωρούνται το «Περί ευθύνης υπουργών» που συνέγραψε στα γερμανικά και εκδόθηκε στη Λειψία το 1929 και το «Πεπραγμένα του αγώνος αντιστάσεως», που εξέδωσε στην Αθήνα το 1946. Διετέλεσε δήμαρχος Βόλου κατασκευάζοντας ασφαλτοστρωμένους δρόμους, ναούς, δημοτικά σφαγεία καθώς και άλλα πολλά έργα. Πέθανε το 1957.

Ο Ιωάννης Γκλαβάνης (Βόλος, 28 Ιανουαρίου 1892 - Αθήνα, 27 Δεκεμβρίου 1984), γνωστός και ως Τζον Γκλαβάνης. Ήταν Έλληνας βιομήχανος, βουλευτής και υπουργός. Γεννήθηκε στον Βόλο. Ήταν γιος του βιομήχανου Κωνσταντίνου Γκλαβάνη από τη Ζαγορά Πηλίου. Ο Ιωάννης σπούδασε Εμπορικές Επιστήμες στην Εμπορική Σχολή του Μάντσεστερ στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο Τζον Γκλαβάνης, διετέλεσε επανειλημμένα υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις. Ειδικότερα, ήταν υπουργός Γεωργίας και προσωρινά Εθνικής Οικονομίας (1945), υπουργός Εθνικής Οικονομίας (1945), Ανοικοδομήσεως (1947), Οικισμού και Ανοικοδομήσεως (1950), Υγιεινής (1950), Κοινωνικής Προνοίας (1950), Εμπορίου (1951, 65), Δημοσίων Έργων (1965-66) και προσωρινά Βορείου Ελλάδος (1965) και υπουργός Βιομηχανίας (1951, 66).

ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: Καταγεγραμμένοι 14, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Κυριάκος Μπασδέκης. Είχε το αρματολίκι του Πηλίου μαζί με τον Αλμυρό και το Βελεστίνο μέχρι πριν από την Λάρισσα. Οπλαρχηγός, γιος του Αστέρη. Το 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, και μαζί με τον Κωνσταντά, ο οποίος βρισκόταν στον Βόλο και τον Άνθιμο Γαζή, οργάνωσαν την εξέγερση του Πηλίου. Πρωτοστάτησε στα γεγονότα του Βόλου, των Λεχωνίων και σχεδόν σε όλες τις επιχειρήσεις που διεξήχθησαν στην ανατολική Θεσσαλία. Τραυματίστηκε στις 10 Μαϊου κατά την πολιορκία του φρουρίου του Βόλου και μεταφέρθηκε στο Τρίκερι όπου και πέθανε από τα τραύματα του.

Νικόλαος Γ. Φιλάρετος. Γεννήθηκε το 1805 στο Προμύρι Πηλίου. Ήταν ο Αρχηγός της Επανάστασης του Πηλίου το 1854. Η προσφορά του Φιλάρετου στο 'Εθνος αναγνωρίζεται από την κυβέρνηση, η οποία του δίνει το βαθμό του ταξιάρχου για την ανδρεία που επέδειξε στους αγώνες. Στα 20 μόλις του χρόνια πολέμησε στη μάχη εναντίον του Ιμπραήμ, κατά την οποία τραυματιζεται βαριά. Πέθανε στον πόλεμο το 1868.

Κώστας Γαρέφης. Διαδραμάτισε ηγετικό ρόλο στην επανάσταση του 1854, οπότε μάλιστα είχε καταρτίσει δικό του σώμα επαναστατών. Κατά την επανάσταση του 1878 διετέλεσε μέλος της Προσωρινής Κυβέρνησης του Πηλίου και συvαρχηγός, με το Ζήσιμο Μπασδέκη έλαβε μέρος, μαζί με τον αδελφό του Δημήτριο ή Κατσούδα, σ' όλες τις μάχες της Μακρυνίτσας. Αργότερα, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας, διετέλεσε για δύο τετραετίες Δήμαρχος Μηλεών.

ΜΟΥΣΙΚΟΙ: Καταγεγραμμένοι 9, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Ιωάννης Σακελλάριος Φεραίος. Γεννήθηκε στον Βελεστίνο. Ήταν από του καλύτερους βιολιστές και μουσικούς στην Ελλάδα του 18-19ου αιώνα.

Βαγγέλης Παπαθανασίου. Γεννήθηκε το 1943 στην Αγριά Βόλου. Διεθνούς φήμης είναι η προσωπικότητα και το έργο του συνθέτη. Ξεκίνησε να παίζει στα τέσσερά του χρόνια, ενώ έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση με δικές του συνθέσεις στα 6 του χρόνια. Στα μαθητικά του χρόνια, ήταν σημαντικ, μέλος ενός πολύ σημαντικού ελληνικού συγκροτήματος, των "Forminx". Μετακόμισε στο Παρίσι στα τέλη της δεκαετίας του 60. Από τότε ο καλλιτέχνης ξεκινά την σόλο καριέρα του. Συνθέτει κυρίως ορχηστρική μουσική και μουσική για κινηματογραφικές εταιρείες. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του φλερτάρει με αρκετά είδη μουσικής και γι αυτό το έργο του εlναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί. Συνδυάζει μουσικά είδη όπως η νέα εποχή, το προοδευτικό ροκ", το "'συμφωνικό ροκ" η space μουσική και η ηλεκτρονική μουσική.

Νίκος Γούναρης. O τραγουδιστής με τη βελούδινη φωνή, γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου (κατ' άλλους στο Δημοτικό Βρεφοκομείο της Αθήνας) το 1915 και μεσουράνησε τη δεκαετία του 1950 στο ελληνικό πεντάγραμμο, είτε σόλο, είτε σε συνεργασία με το Τρίο Μπελκάντο. Υπηρέτησε με συνέπεια το λεγόμενο ελαφρό τραγούδι, αυτό που πολλοί Έλληνες αποκαλούν «Ευρωπαϊκό».

ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ: Καταγεγραμμένοι 18, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Κων/νος και Νικόλαος Αχιλλόπουλος. Στις 15 Οκτωβρίου του 1900, με την χορηγία τους, στη μνήμη του πατέρα τους Ευάγγελου από την Τσαγκαράδα Πηλίου, θεμελιώθηκε το πρώτο νοσοκομείο του Βόλου. Την μεγάλη αυτή δωρεά των αδερφών Αχιλλόπουλου αποδέχθηκε με ευγνωμοσύνη το διοικητικό συμβούλιο της αδελφότητας Φιλελεήμων και εξέδωσε ψήφισμα, σύμφωνα με το οποίο το νοσοκομείο θα είχε την επωνυμία Αχιλλοπούλειο. Επίσης ίδρυσαν την Αχιλλοπούλειο Εμπορική Σχολή, και στην οποία σήμερα στεγάζεται το Ψηφιακό μουσείο και μουσείο Μινιατούρας του Δήμου Μουρεσίου.

Αλέξιος Αθανασάκης: Γεννήθηκε στην Πορταριά Πηλίου. Διετέλεσε δικαστής του Εμποροδικείου Βόλου «Αζάς». Τον Μάρτιο του 190 , με τα αδέρφια του Δημήτριο και Ιωάννη, θεμελιώνει το νηπιαγωγείο θηλέων Πορταριάς , ίσως το πρώτο στην Ελλάδα. Στον Βόλο ιδρύει τον σταθμό πρώτων βοηθειών, και με δωρεά του χτίζεται μεγάλο μέρος του βρεφοκομείου και το μαιευτήριο του Αχιλλοπουλειου Νοσοκομείου. Το 1908, χορηγεί τα απαιτούμενα κεφαλαία για να κτισθεί το καλλιμάρμαρο νεοκλασικό κτίριο του Αθανασακείου Μουσείου Βόλου, που θεμελιώθηκε στις 18 Απριλίου 1908.

Δημήτριος Πολυμέρης. Γεννήθηκε το 1857. Ξενιτεύτηκε στην Αμερική. Εκεί με άοκνη και επίμονη εργασία απόκτησε τεράστια περιουσία την οποία επιστρέφοντας διέθεσε για κοινωφελή έργα της Ζαγοράς. Διέθεσε τρία εκατομμύρια για την κατασκευή δεξαμενής. Με Πολυμέριο δάνειο 30 εκατομμυρίων έγινε κατορθωτό να συνδεθούν με αμαξωτό δρόμο τα χωριά του Ανατολικού Πηλίου. Θεωρείτε από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της Ζαγοράς.

Β - ΜΑΓΝΗΣΙΑ 2016 - 2017

ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΙ ΧΩΡΟΙ

ΜΟΥΣΕΙΑ: Καταγεγραμμένα 72, ενδεικτικά τα κάτωθι:

- ΑΘΑΝΑΣΑΚΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΟΛΟΥ
- ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΛΜΥΡΟΥ
- ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ (στον Σιδηρ. Σταθμό Βόλου) 1882
- ΕΝΤΟΜΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑ (Βόλος)
- ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΛΙΝΘΟΚΕΡΑΜΟΠΟΙΙΑΣ Ν. & Σ. ΤΣΑΛΑΠΑΤΑ 1926 (Βόλος)
- ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΒΟΛΟΥ
- ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕΤΑΞΙΟΥ 1924 (Βόλος)
- ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ 1864
- ΕΛΛΗΝΟΜΟΥΣΕΙΟ - ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΡΗΓΑ 1777 (Ζαγορά)
- ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΙΑΣ & ΛΑΔΙΟΥ ΠΗΛΙΟΥ (Άνω Γατζέα)
- ΙΣΤΟΡΙΚΟ & ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ (Πατητήρι Αλοννήσου)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ – ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ & ΜΝΗΜΕΙΑ:

Καταγεγραμμένα 103, ενδεικτικά τα κάτωθι:

ΘΟΛΩΤΟΙ ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΙ ΤΑΦΟΙ. Πέντε θολωτοί τάφοι μυκηναϊκής τεχνοτροπίας σώζονται στην περιοχή του Πτελεού. Στην θέση Γορίτσα, στους πρόποδες της Ακρόπολης του Ομηρικού Πτελεού, βρέθηκαν τα ερείπια ενός μεσοελλαδικού οικισμού καθώς και οι πέντε τάφοι που αποτελούσαν ένα σύνολο.

ΚΑΣΤΡΟ «ΜΟΡΓΙΑΣ» (Ανάβρα). Πρόκειται για ελληνιστική ακρόπολη. Στο εσωτερικό της διακρίνονται κιβωτιόσχημοι τάφοι. Έξω από την ακρόπολη εκτείνονται σε μεγάλη έκταση ερείπια αρχαίων κτιρίων.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΤΗ ΒΑ ΚΑΜΠΗ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ (Νέα Αγχίαλος). Μνημείο του 5ου-6ου αι. µ.Χ. Πρόκειται για τρεις επάλληλες βασιλικές. Η πρώτη χρονολογείται στα μέσα ή στο δεύτερο μισό του 4ου αι μ.Χ., η δεύτερη στα μέσα ή στο δεύτερο μισό του 5ου αι μ.Χ., και η Τρίτη στην εποχή του Ιουστινιανού του Α’ (532 µ.Χ.).

ΚΑΣΤΡΟ ΤΡΙΚΕΡΙΟΥ (στην περιοχή διακόπι, στον ρόμο Μηλίνας – Τρικερίου). Κτίστηκε από τους Τρικεριώτες το 1823 για να αναχαιτιστεί ο στρατός του Κιουταχή, που επικεφαλής των Ελληνικών δυνάμεων ήταν ο Μήτρος Μπασδέκης και αργότερα ο Καρατάσος.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΓΟΡΙΤΣΑ. Ο λόφος της Γορίτσας βρίσκεται στο βάθος του Παγασητικού κόλπου, ανατολικά του Βόλου, και έχει πλήρη έλεγχο της θάλασσας. Κτίστηκε πάνω στο λόφο αυτόν μια ισχυρή πόλη, πιθανόν από τον Φίλιππο τον Β΄. Εγκαταλείφτηκε ως το 250 π.Χ.

ΑΡΧΑΙΟΙ ΝΑΟΙ:

Καταγεγραμμένοι 9, ενδεικτικά οι κάτωθι:

- ΙΕΡΟ (ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ) (Αλμυρός)
- ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ (Αχίλλειο)
- ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΤΟΥ ΜΙΛΙΧΙΟΥ (Γορίτσα)
- ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΙΩΛΚΙΑΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ (Ιωλκός)

 

 

 

ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ:

Καταγεγραμμένα 10, ενδεικτικά τα κάτωθι:

ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΦΘΙΩΤΙΔΩΝ ΘΗΒΩΝ (Μικροθήβες)

ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ. Κατασκευάστηκε από τον Δημήτριο Πολιορκητή, ταυτόχρονα με την ίδρυση της αρχαίας πόλης απέναντι από το ανάκτορο των Μακεδόνων βασιλέων και κάτω από τον λόφο, όπου ήταν ιδρυμένο το ηρώο των Αρχηγετών και Κτιστών της πόλης της Δημητριάδος.

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΡΤΟ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ. Χτίστηκε στο τέλος του 1ου αιώνα π.Χ. στα χρόνια του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΞΟΥΡΙΧΤΙΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΩΝΙ (Άγιος Γεώργιος Νηλείας)

ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΝΤΕΙΑ: Καταγεγραμμένα 1.

ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΑΣΑΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ (κοντά στον ποταμό Ξηριά)

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ:

Συνολικά ο νομός έχει 33 Μοναστήρια και 93 Ναούς. Ειδικότερα:

ΔΗΜΟΣ ΒΟΛΟΥ ................  / ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ:  6 / ΝΑΟΙ: 21
ΔΗΜΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ ............ / ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ:  1 / ΝΑΟΙ: 13
ΔΗΜΟΣ ΖΑΓΟΡΑΣ ............ / ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ:  2 / ΝΑΟΙ: 17
ΔΗΜΟΣ ΝΟΤΙΟΥ ΠΗΛΙΟΥ . / ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ: 13 / ΝΑΟΙ: 18
ΔΗΜΟΣ ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ ... / ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ:  1 / ΝΑΟΙ: 3
ΔΗΜΟΣ ΣΚΙΑΘΟΥ ............ / ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ:  5 / ΝΑΟΙ: 3
ΔΗΜΟΣ ΣΚΟΠΕΛΟΥ .........  / ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ:  4 / ΝΑΟΙ: 10
ΔΗΜΟΣ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ ......  / ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ:  1 / ΝΑΟΙ: 6
ΝΗΣΟΣ ΠΑΠΟΥΣ: ............  / ΝΑΟΙ: 1
ΓΙΟΥΡΑ: .........................  / ΝΑΟΙ: 1

Μοναστήρια ενδεικτικά:

ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑΣ. Κτίστηκε το 1795 και αποπερατώθηκε το 1806. Το καθολικό του 1741, έχει τέμπλο ξυλόγλυπτο κατασκευασμένο το 1808 με εικόνες αναγεννησιακής τεχνοτροπίας. Η εικόνα του Αγίου Γερασίμου, 18ου αιώνα, είναι επαργυρωμένη. Μεταξύ των λειψάνων είναι του αγίου Συμεών και άλλα ανωνύμων αγίων. Σήμερα είναι γυναικείο μοναστήρι.

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΞΕΝΙΑΣ ΑΛΜΥΡΟΥ. Στις πλαγιές της Όθρυος υπάρχουν δυο μοναστήρια. Της Άνω Ξενιάς, ανδρικό σήμερα, χτίστηκε τον 5ο αιώνα επί Θεοδοσίου Β΄ ή τον 11ο αιώνα. Καταστράφηκε από τους Φράγκους και κτίστηκε πάλι (1546) σε ψηλότερο μέρος κοντά στο χωριό Κοκωτοί. Σώζεται το Καθολικό - τρίκλιτη βασιλική με αξιόλογες τοιχογραφίες του 17ου αιώνα και εντοιχισμένα γλυπτά στην τοιχοποιία. Οι τοιχογραφίες του νάρθηκα χρονολογούνται στο 18ο αιώνα. Το 1696 χτίστηκε νέο μοναστήρι 6 χλμ. ΒΑ από τη Βρύναινα, αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο που ονομάστηκε Κάτω Ξενιά και είναι γυναικείο. Ο ναός είναι τρίκογχη βασιλική με τρούλο.

Υπάρχει και η Νέα Μονή της Παναγίας Ξενιάς, σε ύψωμα κοντά στην Κάτω Μονή που φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Ξενιάς, έργο του Λουκά. Στα 1821 και 1878, ήταν καταφύγιο κλεφτών και στρατόπεδο Ελλήνων.

ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΓΑΤΖΕΑΣ. Χτίστηκε στα 1816 σε χώρο που δεσπόζει του Παγασητικού, πάνω σε ερείπια παλιού κάστρου. Σήμερα είναι μετόχι της αγιορείτικης Μεγίστης Λαύρας και ανδρικό.

ΦΛΑΜΟΥΡΙΟΥ ΠΗΛΙΟΥ. Βρίσκεται στο ορεινό Πήλιο πάνω από την Άνω Κερασιά και το Βένετο. Είναι αφιερωμένη στην Μεταμόρφωση του Σωτήρα. Ιδρύθηκε από τον Όσιο Συμεών. Θεμελιώθηκε τον Απρίλιο του 1595 και τελείωσε τον Ιούλιο του 1602. Σήμερα είναι ανδρική.

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΟΥΝΙΣΤΡΑΣ. Απέχει περίπου 10 χλμ. από τηΝ χώρα της Σκιάθου. Πρόκειται για τον πιο ιερό τόπο της Σκιάθου γιατί σύμφωνα με την τοπική παράδοση, γύρω στα 1650 βρέθηκε να κρέμμεται και να αιωρείται σε ένα δέντρο η Εικόνα της Παναγίας. Η εικόνα είναι πολύ παλιά και θεωρείται πολύ θαυματουργή. Το όνομά της το πήρε από αυτήν. Είναι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου. Γιορτάζει στις 21 Νοεμβρίου και είναι πολιούχος της Σκιάθου.

ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ. Βρίσκεται κοντά στη γυναικεία μονή του Τιμίου Προδρόμου και είναι η πιο παλιά Μονή της Σκοπέλου. Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή κτίστηκε το 1648. Ανακαινίστηκε κατά το έτος 1697. Το μοναστήρι περιβάλλεται από χοντρό και ψηλό μαντρότοιχο που θυμίζει μεσαιωνικό οχυρό και το τέμπλο της είναι το πιο παλιό στην Σκόπελο (15ου αιώνα). Πρόκειται για επίχρυσο ξυλόγλυπτο τέμπλο με διακόσμηση λουλουδιών και αμπέλου, αλλά και δικέφαλους αετούς.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΚΥΡΑ ΠΑΝΑΓΙΑ. Χρονολογείται του 16ου αιώνα. Στην αυλή του μοναστηριού υπάρχουν παλαιοχριστιανικά λείψανα του 6ου-7ου αι. μ.Χ.

Ναοί ενδεικτικά:

ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Παναγία Τρύπα Γορίτσα). Ο ναός αυτός είναι αφιερωμένος στα γενέθλια της Θεοτόκου. Η εκκλησία αυτή που είναι μέσα σε σπήλαιο, βρίσκεται στους πρόποδες της Γορίτσας και είναι από τις γραφικότερες της πόλης του Βόλου. Λειτούργησε το 1892.

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑΣ. Μικρός ναός που χτίστηκε το 1806 στην αγορά, με σκαλιστά μάρμαρα και πλίνθους.

ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ. Στο ομώνυμο χωριό του Πηλίου, πρώην Καραμπάσι, ο Δήμος Ζηπανιώτης δαπάνη των κατοίκων έκτισε αυτόν τον ναό στις 10 Μαΐου 1820.

ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΣΤΗ ΧΑΜΑΚΩ (Αχίλλειο). Είναι χτισμένη το 1831.

ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΖΑΓΟΡΑΣ. Χτίστηκε το 1740 και ανακαινίστηκε το 1803. Έχει εικόνες της ίδιας εποχής και πλούσια διακόσμηση.

ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΑΡΓΑΛΑΣΤΗΣ. Ο ναός των Αγ. Αποστόλων χτίστηκε το 1886 από ζουπανιώτες τεχνίτες. Έργο του 20ου αιώνα είναι το θαυμάσιο μαρμάρινο καμπαναριό του, στολίδι του χωριού.

Αγίας Μαρίνας Αφήσου (1860). Φυλάσσεται λείψανο από το άνω άκρο της Αγίας Μαρίνης, και μια σπάνια αγιογραφία που χρονολογείται από το 1860.

ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΕΡΑΜΙΔΙΟΥ. Η εκκλησία του είναι ρυθμού βασιλικής, με χαγιάτι γύρω - γύρω, σκεπή από πλάκα και χρονολογία θεμελίωσης το 1787.

ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ. Βρίσκεται μέσα στον χώρο του κάστρου και είναι από τις λίγες εκκλησίες που διασώθηκαν και αναπαλαιώθηκαν. Το μαρμάρινο υπέρθυρο της Πύλης αναφέρει μια ανακαίνιση του 1619. Το τέμπλο και οι εικόνες είναι του 17ου αιώνα. Μοναδικά είναι τα ξυλόγλυπτα και οι τοιχογραφίες του 1695. Η εικόνα του Χριστού έχει χαραγμένη την χρονολογία 1652. Από την οροφή κρέμεται ο Xoρός, ένα μεγάλο στεφάνι με παραστάσεις Αγίων κάτω από το οποίο γινόντουσαν οι γάμοι των κατοίκων του Κάστρου. Ηταν το ησυχαστήριο και ο χώρος που ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης έψελνε τακτικά.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. Ναός με τρούλο και με αξιόλογο τέμπλο, που φέρει χρονολογία 1669. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της πόλης Σκοπελου.

ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (Αλόννησος). Βρίσκεται μέσα στο Κάστρο στο Παλιό Χωριό. Είναι μονόκλιτος καλαμοσκεπής, με επικάλυψη από σχιστολιθικές πλάκες. Έχει τοιχογραφίες από τον 17^ο - 18^ο αιώνα.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΥΣΙΚΗΣ:

Καταγεγραμμένα 13, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Τέλη Ιουνίου ΒΟΛΟΣ. "Ευρωπαϊκή μέρα μουσικής" Τετραήμερο φεστιβάλ μουσικής νέων με παράλληλες δράσεις και με συμμετοχή φορέων και ομάδων της περιοχής. Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής, συνδιοργανώνεται από την ομάδα Plenty Projects και τοΝ Δήμο Βόλου – Διεύθυνση Πολιτισμού (ΔΟΕΠΑΠ) με την υποστήριξη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, και τελεί υπο την αιγίδα της Περιφέρειας Θεσσαλίας (Π.Ε. Μαγνησίας και Β. Σποράδων).

1 Ιουλίου- 11 Σεπτεμβρίου ΑΡΓΑΛΑΣΤΗ. Μουσικό φεστιβάλ στην παλιά μονή Πάου, με 28 βραδιές με καλλιτέχνες που ερμηνεύουν ποικίλα μουσικά είδη και θέατρο σκιών και το διοργανώνει το Τμήμα Πολιτιστικών εκδηλώσεων της Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης της Περιουσίας του Π.Θ (ΕΑΔΠ/ΠΘ) στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Π.Θ, που βρίσκεται στην Πάου της Αργαλαστής.

27 Ιουλίου έως τις 28 Αυγούστου ΧΟΡΤΟ. Φεστιβάλ μουσικής που διοργανώνει από το 1984, το Κοινωφελές Ιδρυμα Αγγελίνης - Χατζηνίκου στο Χόρτο του Νοτίου Πηλίου με συναυλίες, σεμινάρια, εργαστήρια και masterclasses με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.

ΑΓΙΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΠΗΛΙΟΥ. Αύγουστος και Σεπτέμβριος. Μουσικό Χωριό στον Άγιο Λαυρέντη Πηλίου σε δυο περιόδους. Το Μουσικό Χωριό μεταμορφώνει το μεσαιωνικό πηλιορείτικο χωριό του Αγίου Λαυρεντίου σε τόπο καλλιτεχνικής συμβίωσης, μουσικής πράξης και εκπαίδευσης. Διοργανώνεται από την αστική, μη κερδοσκοπική εταιρία arTree, με την υποστήριξη του Δήμου Βόλου και της Τοπικής Κοινότητας Αγίου Λαυρεντίου.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ- ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ: Καταγεγραμμένα 1.

Φεστιβάλ Βόλου, 30-6 έως 17-7. Το Θέατρο της Εμπειρίας με επαγγελματικές, αλλά και ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις, παραστάσεις χορού, θεατρικά αναλόγια, εικαστικές, αλλά και φωτογραφικές εκθέσεις, master classes από διεθνώς καταξιωμένους και αναγνωρισμένους επαγγελματίες, παραστάσεις και θεατρικά δρώμενα για παιδιά, καθώς και ποικίλες δράσεις

Το Θέατρο της Εμπειρίας, είναι σε συνδιοργάνωση με το Δήμο Βόλου, το Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π – ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Δήμου Βόλου, την υποστήριξη της Περιφέρειας Θεσσαλίας και την Αιγίδα – Υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΧΟΡΟΥ: Καταγεγραμμένα 3, ενδεικτικά τα κάτωθι:

24,25,26 Ιουνίου 2016 ΣΚΙΑΘΟΣ (το 2015 έγινε Ιούλιο & το 2014 Αύγουστο) (3ο) Ετήσιο Φεστιβάλ παραδοσιακών χορών με πανελλήνια συμμετοχή στο Μπούρτζι. Το Χορευτικό του Συλλόγου Γυναικών Σκιάθου διοργανώνει κάθε χρόνο 3ήμερο φεστιβάλ Παραδοσιακών χορών.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΦΗΓΗΣΗΣ & ΒΙΒΛΙΟΥ: Καταγεγραμμένα 3, ενδεικτικά τα κάτωθι:

30 Ιουλίου εως 7 Αυγούστου ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΗΛΕΙΑΣ. (6ο) Φεστιβάλ Αφήγησης Πηλίου «Παραμύθια και Μύθοι στου Κένταυρου την ράχη» στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας. Είναι μια εκδήλωση που συνδιοργανώνεται με τον Σύλλογο Αγίου Γεωργίου Νηλείας «Ο Κένταυρος», και με την μη κερδοσκοπική εταιρεία «Πήλιον Όρος» και με σκοπό μέσα από τις δράσεις του φεστιβάλ το οποίο πραγματοποιείται στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας και την ευρύτερη περιοχή, να συμβάλλουν στην διάδοση της λογοτεχνικής παράδοσης, να προβάλλουν το τοπίο του Πηλίου και να καθιερώσουν το φεστιβάλ ως ετήσιο πολιτιστικό θεσμό.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ: Καταγεγραμμένα 1.

Φεστιβάλ Ορεινού & Θαλάσσιου Αθλητισμού Τσαγκαράδας. Ο Τουριστικός & Αναπτυξιακός Σύλλογος Τσαγκαράδας σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Θεσσαλίας - Περιφερειακές Ενότητες Μαγνησίας & Σποράδων και την στήριξη του Δήμου Ζαγοράς Μουρεσίου και του υπεραστικού ΚΤΕΛ Μαγνησίας.

Το Φεστιβάλ περιλαμβάνει μια σειρά αθλημάτων περιπέτειας, όλα σχεδιασμένα και εκτελεσμένα από εξειδικευμένα γραφεία υπαίθριων δραστηριοτήτων του Πηλίου και του Βόλου, αλλά και φορείς όπως ο Ιππικός Φυσιολατρικός Όμιλος Μηλεών (ιππασία), και ο Σκοπευτικός Σύλλογος Βόλου (Τοξοβολία).

ΔΙΕΘΝΗ & ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ: Καταγεγραμμένα 7, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Ιούλιος ΒΟΛΟΣ. "Διεθνές φεστιβάλ κιθάρας" σε συνδυασμό και με πολιτιστικές εκδηλώσεις (ρεσιτάλ, συναυλίες, σεμινάρια, διαγωνισμούς και εκθέσεις). Ιδρυτής: Κώστας Κοτσιώλης, Καλλιτεχνική Διεύθυνση, Οργάνωση: EGTA – HELLAS.

26 Ιουλίου- 2 Αυγούστου ΣΚΟΠΕΛΟΣ. Διεθνές Φεστιβάλ Νεανικού Κινηματογράφου. Από τον Δήμο Σκοπέλου και την Τουριστική Επιτροπή.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ: Καταγεγραμμένα 1.

2 Ιουλίου- 16 Ιουλίου ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΗΛΕΙΑΣ. Θέατρο Αλώνι - (2ο) Ετήσιο θερινό Σεμινάριο Αρχαίου Δράματος. Νέοι ηθοποιοί και σπουδαστές δραματικών σχολών, έχουν την ευκαιρία σε διάστημα δύο εβδομάδων να προσεγγίσουν το αρχαίο δράμα με όλες τους τις αισθήσεις, καθώς η εκπαίδευση περιλαμβάνει πρακτική έρευνα και ανάλυση του κειμένου αλλά και εξειδικευμένη σωματική και φωνητική εξάσκηση, μέσα στην πλούσια φύση του Πηλίου και στο χώρο του Θεάτρου, με εισηγήτρια την Λυδία Κονιόρδου.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: Καταγεγραμμένα 1.

22 – 29 Ιουλίου Βυζίτσα. Σεμινάρια μουσικής, διαλέξεις, συναυλίες και διάφορες άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Η "Unlimited Music & Arts σε συνεργασία με όλους τους τοπικούς φορείς.

ΓΙΟΡΤΕΣ:

Καταγεγραμμένα 34, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Γιορτή κρασιού Νέας Αγχιάλου – από 12 έως 15 Αυγούστου. Πραγματοποιείται στην Νέα Αγχίαλο απο τον ΔΗΜΟ ΒΟΛΟΥ, σε συνεργασία με τον ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ «Η ΔΗΜΗΤΡΑ» και συλλόγους της περιοχής.

Γιορτή τσαγιού – τον μήνα Ιούνιο & Ιούλιο. Πραγματοποιείται στην Βρήναια από την ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΒΡΥΝΑΙΑΣ του Δήμου Σούρπης.

Γιορτή λαδιού & ελιάς – τον μήνα Αύγουστο. Πραγματοποιείται στο Αχίλλειο με την συνδιοργάνωση του ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΥ – ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ και ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΥ “ΑΧΙΛΛΕΥΣ” και τον ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟ ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ.

Γιορτή κερασιού - κάθε χρόνο τον Ιούνιο. Διοργανώνεται από τον ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΓ. ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ.

Γιορτή Τσίπουρου – μήνα Ιούλιο στο Κατηχώρι σε συνεργασία με το τοπικό Συμβούλιο Κατηχωρίου και τον ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΤΗΧΩΡΙΟΥ «ΧΕΙΡΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ». Αναπαράσταση παραγωγής Τσίπουρου με τον Παραδοσιακό τρόπο.

Γιορτή Ροδάκινου – τον μήνα Αύγουστο. Πραγματοποιείται στον Άγιο Βλάσιο από τον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΙΜΗΝΙΟΥ, την ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΙΣΩΝΙΑΣ και τον ΔΗΜΟ ΒΟΛΟΥ.

Γιορτή ψαριού – 19 Ιουλίου.Πραγματοποιείται με την διοργάνωση του ΔΗΜΟΥ ΒΟΛΟΥ, της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΓΡΙΑΣ και του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΓΡΙΑΣ «ΘΗΣΕΑΣ».

Γιορτή παραδοσιακής τυρόπιτας – Πραγματοποιείται από τον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ σε συνεργασία με τον ΝΑΥΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ:

Καταγεγραμμένα 39, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Λαύκος. Μεγάλο θρησκευτικό πανηγύρι στο μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου, (1- 2 Μαΐου), με παραδοσιακή μουσική χορούς και τραγούδια, προσφέρεται παραδοσιακό φαγητό και κρασί.

Πανηγύρι των Αγίων Αναργύρων. Πρώτες ημέρες του Ιουλίου Άνω Λεχώνια, που αποτελεί την έναρξη πολιτιστικών εκδηλώσεων με την ονομασία "Τα Λεχωνίτικα", όπου πραγματοποιούνται εκθέσεις λουλουδιών, συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις.

Πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής, με παραδοσιακή μουσική και χορούς. 25 Ιουλίου Κάλαμος, Λαύκος & Πλατανιάς Σκιάθου.

Πανηγύρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, με παραδοσιακή μουσική και τραγούδια. 6 Αυγούστου Αμαλιάπολη, Στεφανοβίκιο, Μικρό & Σκόπελος.

Πανηγύρι του Αγίου Λαυρεντίου, πανελλήνιο προσκύνημα κατά το οποίο συρρέουν πολλοί πιστοί, για να προσκυνήσουν την κάρα του. 15 & 16 Αυγούστου.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ:

Καταγεγραμμένα 12, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Λαϊκοί ιππικοί αγώνες.      Ανήμερα στην Γιορτή του Αγίου Γεωργίου ΣΚΙΑΘΟΣ, γύρω από τη λίμνη του Αγίου Γεωργίου. Γίνονται στο παραθαλάσσιο εκκλησάκι του Αγίου, που βρίσκεται λίγο πιο έξω από την πόλη. Το διοργανώνει ο Δήμος Σκιάθου.

Ναυτική εβδομάδα. Τέλη Μαΐου - αρχές Ιουνίου ΒΟΛΟΣ. Με διάφορες εκδηλώσεις σε σημεία της πόλης. Από τον φορέα Πολιτισμού της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, «ΜΑΓΝΗΤΩΝ ΚΙΒΩΤΟΣ»

Αναπαράσταση του αλωνίσματος, και φτιάχνεται με παραδοσιακό τρόπο ο τραχανάς από «χόνδρο» (σιτάρι), με ζωντανή παραδοσιακή μουσική και το τοπικό χορευτικό, ενώ προσφέρονται στους επισκέπτες τοπικά προϊόντα, από τον Πολιτιστικό & Εξωραϊστικό Σύλλογο Παλιάς Αλοννήσου. Ιούλιος Αλλόνησος.

Αναβίωση του Πηλιορείτικου Γάμου, με παραδοσιακά έθιμα, μουσική και τραγούδια. Σε συνεργασία της Τοπικής Κοινότητας Πορταριάς και του ΑΕΣ Ορμίνιο Πορταριάς, ενώ τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Βόλου και του ΔΟΕΠΑΠ – ΔΗΠΕΘΕ. Τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου Πορταριά.

ΑΝΤΑΜΩΜΑΤΑ: Καταγεγραμμένα 3, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Αντάμωμα Απανταχού Δρακειωτών. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Η ΔΡΑΚΕΙΑ» και πάντα σε συνεργασία με το Τοπικό Συμβούλιο Δράκειας. 14 Αυγούστου.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ – ΦΟΡΕΩΝ: Καταγεγραμμένα 1

Ετήσια Συνάντηση Αποφοίτων Παιδοπόλεων, από τον Σύλλογο Αποφοίτων Παιδοπόλεων. Τέλη Ιανουαρίου ΑΓΡΙΑ.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ: Καταγεγραμμένες 3, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Ποδηλατικός γύρος Σκιάθου. 15 Μαΐου.  Συνδιοργανώνεται από τον Δήμο Σκιάθου (Επιτροπή Αθλητισμού & Νεολαίας) και τo Skiathos Mountain Bikes.

Ρήγεια. Αγώνες τρεξίματος από τον Γυμναστικό Σύλλογο Βελεστίνου σε συνεργασία με τον Δήμο Ρήγα Φεραίου και την Ε.Α.Σ, ΣΕΓΑΣ Θεσσαλίας. Τέλη Μαΐου- αρχές Ιουνίου ΒΕΛΕΣΤΙΝΟ.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ:

Καταγεγραμμένες 4, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Πανελλήνια Επίδειξη Αερομοντέλων. 14-15 Μαΐου ΑΓΧΙΑΛΟΣ. Στην 111 Π.Μ. διοργανώνεται η Πανελλήνια Επίδειξη Αερομοντέλων. Η Περιφερειακή Ενότητα Μαγνησίας & Σποράδων σε συνεργασία με την Αεραθλητική Ένωση Μαγνησίας και την 111 Π.Μ.

Διεθνής Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Βορείου Αιγαίου. Με σκάφη από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Διοργανώνει ο Ναυτικός Όμιλος Ανοιχτής Θάλασσας (Ν.Ο.Α.Θ.). 6- 12 Αυγούστου ΣΚΟΠΕΛΟΣ.

 

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ:

Συναυλίες πραγματοποιούνται απο διάφορους φορείς και συλλόγους σε πολλά σημεία του Νομού κυρίως το καλοκαίρι. Αναφαίρονται τα κυριότερα από αυτά και όσα αποτελούνε θεσμό.

ΒΟΛΟΣ

- Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου Μελίνα Μερκούρη.
- Θερινό Δημοτικό Θέατρο Ν.Ιωνίας .
- Δημοτικό Ωδείο Βόλου.
- Δημοτικό Θέατρο Νέας Ιωνίας (Πολιτιστικό Κέντρο).

- Πολυχώρος Εκπαίδευσης και Ψυχαγωγίας Βόλου «Αξιον  Εστί» στην Άλλη Μεριά.

- ΛΑΥΚΟΣ, ΜΗΛΙΕΣ, ΧΟΡΤΟ, ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΚΟ ΦΡΑΓΜΑ, ΑΓΧΙΑΛΟΣ, ΑΛΜΥΡΟΣ

   - Ιούλιος- Αύγουστος ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΗΛΕΙΑΣ. Στην πλατεία του χωριού και στο Θέατρο Αλώνι

Ι  - Ιούλιος Αύγουστος Πάου Αργαλαστής. Πραγματοποιούνται συναυλίες στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Παν/μιου Θεσσαλίας.

   - Πανσέληνος Αυγούστου ΑΝΩ ΚΕΡΑΣΙΑ. Στην θέση «Τσαΐρη» πραγματοποιείται συναυλία εδώ και 16 χρόνια με την καλλιτεχνική ομάδα Νίκου Παρθένη και Ζαφείρη Κουκουσέλη. Από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Κερασιάς υπό την αιγίδα του δήμου Ρήγα Φεραίου.          

  - Ιούλιος – Αύγουστος ΣΚΟΠΕΛΟΣ. Συναυλίες από καταξιωμένους καλλιτέχνες σε διάφορα είδη μουσικής, στην Γλώσσα, στο Δημοτικό Θέατρο Σκοπέλου, στον Κινηματογράφο <<ΟΡΦΕΑΣ>>, στο Ν. Κλήμα - Ελιος Σκοπέλου.

  - Ιούλιος- Αύγουστος ΣΚΙΑΘΟΣ. Θερινό θέατρο στο Μπούρτζι πραγματοποιούνται συναυλίες από Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.

ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ & ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ:

Μουσικοποιητική παράσταση στο Δημοτικό θέατρο Βόλου
του Ινστιτούτου ΕΛΞΕΥΣΙΣ και του δικτύου ΠΕΡΡΑΙΒΙΑ

Θεατρικές και μουσικοχορευτικές παραστάσεις, πραγματοποιούνται όλον τον χρόνο στον Νομό σε πολλά σημεία από διάφορους φορείς και συλλόγους. Σχεδόν κάθε μεγάλη κοινότητα και οι Δήμοι, ανεβάζουν κατά καιρούς έργα σε διάφορους χώρους. Αναφαίρονται ενδεικτικά:

ΒΟΛΟΣ
•       Θερινό Δημοτικό Θέατρο Βόλου Μελίνα Μερκούρη.
•       Θερινό Δημοτικό Θέατρο Ν.Ιωνίας .
•       Δημοτικό Θέατρο Νέας Ιωνίας (Πολιτιστικό Κέντρο).
- Πολυχώρος Εκπαίδευσης και Ψυχαγωγίας Βόλου «Αξιον Εστί» στην Άλλη Μεριά.
- Αρχαίο Θέατρο Δημητριάδος.
- Κτίριο της Παλιάς Ηλεκτρικής.
- CINE ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ.
Ιούλιος- Αύγουστος ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ. Στην πλατεία και σε άλλα σημεία του νησιού.
Ιούλιος- Αύγουστος ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΗΛΕΙΑΣ. Στην πλατεία του χωριού και στο Θέατρο Αλώνι.
Ιούλιος- Αύγουστος ΣΚΟΠΕΛΟΣ. Στην Γλώσσα, στο Δημοτικό Θέατρο Σκοπέλου.
ΣΚΙΑΘΟΣ. Θερινό και Κλειστό Θέατρο Μπούρτζι.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ:

Σε όλον τον Νομό λειτουργούνε μόνιμες εκθέσεις σε εκθεσιακούς χώρους, μουσεία, γκαλερί, κλπ, αλλά και εποχιακές εκθέσεις σε υπαίθριους συνήθως χώρους και που έχουνε παραδοσιακό χαρακτήρα. Ενδεικτικά αναφαίρονται:

Κάθε καλοκαίρι ΣΚΙΑΘΟΣ. Στο παλιό λιμάνι, λειτουργεί λαογραφική έκθεση από τον Σύλλογο Γυναικών Σκιάθου σε δημοτικό περίπτερο με παραδοσιακά υφαντά, έπιπλα, την γυναικεία φορεσιά και διάφορα αντικείμενα του παλαιού νοικοκυριού.

Καλοκαίρι Πλατανιάς. «Λαογραφική Έκθεση» στο τουριστικό περίπτερο η οποία περιλαμβάνει ως εκθέματα, αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν στις διάφορες εργασίες οι προηγούμενες γενιές των κατοίκων, παλιές φωτογραφίες, αλλά και στολές που σηματοδοτούν το παρελθόν του τόπου. Διοργανώνεται από τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Οι φίλοι του Πλατανιά».

25 Αυγούστου Μακρυράχη. Ο "Ανθοκομικός συνεταιρισμός γυναικών Μακρυράχης", διοργανώνει έκθεση λουλουδιών στην πλατεία του χωριού.

ΕΜΠΟΡΟΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ & ΠΑΖΑΡΙΑ:

Καταγεγραμμένα 4, ενδεικτικά τα κάτωθι:

. ΙΟΥΛΙΟΣ- ΕΜΠΟΡΟΠΑΝΗΓΥΡΗ ΒΟΛΟΥ, από τον Δήμο Βόλου.

. ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ- ΕΜΠΟΡΟΠΑΝΗΓΥΡΗ ΑΛΜΥΡΟΥ, από τον Δήμο Αλμυρού.

 

 

 

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ:

Σε όλον τον νομό διοργανώνονται πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων ποικίλου χαρακτήρα όλο τον χρόνο. Το καλοκαίρι συνήθως εκτός από τον Δήμο Βόλου, και άλλοι Δήμοι του νομού διοργανώνουν εκδηλώσεις και δρώμενα για την τουριστική προβολή του τόπου. Αναφέρονται αυτές που έχουν πιο μόνιμο χαρακτήρα:

Καταγεγραμμένες 9, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Καλοκαίρι πήλιο. Αστροβραδιές με ομιλίες και παρατήρηση του έναστρου ουρανού με τηλεσκόπια. Διοργανώνεται από την EΤΑΙΡΕΙΑ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ σε συνεργασία με τοπικούς φορείς.

ΙΟΥΛΙΟΣ Πλατανίδια. Συνάντηση Λογοτεχνίας και Μουσικής στο κτήμα του συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη. Η εκδήλωση γίνεται με την συνεργασία του Μουσείου Λαδιού και Ελιάς Πηλίου.

22 Ιουνίου- 16 Ιουλίου Άλλη μεριά. «Κυλινδράς 2016». Ετήσιες πολιτιστικές εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Αλλης Μεριάς που περιλαμβάνει θέατρο, κινηματογραφικές προβολές και άλλα δρώμενα.

Αυγουστιάτικη Πανσέληνος ΒΟΛΟΣ. Εκδήλωση στο «Αθανασάκειο» Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ:

Καταγεγραμμένα 91, ενδεικτικά τα κάτωθι:

ΑΡΓΩ. Στο λιμάνι του Βόλου.

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ «ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΣ».

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ.

ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΕΡΟΠΟΡΩΝ (Τσατάλι Όθρυος). Ανεγέρθη στην μνήμη των αντρών της Πολεμικής Αεροπορίας που έχασαν την ζωή τους ύστερα από την πτώση αεροσκάφους C-130 στις 5-2-1991. Στην θέση αυτή υπάρχει εκκλησάκι των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ.

ΤΟ ΚΟΥΡΙ. Δάσος από βελανιδιές (1.150 στρεμμάτων). Πεδινή έκταση, 2 χλμ. ΒΔ του Αλμυρού.

ΟΙ ΛΙΜΝΕΣ ΖΗΡΕΛΙΑ, κοντά στην Ευξεινούπολη. Το τελευταίο διάστημα επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι οι λίμνες των Ζηρελίων, έχουν δημιουργηθεί από μετεωρίτες που έπεσαν στη Γη.

ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΜΑΤΙ (Ανάμεσα Βρύναια & Άγιο Ιωάννη).

ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ ΛΕΙΧΟΥΡΑΣ. Στα νότια του Πτελεού και βόρεια του Αχιλλείου, στον ενδιάμεσο χερσαίο και θαλάσσιο χώρο, βρίσκεται ο υδροβιότοπος της Λειχούρας (μη προστατευόμενο).

ΠΗΓΕΣ ΑΝΑΒΡΑΣ – ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΠΑΡΚΟ (Ανάβρα).

ΔΗΜΟΣΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΖΑΓΟΡΑΣ. Πλατεία Αγ. Γεωργίου. Η ιστορική Βιβλιοθήκη της Ζαγοράς, ιδρύθηκε το 1762 από τον Ιωάννη Πρίγκο. Φυλάσσονται 5.000 χειρόγραφα και παλαίτυπα. Λειτουργεί και δανειστικό τμήμα με 14.000 τίτλους.

ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΠΑΡΚΟ ΒΟΡΕΙΩΝ ΣΠΟΡΑΔΩΝ. Στο νησί της Αλοννήσου, βρήκε προστασία και καταφύγιο ένα από τα σπάνια και πλέον απειλούμενα θηλαστικά της Μεσογείου. Η φώκια Μονάχους – Μονάχους, η οποία βρήκε την ιδανική προστασία στο Θαλάσσιο Πάρκο της Αλοννήσου. Το Θαλάσσιο Πάρκο Αλοννήσου (συνολικής έκτασης 2.200 τ. χλμ.), είναι σήμερα ένας μοναδικός βιότοπος, όχι μόνο για τη μεσογειακή φώκια αλλά και για πολλά άλλα θαλάσσια και μή είδη. Το Πιπέρι, είναι το κέντρο του θαλάσσιου Πάρκου καθώς εκεί αναπαράγονται οι φώκιες. (Ημερήσιες εκδρομές με καράβια).

ΠΑΛΑΙΟ ΛΙΜΑΝΙ ΣΟΥΡΠΗΣ. Με επίνειο τις Νηές το λιμάνι των Μυρμιδόνων. Αφετηρία του Αχιλλέα για τον Τρωϊκό πόλεμο.

ΒΟΥΝΑ
Καταγεγραμμένα 18, ενδεικτικά τα κάτωθι:

ΟΡΟΣ ΠΗΛΙΟ. Το βουνό των Κενταύρων.
ΟΡΟΣ ΟΘΡΥΣ. Το βουνό των Τιτάνων. Yψώνεται στη Ν.Δ. πλευρά της Μαγνησίας η κορυφογραμμή της οποίας την χωρίζει από την Φθιώτιδα.
ΚΟΥΒΟΥΛΙ (Αλόννησος)
ΚΟΥΝΙΣΤΡΑ (Σκιάθος)
ΔΕΛΦΙ (Σκόπελος)

 

 

ΘΑΛΑΣΣΕΣ – ΠΑΡΑΛΙΕΣ
Καταγεγραμμένες 135, ενδεικτικά οι κάτωθι:

Αλμυρός – Αγχίαλος - Αλυκές – Πευκάκια – Αγριά – Λεχώνια – Άφυσσος – Μηλίνα – Αη Γιάννης – Πλατανιά – Χορευτό – Άγιοι σαράντα – Βαλτούδι – Χρυσή μηλιά – Κοκκινόκαστρο – Λαμπινού – Μηλοπόταμος – Παπά νερό.

 

 

 

ΛΙΜΑΝΙΑ:
Καταγεγραμμένα 20, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Βόλου – Τρικερίου – Τσιγκέλι – Αχίλλειο – Πλατανιάς (Σκιάθος) – Στενή Βάλα (Αλόννησος) – Σκόπελος.

 

 

 

 

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ:
Καταγεγραμμένα 17, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Ο Δήμος Βόλου, μπορεί να παρέχει χάρτες και πληροφορίες όλον τον χρόνο διαδρομές για ποδηλασία μέσα στην πόλη και τα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου, όπου υπάρχουν ειδικά σχεδιασμένες, και φυσικές διαδρομές για αρχάριους αλλά και προχωρημένους, για ποδήλατα όλων των τύπων. Διαδρομές: Ποδήλατα δρόμου: Βόλος – Πλατανίδια – Βόλος, Βόλος - Γατζέα – Βόλος, Βόλος – Καλά Νερά κα.

Ο φορέας «Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αλμυρού (ΕΟΣ)», διοργανώνει τις «Ποδηλατοβόλτες 6ος-9ος κάθε Τετάρτη στις 19:30 από Ιούνιο μέχρι και τέλη Σεπτεμβρίου. Οι διαδρομές που καλύπτονται είναι στο πολιτικό αεροδρόμιο της περιοχής, στο εκκλησάκι του Αγ. Αθανασίου στο Κρόκιο, προς το Δ.δ. Μαυρόλοφου, στις παρυφές της Όθρυς και προς το παλιό Πλάτανο. Από τον ίδιο φορέα επίσης έχει δημιουργηθεί ειδική πίστα trail, downhill στην Όθρυ. Η πίστα έχει μήκος 1.170,40μ. και υψομετρική διαφορά 187μ και είναι ανοιχτή όλον τον χρόνο.

Πορταριά: Ο Ιδιωτικός φορέας «bikeorhike». Σχεδιασμός και οργάνωση διαδρομών πεζοπορίας, ορειβασίας και αγώνων για mountain bike, trail, downhill, σε όλην την Μαγνησία και την Ελλάδα, λειτουργεί όλον το χρόνο.

Ο ιδιωτικός φορέας «Skiathos Cycling Adventures», οργανώνει ποδηλατικές διαδρομές και ξεναγήσεις σε όλην την Σκιάθο για τους θερινούς μήνες.

Ο Δήμος Ζαγοράς, διαθέτει έναν πολύ μεγάλο αριθμό από μονοπάτια που είναι ιδανικά για περιπατητικό, ιππικό και ποδηλατικό τουρισμό ήπιας μορφής. Πολλά από τα παλιά μονοπάτια διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση χάρη στην φροντίδα των τοπικών κοινωνιών, δίνοντας την ευκαιρία στον επισκέπτη να εξερευνήσει το βουνό από κοντά και με ασφάλεια.

Τα πιο γνωστά μονοπάτια είναι :

Άγιος Ιωάννης – Φακίστρα: 4 χλμ, διάρκεια μιάμιση ώρα.
Κισσός – Μούρεσι: 3 χλμ, διάρκεια μιάμιση ώρα.
Μηλιές – Τσαγκαράδα : 10 χλμ, διάρκεια τέσσερις ώρες.
Μούρεσι - Άγιος Ιωάννης : 2,6 χλμ, διάρκεια μία ώρα.
Πουρί – Χορευτό : 5,7 χλμ, διάρκεια δύο ώρες
Τσαγκαράδα – Νταμούχαρη : 4 χλμ, διάρκεια μιάμιση ώρα.
Χάνια – Κισσός: 8 χλμ, διάρκεια τρεις ώρες.

ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ – ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ – ΑΝΑΡΡΙ
Καταγεγραμμένα 12, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Αλμυρός: Ο φορέας «Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αλμυρού (ΕΟΣ)», δημιούργησε τεχνητή αναρριχητική πίστα Bouldering στο δάσος Κουρί Αλμυρού, προσβάσιμη όλον τον χρόνο. Από τον ίδιο φορέα έχει διεξαχθεί τον Μάιο του 2016 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αγωνιστικής Αναρρίχησης, της Ελληνικής ομοσπονδίας ορειβασίας.

Βόλος: O φορέας «Ελληνικός ορειβατικός σύλλογος Βόλου», διοργανώνει και διεξάγει αγώνες σε όλην την Ελλάδα για σκι και snowboard τους χειμερινούς μήνες, δρόμους αντοχής (road trail) όλον τον χρόνο, διοργανώνει επίσης προγράμματα διαδρομών για ορειβασία, αναρρίχηση φυσικών βράχων σε όλους τους νομούς της Μαγνησίας τους θερινούς μήνες. Από τον ίδιο φορέα έχει δημιουργηθεί στην πόλη του Βόλου τεχνητή αναρριχητική πίστα 12 μέτρων, όλων των βαθμών δυσκολίας.

Διαδρομές πεζοπορίας (trial) του φορέα: 1) Κεραμίδι-Κανάλια Διάρκεια: 3 ώρες (μονοπάτι, καλντερίμι, αγροτικός), 2. Διαδρομή: Μακρυνίτσα - Πουρί Διάρκεια: 7 ώρες (καλντερίμι, αγροτικός, μονοπάτι), 3. Διαδρομή: Χάνια - Ζαγορά Διάρκεια: 2 ώρες και 30 λεπτά (καλντερίμι, μονοπάτι, αγροτικός), 4. Διαδρομή: Μηλιές - Τσαγκαράδα Διάρκεια: 3 ώρες και 30 λεπτά (καλντερίμι, μονοπάτι), 5. Διαδρομή: Καλά Νερά - Μηλιές Διάρκεια: 1 ώρα και 30’ λεπτά (καλντερίμι, αγροτικός), 6. Διαδρομή: Παλαιόκαστρο - Άγιος Βλάσιος Διάρκεια: 20’ λεπτά (καλντερίμι), 9. Διαδρομή: Κανάλια - Βένετο Διάρκεια: 4 ώρες (καλντερίμι, μονοπάτι),10. Διαδρομή: Άνω Κερασιά-Μοναστήρι Φλαμουρίου Διάρκεια: 2 ώρες (καλντερίμι).

Ο ιδιωτικός φορέας «HellasCanyon», οργανώνει δραστηριότητες για όλα τα επίπεδα αναρρίχησης και ορειβασίας όλον τον χρόνο σε όλο το Πήλιο και όλη την Ελλάδα.

Σκόπελος: Ο ιδιωτικός φορέας «Skopelos Walks» διοργανώνει πεζοπορίες σε όλην την Σκόπελο όλον τον χρόνο.

ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΤΟΧΗΣ:
Καταγεγραμμένα 3, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Αλμυρός: Ο φορέας «Σύλλογος Φίλων Δάσους Κουρί», διοργανώνει κάθε χρόνο σε διαφορετική ημερομηνία τον «Λαϊκό Αγώνα Δρόμου Δάσους Κουρί Αλμυρού Μαγνησίας» υπό την αιγίδα του Δήμου Αλμυρού. H Απόσταση διαδρομής είναι 8 χιλιόμετρα και καλύπτει την ευρύτερη περιοχή του δάσους.

 

 

ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ:
Καταγεγραμμένα 5, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Αλμυρός: Ο φορέας «Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αλμυρού (ΕΟΣ)» και ο Δήμος Αλμυρού, παρέχουν πληροφορίες και χάρτες για την εξερεύνηση σπηλαίων της περιοχής στους ενδιαφερόμενους όλον τον χρόνο.

ΣΠΗΛΑΙΟ ΝΕΡΟΣΠΗΛΙΑ – ΌΘΡΥΣ. Η Νεροσπηλιά είναι το μεγαλύτερο σε μήκος μέχρι στιγμής γνωστό σπήλαιο του νομού Μαγνησίας. Είναι υπόγειος ποταμός. Βρίσκεται στο Όρος Όθρυς σε υψόμετρο 1090 μ. κάτω από την κορυφή Πήλιουρας (1.557 μ.). Για να το προσεγγίσει κανείς πρέπει ή να ανέβει στο βουνό μέσω Δ.Δ. Κοφών.

ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΕΤΡΑΣΤΟΜΟ – Δ.Δ. ΒΡΥΝΑΙΝΑΣ. Από τη Σούρπη κατευθυνόμαστε βορειοδυτικά. Στη διασταύρωση της Κ. Ι. Μονής Ξενιάς στρίβουμε αριστερά, περνάμε κάτω από την εθνική οδό και κατευθυνόμαστε προς Βρύναινα. Συντεταγμένες: 39ο 03΄54΄΄ Β - 22ο 50΄ 31΄΄ Α - υψόμετρο 420 μ.

ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΑ:
Καταγεγραμμένα 1.

Χάνια: Στις Αγριόλευκες είναι το χιονοδρομικό κέντρο Πηλίου σε υψόμετρο 1471 μέτρων, διαθέτει 3 πίστες για σκι καταβάσεων, snowboard, snowmobile, για πεπειραμένους και αρχάριους, όπως και μια πίστα ανώμαλου δρόμου αντοχής με χιονοπέδιλα συνολικού μήκους 5χλμ. Λειτουργεί καθημερινά από Δεκέμβριο έως τέλη Μαρτίου (αναλόγως τις συνθήκες εποχής).

 

 

ΙΠΠΑΣΙΑ:
Καταγεγραμμένα 11, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Βόλος: Ο Φορέας «Ιππικός Όμιλος Βόλου» , διαθέτει στίβο ιππασίας 50 μ. x 100 μ. και στίβο εκμάθησης ιππασίας για όλον τον χρόνο. Ο φορέας διοργανώνει κάθε χρόνο αγώνες και εκδηλώσεις.

Σέσκλο: Ο Φορέας «Ιππικός Όμιλος Ιππότις», διαθέτει πίστα για επαγγελματίες και ερασιτέχνες, διοργανώνει αγώνες ιππασίας στην περιοχή όλον τον χρόνο. Το 2015 είχε διοργανώσει το «Ipotis event 2015», με πολλές συμμετοχές από όλην την Ελλάδα.

Πορταριά. Ο φορέας «Ι.Ο.Π. - Ιππικός Όμιλος Πορταριάς», οργανώνει βόλτες με άλογα όλον τον χρόνο. Η διαδρομές γίνονται σε ολόκληρη την περιοχή της Πορταριάς και διαρκούν από 1 έως 3 ώρες.

Τσαγκαράδα: Ιδιωτικός φορέας «Γεώργιος Ρηγάκης Ιππασία». Διαδρομές, βόλτες ιππασίας, κατασκηνώσεις, σε όλο το Πήλιο όλον τον χρόνο.

Σκιάθος: Ο φορέας «Ιππικός Όμιλος Βόρειων Σποράδων», διοργανώνει αγώνες αθλητικής ιππασίας, καθώς και εκδηλώσεις στην Σκιάθο και σε όλες της Βόρειες Σποράδες.

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ – ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ:
Καταγεγραμμένα 7, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Αναπτυξιακή Εταιρεία Μαγνησίας. Η Μαγνησία προσφέρει στους λάτρεις των έντονων συγκινήσεων μοναδικές εμπειρίες. Στην κορυφή του Πηλίου, σε υψόμετρο 1500 μ. μέσα σε δάσος από οξιές και αγριόλευκες με πανοραμική θέα στην θάλασσα, βρίσκεται το "Ορεινό Κέντρο Αθλητικών και Ψυχαγωγικών Δράσεων" της Αναπτυξιακής Εταιρείας Μαγνησίας, με τέσσερις διαφορετικές δράσεις ορεινού τουρισμού όπως Ιππασία, Σκοποβολή, τοξοβολία, ορειβατικό ποδήλατο και αναρρίχηση.

Βόλος: Ο φορέας «Σκοπευτικός Σύλλογος Βόλου (Σ.Σ.Β)», οργανώνει μαθήματα σκοποβολής και τοξοβολίας σε αρχάριους και προχωρημένους σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους.

 

 

 

 

 

CANOYING – KAYAK – ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ:
Καταγεγραμμένα 20, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Αλμυρός: Ο φορέας «Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αλμυρού (ΕΟΣ)», διοργανώνει όλον τον χρόνο αγώνες Καγιάκ, στα φαράγγια της Όθρυος.

Νταμούχαρι: Ιδιωτικός φορέας «Τα Μυστικά του Πηλίου». Δραστηριότητες σε όλο το Πήλιο σχετικά με κάθε θαλάσσιο σπορ (ιστιοσανίδα, kite surfing, θαλάσσιο σκι, jet ski ή wake board κ.α) τους Θερινούς μήνες και όλα τα ορειβατικά σπορ όλον τον χρόνο.

Τρίκερι: Ιδιωτικός φορές «Diving Pelion». Καταδύσεις, ναυαγοσωστική, διοργάνωση υποβρύχιων διαδρομών τους θερινούς μήνες στην ευρύτερη περιοχή του Τρικερίου.

Αλόνησσος: Ο ιδιωτικός φορέας «Alonissos Blue Dream Dive Center», εκπαίδευση και προγράμματα καταδύσεων από Μάιο μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου στην ευρύτερη περιοχή της Αλλονήσου και του θαλάσσιου πάρκου Αλλονήσου.      

ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ:
Καταγεγραμμένα 1.

Αλόννησσος: Ο ιδιωτικός φορέας «Milia Dream», είναι ένα θαλάσσιο Λούνα παρκ που λειτουργεί μόνο τους θερινούς μήνες.

 

 

 

 

 

ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑ – ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ
Καταγεγραμμένα 15, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Βόλος: Ο ιδιωτικός φορέας «himera sailing school», διοργανώνει εκπαιδεύσεις για σκάφη, εκπαιδευτικά ταξίδια σε όλην την Μαγνησία και την Ελλάδα, όλο το καλοκαίρι κάθε χρόνο.

Σκιάθος. Ο ιδιωτικός φορέας «Skiathos Day Sailling,» διοργανώνει ημερήσιες θαλάσσιες εκδρομές με το καταμαράν Evdora.

Σκόπελος. Ο φορέας «Ναυτικός Ιστιοπλοϊκός Κολυμβητικός Όμιλος Σκοπέλου (Ν.Ι.Κ.Ο.Σ.)». διοργανώνει εκπαιδευτικά σεμινάρια, εκδρομές και εκδηλώσεις σε όλην την Σκόπελο.

Ο ιδιωτικός φορέας «Philippos» οργανώνει κρουαζιέρες αναψυχής στις Βόρειες Σποράδες μόνο τους θερινούς μήνες κάθε χρόνο.

ΨΑΡΕΜΑ:
Καταγεγραμμένα 1.

Σκιάθος: Ο ιδιωτικός φορέας «Skiathos Fishing Club», οργανώνει εκπαιδευτικά προγράμματα και μαθήματα για ψάρεμα στη Σκιάθο.

 

 

 

 

ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΑ:
Καταγεγραμμένα 4, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Κανάλια: Ο ιδιωτικός φορέας «les-hirondelles» διοργανώνει φυσιολατρικές εκδρομές στον υδροβιότοπο της Λίμνης Κάρλας τις περιόδους του φθινοπώρου και της άνοιξης (μετανάστευση πουλιών), όταν δηλαδή στην λίμνη υπάρχουν άπειρα είδη πτηνών.

 

 

YOGA:
Καταγεγραμμένα 8, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Πτελεός (Αργυρονήσι): Ο ιδιωτικός φορέας «Silver Island Yoga» οργανώνει ιδιωτικά μαθήματα γιόγκα όλον τον χρόνο για αρχάριους και προχωρημένους.

Βόλος. Ο ιδιωτικός φορέας «Yoga Vidya Healers Βόλου» προσφέρει εκπαίδευση, μαθήματα και σεμινάρια για όλα τα είδη yoga όλον τον χρόνο. Διάρκεια μαθημάτων 3 με 4 ώρες.

Σκιάθος. O ιδιωτικός φορέας «Skiathos Tennis and Fitness» διοργανώνει σεμινάρια και μαθήματα yoga όλον τον χρόνο στην Σκιάθο.

ΤΕΝΙΣ:
Καταγεγραμμένα 4, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Αλμυρός: Ο φορέας «Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Αλμυρού (ΕΟΣ)», οργανώνει Street τένις, κάθε χρόνο τον Μάιο στο Δάσος Κουρί.

Χώρα: Ο ιδιωτικός φορέας «Skiathos Tennis Club» διαθέτει γήπεδα τέννις επαγγελματικών προδιαγραφών και πισίνα. Λειτουργεί όλον τον χρόνο.

 

 

PAINTBALL:
Καταγεγραμμένα 1.

Βόλος: Ο ιδιωτικός φορέας «Paintball Volos» διοργανώνει αγώνες Paint ball όλον τον χρόνο.

 

 

 

 

ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ – ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ:
Καταγεγραμμένα 1.

 

Βόλος: Ο ιδιωτικός φορέας «Flier» διοργανώνει πτήσεις με αλεξίπτωτο πλαγιάς με κινητήρα (ανεμόπτερο) στον Βόλο όλον τον χρόνο. Διάρκεια κάθε πτήσης 15 λεπτά.

 

 

ΑΕΡΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ:
Καταγεγραμμένα 1.

Βόλος: Ο ιδιωτικός φορέας «Αεραθλητική Ένωση Μαγνησίας», διοργανώνει εκδηλώσεις, εκρδομές σχετικά με τον αερομοντελισμό σε όλη την Μαγνησία.

 

 

 

 

 

 

 

 

ΤΖΕΤ ΣΚΙ:
Καταγεγραμμένα 4, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Βόλος. Ο φορέας «Πανελλήνιος Όμιλος JET SPORT¨» υπό την αιγίδα του δήμου Βόλου, διοργάνωσε στην πόλη του Βόλου το παγκόσμιο πρωτάθλημα «AKROPOLIS JET RAID». στις 13-19 Ιουνίου.

 

 

 

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ:
Καταγεγραμμένα 1.

Βόλος. Ο ιδιωτικός φορέας «Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος», οργανώνει μαθήματα, κατασκηνώσεις, συνέδρια, και εκδηλώσεις όλον τον χρόνο. Στις 21 Αυγούστου διοργάνωσε την αστρονομική εκδήλωση «ΑΣΤΡΟΒΡΑΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΘΑΡΙΑ».

 

 

ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ:
Καταγεγραμμένα 13, ενδεικτικά τα κάτωθι:

Βόλος: Ο ιδιωτικός φορέας «Vespa Club Volos» διοργανώνει συναντήσεις και εκδηλώσεις σε ολόκληρη την Μαγνησία και το Πήλιο όλον τον χρόνο.

Βόλος. Ο ιδιωτικός φορέας «Μοτοσυκλετιστική Λέσχη Βόλου» οργανώνει σεμινάρια, εκδηλώσεις και διαδρομές όλον τον χρόνο με μηχανές σε όλην την Μαγνησία και την Ελλάδα.

Αλμυρός. Ο ιδιωτικός φορέας «Almiros mx enduro team» δημιούργησε σε συνεργασία με τον Δήμο Αλμυρού από το Φεβρουάριο του 2013 στο βουνό Όθρυς, πίστα motocross όπου διεξάγει αγώνες, προπονήσεις, αναβάσεις και πανελλαδικά πρωταθλήματα όλον τον χρόνο.

Σέσκλο: Ο δήμος του Σέσκλου δημιούργησε ειδικά διαμορφωμένη πίστα όπου πραγματοποιούνται αγώνες motocross. Η πίστα έχει μήκος 1.790 μ. και στη διαδρομή τους περιλαμβάνονται εννέα άλματα.

ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ:
Τσιπουράδικα: Γενικότερα η Μαγνησία και ειδικότερα ο Βόλος, φημίζεται για τα πάνω από 350 εντός της πόλης τσιπουράδικα με γαστρονομικές απολαύσεις που αξίζει ο επισκέπτης να γευθεί.

Παραδοσιακά πιάτα του Πηλίου
Στα γραφικά ταβερνάκια των πηλιορείτικων χωριών μπορείτε να γευτείτε παραδοσιακά πιάτα όπως τα παρακάτω:

Φασολάδα, Σπετζοφάι, μπουμπάρι, κόκορας κρασάτος, χοιρινό με κυδώνια ή δαμάσκηνα, χοιρινό πρασοσέλινο, ψητή μοσχαροκεφαλή, χοιρινό τηγανιά, κολοκυθοκορφάδες, άνθη κολοκυθιού με ρύζι και κιμά, ριγανοκεφτέδες, λουκουμάδες πατάτας με φρέσκια άγρια ρίγανη, κρίταμα ( φυτά που βρίσκονται στα βράχια δίπλα στη θάλασσα σε όλες τις ακτές του Ανατολικού Πηλίου), φτέρες, το πιο κοινό φυτό του Πηλίου, τσιτσίραβλα (διατηρημένα στην άλμη ή φρέσκα αν βρεθείτε στο Πήλιο την άνοιξη), μανιτάρια, τα αγαπημένα των κατοίκων του Πηλίου, Λουκάνικο Πηλίου, κουβαρίνια, σπιτικές χυλοπίτες και τραχανάς και φυσικά ελιές Πηλίου. Τα άγρια χόρτα εκτός από βραστά για σαλάτα αποτελούν το βασικό υλικό για διάφορες πίτες ενώ τα λαχανικά γίνονται ανακατεμένα με χυλό και διάφορα μυρωδικά «κεφτέδες» (ντοματοκεφτέδες, κολοκυθοκεφτέδες κ.ά.). Πασίγνωστα είναι επίσης το τυρόψωμο και το ελιόψωμο.

Θαλασσινοί μεζέδες
Ιδιαίτερα φημισμένη είναι και η θαλασσινή κουζίνα της περιοχής, την οποία έχετε την ευκαιρία να γευτείτε στις αμέτρητες ψαροταβέρνες των παραλιακών κυρίως περιοχών. Δοκιμάστε από μια τεράστια ποικιλία φρέσκων ψαριών εκείνο που σας αρέσει, καραβιδομακαρονάδες, γευτείτε διάφορα οστρακοειδή και μαλάκια και συνοδεύστε το φαγητό σας με ένα 25αρι τσίπουρο, από τα καλύτερα ποτά του Πηλίου.

Φρούτα
Το Πήλιο παράγει και μεγάλες ποσότητες ιδιαίτερα εύγευστων φρούτων όπως μήλα, αχλάδια, κεράσια, κάστανα, σταφύλια, πορτοκάλια, ροδάκινα και άλλα πολλά. Τα φρούτα αυτά καλλιεργούνται από τους ίδιους τους κάτοικους, με ιδιαίτερη φροντίδα και χωρίς προσθήκες χημικών και λιπασμάτων ενώ πωλούνται σε διάφορα σημεία στα χωριά.

Τα φιρίκια, για τα οποία φημίζεται το βουνό, είναι μικρά μήλα που ξεχωρίζουν για το άρωμα και τη γλυκιά τους γεύση. Μάλιστα έχουν καταταχτεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο μητρώο Προστατευόμενων ονομάτων προέλευσης (Π.Ο.Π.) με την ονομασία Φιρίκι Πηλίου. Η παραγωγή αυθεντικών και πεντανόστιμων μήλων είναι μία από τις κύριες δραστηριότητες των Ζαγοριανών και γι΄ αυτόν το λόγο, η Ζαγορά φημίζεται για τα μήλα και τα φιρίκια της τα ξακουστά «Ζαγορίν», που έχουν απήχηση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Ξακουστά είναι και τα κάστανα του Πηλίου εξαιτίας της καλής τους ποιότητας και του μεγάλου μεγέθους τους, το οποίο προκύπτει χωρίς τη χρήση χημικών λιπασμάτων. Η καλλιέργεια του κάστανου είναι σχετικά ξεκούραστη και αρκετά προσοδοφόρα, γι΄αυτό και πολλοί καλλιεργητές έχουν στραφεί προς αυτά.

Γλυκά
Πολλά είναι και τα παραδοσιακά γλυκά. Σχεδόν πάντα θα σας κεράσουν γαλακτομπούρεκο ή λουκουμάδες ή γλυκό του κουταλιού, ή γιαούρτι με μέλι και καρύδια. Ο μπακλαβάς δεν λείπει από κανένα γιορτινό τραπέζι αρτύσιμος ή νηστίσιμος είναι πάντα παρόν. Δίδεται ακόμη και σε γάμους. Φλογέρες, καρυδόπιτα και ρυζόπιτα Πηλίου. Λαχταριστά γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες και λικέρ με τα αρώματα και την γεύση των φρούτων που αφθονούν σε αυτόν τον τόπο. Κυδώνι, κάστανο, μούρα, φιρίκι, κεράσι, βύσσινο, αγριοκέρασο, κάστανο, καρυδάκι, σύκο, μύρτιλο, βατόμουρα, σύκα, αγριοφράουλες, όλα γίνονται γλυκό.Πολύ αρωματικό είναι και το μέλι από άνθη, καστανιές και λουλούδια του δάσους.

 

Σκιάθος: «Άσπρο», είναι παραδοσιακό γλυκό του κουταλιού με αμύγδαλα.

Σκόπελος
Παραδοσιακή σκοπελίτικη στριφτή πίτα, ροφός στιφάδο, μπακαλιάρος μαγειρεμένος με ντόπια σπάνια δαμάσκηνα Τα γλυκά του κουταλιού είναι ένα ακόμη δυνατό σημείο της τοπικής κουζίνας, με δημοφιλέστερο το “αυγάτο”, που φτιάχνεται από μία ποικιλία δαμάσκηνων που ευδοκιμεί στην περιοχή. Τα χαϊμαλιά είναι ένα τοπικό παραδοσιακό γλυκό που φτιάχνεται από αμύγδαλα και προσφέρεται στους γάμους.

 

 

 

Αλόννησος
Η κακαβιά, αστακομακαρονάδες, αστακομανέστρα, ο τόνος Αλοννήσου, φρέσκα ψάρια, η μοναδική και γνήσια Αλοννησιώτικη τυρόπιτα, τα φουσκάκια, τα χαμαλιά, τα μυγδαλωτά, το ρυζόγαλο και η καρυδόπιτα είναι μερικά από τα εδέσματα που απαραιτήτως πρέπει να δοκιμάσετε.

 

 

 

 

Οινοτουρισμός στην Μαγνησία
Το οινικό ενδιαφέρον της Μαγνησίας βρίσκεται στην περιοχή της Νέας Αγχιάλου, που είναι το μεγαλύτερο τμήμα του αμπελώνα της Μαγνησίας, και η κύρια έκταση της ζώνης του λευκού οίνου ΠΟΠ (ΟΠΑΠ) Αγχίαλος. Αμπέλια υπάρχουν και στην περιοχή του Αλμυρού.

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί η καλλιέργεια αμπελιών και η παραγωγή κρασιού και στην περιοχή της Αργαλαστής στο Νότιο Πήλιο.

Έτσι, σχηματίζονται 2 διαδρομές δρόμων του κρασιού στη Μαγνησία. Θα μπορούσαμε να τις ονομάσουμε ως διαδρομή του κρασιού του Παγασητικού, που είναι η σημαντική και διαδρομή του κρασιού του Νοτίου Πηλίου, που είναι η αναπτυσσόμενη. Προκειμένου, λοιπόν, για οινοτουρισμό στην Μαγνησία, το ενδιαφέρον των οινόφιλων πρέπει να εστιάσει σε αυτές τις περιοχές. Από το 2008 ο αμπελώνας της Μαγνησίας παράγει τους οίνους ΠΓΕ Μαγνησία (Τοπικός Οίνος Μαγνησίας).

Σκιάθος - Αλυπιακός Οίνος, φτιάχνεται από μοναχούς στη Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Τσίπουρο. Παρασκευάζεται κυρίως από σταφύλια, αλλά στα χωριά Λαμπινού Πρόπαν, Πουρί, Λαύκο κ.ά. γίνεται και από κούμαρα. Γνωστό ως κουμαρίσιο. Βάζουν γλυκάνισο για μυρωδιά, ενώ παλιά έβαζαν μια χούφτα καλαμπόκι ή κριθάρι για να γλυκάνει. Επίσης, από τα τέλη του 2010 αναγνωρίστηκε και η ένδειξη ΠΓΕ "Ούζο Βόλου" ή "Βολιώτικο Ούζο" (ΦΕΚ Β2024 27-12-2010) για ούζα που παράγονται στον καποδιστριακό δήμο Βόλου και τους ομόρους του.

Ποτοποιεία - Παραγωγοί Κρασιού
Κατάλογος των ποτοποιείων της Μαγνησίας

Δήμητρα - Αγροτικός Παραγωγικός Συνεταιρισμός Νέας Αγχιάλου (ΚΕΟΣΟΕ)
Τσίπουρο Θεσσαλικό
Βιολογικοί Αμπελώνες Χολέβα - θέση Στούπι, Νέα Αγχίαλος Βόλου.
Κτήμα Μηλέα - Αργαλαστή Νοτίου Πηλίου, επισκέψιμο οινοποιείο υπό κατασκευή.
Κτήμα Τιμπλαλέξη - Μικροθήβες Νέας Αγχιάλου Βόλου .
Οινοποιείο & Αποστακτήριο Αποστολάκη - Κρόκιο Αλμυρού, επισκέψιμο οινοποιείο & παραγωγή εμφιαλωμένου τσίπουρου με γλυκάνισο & χωρίς, παλαιωμένο τσίπουρο.
Τσίπουρο Αποστολάκη & Τσίπουρο Οικογένειας Αποστολάκη.
Κτήμα Βασιλείου Μπελικαΐδη - θέση Μαυρονέρα, Κρόκιο Αλμυρού Roussas Wine – Αλμυρός.

Ποτοποιία - Παραγωγοί Κρασιού - Οινοτουρισμός στις Βόρειες Σποράδες:

Ι. Μ. Ευαγγελισμού - Σκιάθος, θέση Αγαλιανού.

Ποτοποιίες - Παραγωγοί Τσίπουρου & Ούζου στην Μαγνησία:

Αφοί Καλογιάννη Ποτοποιία - Βόλος Ούζο 12.
Οινοποιία Ποτοποιία Τοκαλή - Μικροθήβες Νέας Αγχιάλου Βόλου τσίπουρο χωρίς γλυκάνικο & με γλυκάνισο.
Τσίπουρο Ακτή Παγασητικού - Ποτοποιία Οικογένειας Μαυραντζά - Καλά Νερά Μηλεών Νοτίου Πηλίου.
Τσίπουρο Τσιπουράδικα Tuvolu
Αποσταγματοποιείο Οινοποιείο Μπούτλα - Νέα Αγχίαλος Βόλου, παραγωγή χύμα τσίπουρου.
Μπελικαΐδης Νίκος - θέση Νταγιάς, Ευξεινούπολη Αλμυρού χύμα κρασί & τσίπουρο.

ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

ΒΟΛΟΣ - ΠΗΛΙΟ

ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΑ – ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ (ενδεικτικά)

•       Καβούρας, Βόλος
•       Μεζεν Βόλος
•       Παπαδής Βόλος
•       Κρίτσα Πορταριά
•       Καμέλια Πορταριά
•       Το Kατώφλι της Καίτης - Κατηχώρι
•       Δειπνοσοφιστής - Τσαγκαράδα
•       The Lost Unicorn Restaurant - Τσαγκαράδα
•       Σαλκίμι, Μηλιές
•       Μανώλας, Αγία Κυριακή
•       Φάβιος, Μηλίνα

ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ

•       Αερικό, Μακρινίτσα
•       Art Cafe (Μακρυνίτσα)
•       Το ρόδο και το αηδόνι, Μηλιές
•       Άννα Να Ένα Μήλο Μηλιές

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

•       WHITE Club
•       LabArt
•       Graceland
•       Φεγγάρια
•       Πρεμιέρα

ΣΙΝΕΜΑ

•       Θερινό σινεμά Εξωραϊστική
•       Village Cinema

ΣΚΙΑΘΟΣ - ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Στην πόλη της Σκιάθου η νυχτερινή ζωή είναι αρκετά έντονη. Στην παλιά πόλη, στην πλατεία των Τριών Ιεραρχών, στην οδό Παπαδιαμάντη και στο δυτικό τμήμα του λιμανιού, οι επιλογές είναι αμέτρητες και ποικίλλουν. Υπάρχουν mainstream κλαμπ αλλά και πιο εκλεπτυσμένα μπαρ όπως ο Κένταυρος, το Blue Bar, το Barfly και το Goggas, ενώ, ανεβαίνοντας προς την εκκλησία των Τριών Ιεραρχών, συναντάμε το Rock & Roll με πιο αγγλικό προφίλ, κι επίσης με μαξιλάρια στα σκαλιά για πιο ροκ εν ρολ νύχτες. Στην Σκιάθο υπάρχουν επίσης, και δύο θερινά σινεμά, το Αττικόν, στην οδό Παπαδιαμάντη, και το Cinema Paradiso. Γίνονται καθημερινά δύο προβολές κι η πρώτη ξεκινά γύρω στις οκτώ και μισή.

ΦΑΓΗΤΟ

Το Αμφιλίκι με θέα τη θάλασσα, βρίσκεται απέναντι απ’ το Κέντρο Υγείας. Θα φάτε φρέσκα ψάρια και μαγειρευτά. Στην παραλία προς το αεροδρόμιο είναι το Μπακάλικο, μια οικογενειακή ταβέρνα με πολλούς μεζέδες και διακόσμηση παλιού παντοπωλείου. Ο Ανεμόμυλος, είναι σύμφωνα με τους ξένους οδηγούς, το καλύτερο εστιατόριο του νησιού και σερβίρει γκουρμέ πιάτα, προσφέροντας υπέροχη θέα, μια και είναι χτισμένο σε ύψωμα πάνω απ’ την πόλη.

Τα 5 πιο πολυσύχναστα beach bars

•       Porto Paradiso
•       Mystique Beach Bar Skiathos
•       Koukounaries Beach Bar
•       Banana Beach Bar
•       Agia Eleni Beach

ΣΚΟΠΕΛΟΣ - ΦΑΓΗΤΟ- ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Η Ανατολή στην άκρη του βράχου, αποτελεί την παραδοσιακή νησιώτικη επιλογή που συνιστούν οι ντόπιοι και συνδυάζει καλό φαγητό με παραδοσιακή ζωντανή μουσική και θέα όλο το νησί. Η Άννα, από την άλλη, στο κέντρο της χώρας είναι η μοντέρνα εκδοχή της gourmet νησιώτικης κουζίνας, και θα μπορούσε κάλλιστα για τους λάτρεις του καλού φαγητού να αποτελέσει αυτοτελή λόγο για να επισκεφθούν το νησί.

Μετά από το καλό φαγητό όμως η ιδανική νύχτα στην Σκόπελο, οφείλει να κλείσει με βόλτα στα γραφικά καλντερίμια, στα μικρά μαγαζάκια και στην χώρα με την ελληνική αρχιτεκτονική ομορφιά. Ενα cocktail στο blue bar Οιωνός, κρυμμένο σε ένα μικρό σοκάκι της Χώρας, ή ακόμη καλύτερα στον Βράχο με θέα το απέραντο Αιγαίο και τον έναστρο ουρανό, αποτελεί το ιδανικό τέλος μιας καλοκαιρινής ιστορίας που αξίζει να αφηγηθείτε όταν γυρίσετε στην πόλη. Επίσης Μερκούριος Μπαρ, Platanos Jazz Bar, Swell Coffee Bar, Bardon Bar Restaurant.

Τα πιο πολυσύχναστα beach bars

•       Glistra Beach Bar
•       Kastani Beach Bar
•       Adrina Beach Bar

ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ - ΦΑΓΗΤΟ- ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Προτιμήστε να πάτε για φρέσκο ψάρι και υπέροχα μαγειρευτά πιάτα στον «Πανούλη», στο Βότση και στην «Τασία» στη Στενή Βάλα, στο «Περί Ορέξεως» και στο «Κάστρο». Θα καθίσετε για καφέ και φρεσκότατο γλυκάκι στο «Χαγιάτι», ένα καλόγουστο γλυκοπωλείο με όμορφο περιβάλλον και απεριόριστη θέα στην θάλασσα. Μπορεί να μην φημίζεται για τη νυχτερινή της ζωή, αλλά σίγουρα μπορείτε να απολαύσετε το ποτάκι σας σε ένα από τα όμορφα μπαρ της Αλοννήσου. Χαγιάτι, Πιπέρι, Drunk Seal, Πανσέληνος, Cafe Helios.

Beach Bar

•       Island Beach Bar
•       ELIA Cafe - Beach Bar

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ & ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο πλούτος του βουνού του Πηλίου σε θεραπευτικά βότανα από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, συνδυάζεται με τον μύθο του Κενταύρου Χείρωνα, γιο του Κρόνου, που διδάσκει στον Ασκληπιό την ιατρική τέχνη. Κοντά του μαθήτευσαν ο Ηρακλής, ο Αχιλλέας και ο Ιάσονας, που ξεκίνησε να φέρει από την μακρινή Κολχίδα το Χρυσόμαλλο δέρας με την κατασκευασμένη από τα αιωνόβια δένδρα του Πηλίου Αργώ. Άπαντες οι γιατροί της αρχαιότητας, με κορυφαίο τον πατέρα της ιατρικής τον Ασκληπιό, χρησιμοποιούσαν θεραπευτικά βότανα από το Πήλιο. Ομοίως και τα τέκνα του Ασλκηπιού, Μαχάων, που θεωρείτο χειρουργός και Ποδαλείριος, που ήταν μάλλον παθολόγος. Οι δύο άνδρες «συμμετείχαν στην πολιορκία της Τροίας, διδάχτηκαν ιατρική από τον πατέρα τους και δίδαξαν στην συνέχεια ιατρική στους μαθητές τους, τους λεγόμενους Ασκληπιάδες, χρησιμοποιώντας πάντα θεραπευτικά βότανα από το Πήλιο.

Το βουνό των λουλουδιών και των φαρμακευτικών βοτάνων, ήταν από την αρχαιότητα το Πήλιο, όπου έχουν εντοπιστεί και καταγραφεί περίπου 3.000 βότανα στο πέρασμα των αιώνων. Έχει υπολογιστεί ότι η χλωρίδα του Πηλίου περιλαμβάνει τουλάχιστον 1500 είδη φυτών, με πιο σπάνια τα δύο ενδημικά είδη του Πηλίου, την σολντανέλλα του Πηλίου, που φυτρώνει στις όχθες ρυακιών, σε δύο μόνο τοποθεσίες και την κενταύρια της Δράκειας, που ήταν σύμφωνα με την μυθολογία, φυτό προσφιλές στον Κένταυρο Χείρωνα. Επτά ακόμη είδη φυτών είναι ενδημικά των βουνών της Ανατολικής Ελλάδας και περιλαμβάνουν την αλκάννα του Πηλίου, τον βόλανθο της Θεσσαλίας, την καμπανούλα την κυρτή, την καμπανούλα την θεσσαλή, τον δίανθο τον κηρώδη, το βερμπάσκο του αφεντούλη και την βιόλα του Ράους.

Σύμφωνα με τις έρευνες μελετητών και βοτανολόγων, στο Πήλιο φυτρώνουν και πολλά ενδιαφέροντα είδη που δεν είναι ενδημικά, όπως: κενταύρια η κεκαυμένη, σιληνή η συμπαγής, λεσκουερέουξια η συριακή, πρίμουλα του Σίμπθορπ κ.ά.. Πολλά άλλα είδη είναι κοινά στα βουνά της Κεντρικής Ελλάδας όπως: ελλέβορος ο κυκλόφυλλος, ανεμώνη η χαρίεσσα, δωρόνικο το ανατολικό, αγγελική η δασική, ηρύγκιο το αμεθύστινο, βιόλα η θεσσαλική, υπερικό το διάτρητο κ.α.

Η έντονη παρουσία του ανθρώπου στο Πήλιο από τους προϊστορικούς χρόνους, είχε αποτέλεσμα να εκλείψουν πολλά μεγάλα θηλαστικά (αρκούδα, λύκος, λύγκας, ελάφι, ζαρκάδι), αλλά και ορισμένα πουλιά (αγριόκουρκος και ένα είδος μαύρης πέρδικας που ήταν πιθανόν ο φραγκολίνος). Σήμερα υπάρχουν στο Πήλιο αρκετά είδη αρπακτικών πουλιών (φιδαετός, σταυραετός, ασπροπάρης, αετογερακίνα, χρυσαετός, μαυροπετρίτης κ.ά.), που χρειάζονται ήσυχες περιοχές ή μεγάλα δάση και προστατεύονται από την Οδηγία 79/409 της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Την άνοιξη έρχονται από την Αφρική, όπου διαχειμάζουν, ο σφηκιάρης, ο φιδαετός, ο σταυραετός και ο ασπροπάρης. Και τα τέσσερα αυτά είδη αναπαράγονται στην περιοχή του Πηλίου, αλλά έχουν πολύ διαφορετικές συνήθειες. Ο σφηκιάρης τρέφεται κυρίως με σφήκες και τις προνύμφες τους, ο φιδαετός ειδικεύεται στη σύλληψη φιδιών και άλλων ερπετών, ο σταυραετός κυνηγά μικρά πουλιά και θηλαστικά, ενώ ο ασπροπάρης είναι είδος γύπα που τρέφεται με πτώματα ζώων. Ο μαυροπετρίτης είναι ένα σκουρόχρωμο γεράκι που κυνηγάει ιπτάμενα έντομα πάνω από δάση και λιβάδια, αλλά αναπαράγεται τέλη καλοκαιριού στις βραχονησίδες του Αιγαίου και διαχειμάζει αποκλειστικά στην Μαδαγασκάρη. Αντίθετα με τα παραπάνω είδη αρπακτικών, ο χρυσαετός είναι μόνιμος κάτοικος του Πηλίου. Φτιάχνει τη φωλιά του σε κάθετους βράχους και κυνηγάει μεσαίου μεγέθους ζώα (λαγό, αλεπού κ.ά.) στο έδαφος.

Στο Πήλιο ζουν ορισμένα μικρά πουλιά των λιβαδιών (πετροκότσυφας, ασπροκώλα κ.ά.), αλλά πιο κοινά είναι τα δασόβια είδη (κότσυφας, δρυομυγοχάφτης, λευκονώτης και άλλα είδη δρυοκολαπτών, παπαδίτσες κ.ά.), καθώς και όλα τα είδη χελιδονιών και σταχτάρων. Την νύχτα, είναι δραστήρια αρκετά είδη θηλαστικών (αλεπού, ασβός, αγριόγατος, κουνάβι, νυφίτσα, δενδρομυωξός, σκαντζόχοιρος, πολλά είδη ποντικών και Χειροπτέρων).

Πιο μεγαλόσωμο θηλαστικό στο Πήλιο είναι σήμερα το αγριογούρουνο, που βρίσκει άφθονη τροφή στα δάση φυλλοβόλων, ενώ το τσακάλι που ήταν άλλοτε κοινό, έχει πιθανόν εκλείψει. Χαρακτηριστικά είδη ερπετών είναι η στικτή νεροχελώνα (στις εκβολές των ορεινών ποταμών), τα δύο είδη στεριανής Χελώνας και το σπιτόφιδο (ακίνδυνο για τον άνθρωπο, αλλά πολύτιμος κυνηγός τρωκτικών). Τα ερπετά αυτά, όπως και το κολεόπτερο ξυλοκερατάς, είναι προστατευόμενα είδη, σύμφωνα με οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε κάθε περίπτωση πάντως, το Πήλιο είναι ένα πλούσιο οικοσύστημα, το οποίο αποτελεί πόλο έλξης για τους απανταχού της γης μελετητές.

ΧΛΩΡΙΔΑ & ΠΑΝΙΔΑ ΠΗΛΙΟΥ
Η ποικιλομορφία του οικοσυστήματος του Πηλίου, το οποίο περιλαμβάνει ζώνες παράκτιες, πεδινές, αλλά και ορεινές, βοηθά στην ανάπτυξη δράσεων περιβαλλοντικού τουρισμού όπως η παρατήρηση πουλιών και ζώων, η συλλογή βοτάνων και καρπών κλπ.

Το Πήλιο είναι κατάφυτο και εύφορο μέρος, με ενδιαφέρουσα βιοποικιλότητα και έναν πλούσιο υδροφόρο ορίζοντα που υποστηρίζει τα είδη χλωρίδας και πανίδας και υποστηρίζεται από το εύκρατο, Μεσογειακό κλίμα.

 
Η οικολογική αξία του Πηλίου
Η οικολογική αξία του Πηλίου έγκειται στην ποικιλία βιοτόπων του. Η περιοχή συνδυάζει την πυκνή δασική βλάστηση – φυλλοβόλα και παραποτάμια δάση – και τους αναπτυγμένους θαμνώνες αειφύλλων πλατυφύλλων (maqui). Συνολικά στην περιοχή εμφανίζονται 3 ζώνες βλάστησης και έχουν διακριθεί 14 οικότοποι. Η χλωρίδα του Πηλίου είναι πλούσια σε κοινά taxa (τουλάχιστον 620) και περιλαμβάνει πολλά αρωματικά φαρμακευτικά βότανα (πάνω από 50), ενδημικά (μέχρι στιγμής έχουν καταγραφεί 23 ελληνικά ενδημικά) και σπάνια είδη.

Κλίμα
Η περιοχή του Πηλίου, παρουσιάζει ανάλογα με τις επιμέρους περιοχές είτε κλίμα υγρό, που χαρακτηρίζεται από μεγάλης διάρκειας και πολύ θερμό καλοκαίρι, με ήπιους χειμώνες και πολύ υγρές όλες τις εποχές του έτους, είτε κλίμα χερσαίο μεσογειακό, που χαρακτηρίζεται από πολύ θερμά και ξηρά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες.

Περιβαλλοντική ποιότητα και oικολογική σημασία
Η περιβαλλοντική ποιότητα και η οικολογική σημασία της περιοχής του Πηλίου καθορίζεται από σημαντικά οικολογικά, οικονομικά, ιστορικά και αισθητικά χαρακτηριστικά. Η οικολογική αξία έγκειται στην ποικιλία βιοτόπων με καλή έως άριστη δομή και κατάσταση διατήρησης που υποστηρίζουν πλούσιες σε είδη κοινωνίες. Η περιοχή συνδυάζει την πυκνή δασική βλάστηση – φυλλοβόλα και παραποτάμια δάση – και την αναπτυγμένη maqui. Η χλωρίδα του Πηλίου είναι πλούσια σε κοινά είδη, γεγονός γνωστό από την αρχαιότητα, ιδιαίτερα όσον αφορά στα φαρμακευτικά βότανα (κατά τη μυθολογία στο Πήλιο ζούσε ο σοφός θεραπευτής Κένταυρος Χείρων) αλλά περιλαμβάνει και ενδημικά και σπάνια είδη.

Ζώνες βλάστησης
Στο Πήλιο εμφανίζονται τρεις ζώνες βλάστησης:

   Η ευμεσογειακή ζώνη βλάστησης, που καταλαμβάνει τα χαμηλότερα υψόμετρα της περιοχής. Στην ζώνη αυτή εμφανίζονται τα περισσότερα αυτοφυή αρωματικά και φαρμακευτικά taxa, όπως τα Salvia fruticosa (φασκόμηλο), Thymus spp. (θυμάρι), Sideritis spp. (τσάι) κ.ά.

  Η παραμεσογειακή ζώνη βλάστησης, που καταλαμβάνει τα μέσα υψόμετρα της περιοχής. Στην ζώνη αυτή εμφανίζονται δάση δρυός (Quercus frainetto) και δάση καστανιάς (Castanea sativa).

   H ζώνη οξιάς, που εμφανίζεται πάνω από την παραμεσογειακή ζώνη και φτάνει ως τα δενδροόρια.

Οικότοποι του Πηλίου
Στο Πήλιο έχουν καταγραφεί περίπου 14 οικότοποι. Σύμφωνα με το Natura 2000 στο κεντρικό τμήμα του ορεινού όγκου εκτείνεται πυκνό δάσος οξιάς (Fagus sylvatica) με άριστη δομή και κατάσταση διατήρησης, που αποτελεί την επικρατούσα βλάστηση στα μεγαλύτερα υψόμετρα. Υπάρχουν επίσης σχηματισμοί με λεύκες (Populus tremula) και ιτιές (Salix caprea). Τα παράλια του Αιγαίου είναι πολυσχιδή και σχηματίζουν κόλπους και όρμους. Η ανθρώπινη παρουσία είναι φανερή σε όλη την περιοχή. Κυρίως καλλιεργούνται οπωροφόρα, μηλιές, αχλαδιές, κερασιές, ροδακινιές αλλά και καρυδιές και αμυγδαλιές και τα τελευταία χρόνια ακτινίδια. Απαντούν επιπλέον αμπέλια και ελαιώνες.

Είδη χλωρίδας (Φυτά και Mήκυτες)

•       Ορχιδέα (Cephalanthera longifolia)
•       Αγριοφράουλα (τοπ. Χαμαικέρασο) (Φραγκάρια η λεπτή (Fragaria vesca))
•       Λάμιο το Πορφυρό (Lamium purpureum)
•       Νεραγκούλα (Ranunculus acris)
•      Λαδανιά (Αλάδανος, αληταριά, ήμερη κουνουκλιά, ήμερο κιστάρι, ακίσσαρος) (Κίστος ο κρητικός (Cistus    ctericus)
•       Ορνιθόγαλα (Ornithogalum nutans)
•       Πικραλίδα (Ταραξάκο) (Taraxacum officinale)
•       Δίανθος (Δίανθος (Dianthus cruentus))
•       Ιτιά Λευκή (Salix alba)
•       Δίανθος (Petrorhagia dubia)
•       Ορχιδέα (Dactylorhiza romana)
•       Ορνιθόγαλο (Ορνιθόγαλο της Αττικής (Ornithogalum atticum))
•       Λαθούρι, κουτρουλάθρι (Λάθυρος (Lathyrus cicera))
•       Αγριαρακάς (Vicia sativa)
•       Σπάρτο (Spartium junceum)
•       Κυκλάμινα (Cyclamen graecum)
•       Ορτανσία (Hydrangea macrophylla)
•       Νάρκισσος (Τοπ. Δακράκια) (Narcissus Canaliculatus)
•       Ανεμώνα η Μαυρομάτα (Ανεμώνη η στεφανωματική (Anemone coronaria)
•       Κρόκος (Crocus flavus)
•       Γαρδένια (Γαρδένια ιασμινοειδής (Gardenia jasminoides)
•       Κουμαριά (Arbutus unedo)
•       Ελιά (Olea Europaea var. Sativa)
•       Καρυδιά (Juglans regia)
•       Καστανιά (Castanea sativa)
•       Σορβιά (Σούρβα) (Sorbus Domestica)
•       Μπούζι (Καρπόβρωτος ο εδώδιμος)
•       Κάππαρη (Κάππαρις η κοινή, Capparis spinosa (Linnaeus, 1753

  •     Τερέβινθος (τοπ. Τσιτσιραυλιά, ή τσικουδιά ή κοκκορεβυθιά ή τραμιθιά) (Πιστακία η Τερέβινθος (Pistacia   terebinthus)

   •       Κουτσουπιά (Κέρκις η κερατονιοειδής (Cercis siliquastrum)

   •       Συκιά

   •       Άμπελος (ποικ. φράουλα)

   •       Μύρτιλο (Vaccinium myrtillus)

   •       Παπαρούνα (Papaver rhoeas)

   •       Αγριομπίζελο, Μοσχομπίζελο (Πίσος (Pisum sativum)

   •       Πολυκόμπι (Αλογοουρά ή Κοντυλόχορτο) (Εκουιζέτο (Equisetum arvense)

   •       Μηλιά (Malus domestica)

   •       Καμέλια (Camellia japonica)

   •       Βίνκα (Βίνκα η Μείζων)

   •       Δρακόντια, Δρακόντι, Φειδόχορτο (Άρον το στικτό (Arum maculatum)

   •       Σταφύλι του κούκου (Άγριo κρεμμύδι) (Muscari comosum

   •      Λαδανιά (Κουνούκλα ή Σπάκα) (Κίστος φασκομηλόφυλλος (Cistus Salvifolius)

   •       Ασπάλαθρος (Καλυκοτόμη η εριότριχος (Calicotome villosa)

   •       Γαϊδουράγκαθο (Carlina corymbosa)

   •       Καυκαλίθρα (Τορδύλιον το φαρμακευτικό (Tordylium officinalis)

   •       Αγριομπίζελο (Lupinus Albus)

   •       Βερόνικα (Veronica officinalis)

   •       Πρίνος, Πουρνάρι (Δρυς η κοκκοφόρος (Quercus coccifera)

   •      Μαργαρίτα (αστρουλάκη, ασπρολούλουδο, λιμονόχορτο) (Μπέλις η πολυετής (Bellis perennis)

   •       Περικοκλάδα (Calystegia sepium)

   •       Αναγαλλίδα (Anagallis arvensis)

   •       Πικραλίδα (Crepis heldreichiana)

   •       Γλαδιόλα (Σπαθόχορτο) (Γλαδίολος ο ιταλικός (Gladiolus italicus)

   •       Λυκόχορτο (Λύκος, Πούβαλο, Τσουβέλι) (Οροβάγχη (Orobanche arenaria)

   •       Βερονίκη (Veronica persica)

   •      Άγριο γεράνι (βρωμοσαρδέλα) (Γεράνιο το ροβερτιανό (Geranium robertianum)

Είδη Πανίδας

•       Χρυσο-σκάθαρο (Chrysochus auratus)
•       Πασχαλίτσα (Coccinella septempunctata)
•       Ακρίδα
•       Σκαθάρι (Hexarthrius parryi)
•       Τοιχόσαυρα (Podarcis muralis (Laurenti, 1768)
•       Χελώνα (Τestudo graeca)
•       Πεταλούδα (Vanessa atalanta)
•       Πεταλούδα (Iphiclides podalirius (Linnaeus, 1758)
•       Πεταλούδα (Polygonia progne)
•       Πεταλούδα (Lasiommata maera)
•       Άλογο (Equus caballus)
•       Ασημόγλαρος (Larus cachinnans)
•       Τσίχλα (Τσίχλα η φιλόμελος)
•       Μπεκάτσα (Scolopax rusticola)
•       Κοκκινολαίμης (Erithacus rubecula)
•       Σπουργίτι (Passer domesticus)
•       Αηδόνι (Αηδών η μεγάρυγχος (Luscinia megarhynchos)
•       Μέλισσα (Μέλισσα η μελιτοφόρος (Apis mellifera)
•       Σκίουρος

ΤΟΠΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ: Καταγεγραμμένοι 171, ενδεικτικά τα κάτωθι:

ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΠΤΕΛΕΟΥ «Η ΦΤΕΛΙΑ»
(Αρωματικά φυτά, βότανα, γλυκά κουταλιού, γλυκά ταψιού, ελαιόλαδο, κουλούρια, λικέρ, μαρμελάδες, μελισσοκομικά, πίτες).

ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΠΟΡΤΑΡΙΑΣ
(μαρμελάδες, τίλιο, τσάϊ βουνού).

ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΙΩΛΚΟΥ
(αλμυρά σκευάσματα, γλυκά κουταλιού, γλυκά ταψιού, γλυκό ρόδι, κουλούρια, κουραμπιέδες, μαρμελάδες, μέλι, πίτες, ροδόξυδο, σιρόπι ροδιού, σοκολατάκια).

ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΠΗΛΙΟΥ – Β. ΣΠΟΡΑΔΩΝ
(ακτινίδια, αχλάδια, ελαιόλαδο εξαιρετικό παρθένο, ελιές μέγιστες με αμύγδαλο, ελιές γεμιστές με πιπεριά, ελιές γεμιστές με σκόρδο, ελιές εκπυρηνωμενες, ελιές κάλαμων, ελιές πράσινες, κάστανα, κεράσια, κυδώνια, μήλα golden, μήλα granny smith, μήλα starkin, μήλα φιρίκια, παστά ελιάς, σάντα ρόζα).

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΒΟΛΟΥ
(μέλι ανθέων, μέλι ελάτης, μέλι κωνοφόρων).

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΔΗΜΟΥ ΜΗΛΕΩΝ
(αρωματικα φυτά, γλυκά κουταλιού, γλυκά ταψιού, ελιές, μαρμελάδες, τσίπουρο).

ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ «ΙΚΟΣ». (τόνος - γλυκά κουταλιού- γλυκά ταψιού-μαρμελάδες- ζυμαρικά- παραδοσιακές πίτες ––λικέρ -σαπούνια- χαμαλιά- αρωματικά φυτά).

ΕΞΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ: Καταγεγραμμένοι 52, ενδεικτικά τα κάτωθι:

ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΖΑΓΟΡΑΣ (μήλα, ρενέδες και αχλάδια).
ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΣΥΝ/ΜΩΝ ΠΗΛΙΟΥ KAI Β. ΣΠΟΡΑΔΩΝ (Ελιές – ελαιόλαδο).

ΣΙΟΥΡΑΣ. Ανώνυμος Γεωργική και Βιομηχανική Εταιρεία (επεξεργασία αγροτικών προϊόντων, όπως τουρσιά και ελιές). Η εταιρία κάνει εξαγωγές στη Σαουδική Αραβία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αυστραλία.

ΜΑST FOODS Α.Β.Ε.Ε. (Βιομηχανική επεξεργασία κάθε είδους νωπών γεωργικών υδατικών και λοιπών προϊόντων). Η εταιρία πραγματοποιεί εξαγωγές στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στη Σαουδική Αραβία.

ARGO WINE ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ Α.Ε. (Κρασί - τσίπουρο – ούζο).

ΑΦΟΙ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΓΕΩΡΓΟΥΛΑ & ΣΙΑ Ο.Ε. (Γλυκά κουταλιού, λουκούμια, χαλβάς, λάδι και ξύδι (με βότανα και μπαχαρικά), μαρμελάδες).

ΕΨΑ Α.Ε. (Παραγωγή αεριούχων ποτών - αναψυκτικών).

ΜΗΤΡΟΠΟΛΤΙΣΚΟΣ ΝΑΟΣ

Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου

Μέσα μεταφοράς:

. Υπεραστικά, αστικά σε όλον τον Νομό.

. Ακτοπλοϊκά μέσα από Βόλο για Β. Σποράδες.

. Αεροδρόμια: Νέα Αγχίαλος & Σκιάθος.

Ενδεικτικά, τουριστικά γραφεία Μαγνησίας:

. VOLOS TOURS
. OPERA TRAVEL - ΡΑΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
. VOUTSINOS TRAVEL
. MOUTSIOS HOLIDAYS
. VIS TRAVEL
. I TRAVEL VOLOS
. IONIS TOURS
. LES HIRONDELLES
. ALLONISOS TRAVEL
. THALPOS HOLIDAYS

ΕΝΩΣΗ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ ΝΟΜΟΥ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ.
http://www.travel-pelion.gr/

********************