Πόλεμοι στην Αρχαία Ελλάδα

Πόλεμοι στην Μυκηναϊκή Ελλάδα:

Τρωικός πόλεμος.

Πόλεμοι στην Αρχαϊκή Ελλάδα:

Πρώτος Μεσσηνιακός πόλεμος / Ληλάντιος πόλεμος / Δεύτερος Μεσσηνιακός πόλεμος / Μελιακός πόλεμος / Μιλησιακός πόλεμος / Πρώτος ιερός πόλεμος / Πόλεμοι της Σικελίας .

Πόλεμοι στην Κλασσική Ελλάδα:

Ιωνική επανάσταση / Περσικοί πόλεμοι / Πόλεμοι της Δηλιακής Συμμαχίας / Πρώτος Πελοποννησιακός πόλεμος / Δεύτερος ιερός πόλεμος / Σαμιακός πόλεμος / Δεύτερος Πελοποννησιακός πόλεμος / Αρχιδάμειος πόλεμος / Σικελική εκστρατεία / Δεκελεικός πόλεμος / Κορινθιακός πόλεμος / Θηβαϊκοί πόλεμοι / Πρώτος Συμμαχικός πόλεμος / Τρίτος ιερός πόλεμος / Τέταρτος ιερός πόλεμος / Εκστρατεία του Μεγάλου Αλέξανδρου.

Πόλεμοι στην Ελληνιστική Ελλάδα:

Λαμιακός πόλεμος / Πόλεμοι των Διαδόχων και των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου / Εκστρατεία του Πύρρου / Χρεμωνίδειος πόλεμος / Δημητριακός πόλεμος / Κλεομένειος πόλεμος / Δεύτερος Συμμαχικός πόλεμος / Πρώτος Μακεδονικός πόλεμος / Πρώτος Κρητικός πόλεμος / Δεύτερος Μακεδονικός πόλεμος / Λακωνικός πόλεμος / Αιτωλικός πόλεμος / Τρίτος Μακεδονικός πόλεμος / Δεύτερος Κρητικός πόλεμος / Τέταρτος Μακεδονικός πόλεμος / Πενταστράτειος Πόλεμος / Επανάσταση των Μακκαβαίων.

Από την Ελληνική Επανάσταση του 1821-1929 έως σήμερα:

Ελληνοτουρκικοί πόλεμοι / Κριμαϊκός Πόλεμος / Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος / Βαλκανικοί πόλεμοι / Ελληνο-Ιταλικός πόλεμος / Ελληνο-Γερμανικός πόλεμος / Εμφύλιοι πόλεμοι / Πόλεμος του Βιετνάμ / Τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Τρωικός πόλεμος

Ο Τρωικός πόλεμος στην ελληνική μυθολογία ήταν μια δεκαετής πολεμική σύγκρουση, των Ελλήνων (Αχαιοί ή Αργείοι ή Δαναοί στον Όμηρο) με τους Τρώες κάτω από τα τείχη της Τροίας. Η κύρια αφορμή του πολέμου ήταν η αρπαγή της Ελένης, της συζύγου του βασιλιά της Σπάρτης, Μενέλαου, από τον πρίγκιπα της Τροίας Πάρι. Οι Αρχαίοι Έλληνες, πίστευαν ότι ο Τρωικός πόλεμος (όπως και τα περισσότερα γεγονότα της μυθολογίας) ήταν ιστορικό γεγονός που έλαβε χώρα τον 13ο ή το 12ο αιώνα π.Χ. και ότι η Τροία βρίσκονταν στην ασιατική πλευρά του Ελλησπόντου (Δαρδανέλια).

Αρχαϊκή περίοδος

Πρώτος Μεσσηνιακός πόλεμος (743-724 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα στους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους που είχε ως αποτέλεσμα την προσάρτηση της Μεσσηνίας στην Σπάρτη.

Ληλάντιος πόλεμος

(ανάμεσα στα έτη 710-650 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα στις δύο ισχυρότερες πόλεις κράτη της Εύβοιας για τη διεκδίκηση του Ληλάντιου πεδίου. Στον πόλεμο αναμίχθηκαν πόλεις της Ιωνίας και οι Θεσσαλοί. Αποτέλεσμα του πολέμου ήταν να αποδυναμωθούν οι δύο Ευβοϊκές πόλεις που μέχρι τότε ήταν μεγάλες αποικιακές και εμπορικές δυνάμεις.

Δεύτερος Μεσσηνιακός πόλεμος (685-668 π.Χ. περίπου): Πόλεμος που ξέσπασε μετά την εξέγερση των Μεσσήνιων κατά της Σπάρτης. Στον πόλεμο αυτό αναμίχθηκαν οι περισσότερες πόλεις της Πελοποννήσου. Έληξε με νίκη των Σπαρτιατών και νέα υποταγή των Μεσσήνιων.

Μελιακός πόλεμος (περίπου 650 π.Χ.): Πόλεμος Ιωνικών πόλεων εναντίον της πόλης Μελίας στην χερσόνησο της Μυκάλης. Οι νικητες του πολέμου ίδρυσαν το κοινό των Ιώνων και το θρησκευτικό τους κέντρο τοποθετήθηκε στη Μυκάλη στην περιοχή της κατεστραμμένης πόλης Μελίας [1].

Μιλησιακός πόλεμος (624-612/611 π.Χ.): Ο πόλεμος αυτός ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας των Λυδών να καταλάβουν τη Μίλητο και έληξε με συμφωνία ειρήνης ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Πρώτος ιερός πόλεμος (595-585 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα σε μέλη της Δελφικής αμφικτυονίας και της πόλης Κρίσας, με το επίνειό της Κίρρα που κατηγορήθηκαν πως παρενοχλούσαν τους προσκυνητές των Δελφών.

Κλασική περίοδος

Ιωνική επανάσταση (499-494 π.Χ.): Επανάσταση των ελληνικών πόλεων της Ιωνίας κατά των Περσών. Η επανάσταση γενικεύτηκε με την εξέγερση και άλλων πόλεων της Μικράς Ασίας και της Κύπρου, αλλά έληξε με την τελική επικράτηση των Περσών.

Περσικοί πόλεμοι (492-479 π.Χ.): Δύο διαδοχικές εκστρατείες των Περσών κατά των Ελληνικών πόλεων. Η εκστρατεία του Δαρείου τερματίστηκε με την ήττα των Περσών στη μάχη του Μαραθώνα και του Ξέρξη με την ήττα των Περσών στην μάχη των Πλαταιών.

Πόλεμοι της Δηλιακής Συμμαχίας (477-449 π.Χ.): Εκστρατεία της Δηλιακής Συμμαχίας κατά των Περσών, που έληξε με την ειρήνη του Καλλία.

Πρώτος Πελοποννησιακός πόλεμος (460-445 π.Χ.) Πρώτη φάση των συγκρούσεων ανάμεσα στην Πελοποννησιακή και την Αθηναϊκή συμμαχία που τερματίστηκαν με τις Τριακονταετείς Σπονδές.

Δεύτερος ιερός πόλεμος (449-448 π.Χ.) Διαμάχη Αθήνας και Σπάρτης σχετικά με την ανάθεση του ελέγχου του μαντείου των Δελφών στους Φωκείς.

Σαμιακός πόλεμος (440-439 π.Χ.) Πόλεμος που ξέσπασε όταν η Αθήνα παρενέβη στη διαμάχη των πόλεων της Σάμου και της Μιλήτου για τον έλεγχο περιοχών που ανήκαν παλαιότερα στην Πριήνη.

Πελοποννησιακός πόλεμος (431-404 π.Χ.) Ο μεγαλύτερος πόλεμος της αρχαιότητας ανάμεσα στις ελληνικές πόλεις. Πήρε πανελλήνιες διαστάσεις και μετά από συγκρούσεις που διήρκεσαν 27 χρόνια επικράτησε η Πελοποννησιακή συμμαχία. Ο πόλεμος αυτός περιλάμβανε τρεις φάσεις:

Αρχιδάμειος πόλεμος (431-421 π.Χ) Ο όρος Αρχιδάμειος πόλεμος δεν αφορούσε κάποιο συγκεκριμένο πόλεμο, αλλά ήταν αρχαία ελληνική έκφραση με την οποία δηλώνονταν κάθε πόλεμος αντίθετος προς την επιθυμία εκείνου που τον αναλάμβανε. Η έκφραση αυτή προήλθε από τις επιδρομές του ειρηνόφιλου Βασιλέα της Σπάρτης Αρχίδαμου Β΄ στην Αττική. Εξ αυτού ονομάσθηκε από τους ιστορικούς «Αρχιδάμειος πόλεμος» και ολόκληρη η πρώτη περίοδος του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-421 π.Χ.).

Σικελική εκστρατεία (415-413 π.Χ) Με τον όρο Εκστρατεία στη Σικελία εννοούμε την εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία, η οποία ξεκίνησε το 415 π.Χ και ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 413 π.Χ, στα πλαίσια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στόχος της εκστρατείας ήταν η κατάλυση της ηγεμονίας των Συρακουσών στη Σικελία, την οποία οι Αθηναίοι ήθελαν να καταστήσουν ορμητήριο κατά των ελληνικών πόλεων της Κάτω Ιταλίας.

Η εκστρατεία στη Σικελία υπήρξε η σημαντικότερη απ' όλες τις ελληνικές πολεμικές επιχειρήσεις του Πελοποννησιακού Πολέμου και απέφερε δόξα στους νικητές, ενώ οι ηττημένοι υπέστησαν ολοκληρωτική πανωλεθρία. Ο Θουκυδίδης γράφει με ουδέτερο γένος «οὐδὲν [έστι] ὅ,τι οὐκ ἀπώλετο»(:δεν έμεινε τίποτε που να μη χαθεί) και όχι «οὐδείς έστι». Το ότι χάθηκαν σχεδόν όλοι οι Αθηναίοι είναι γεγονός. Με το στρατό παγιδευμένο «ἐν ταῖς λιθοτομίαις», περισσότεροι από 4.000 Αθηναίοι, μέσα σε πελώρια νταμάρια σε βουνά της Σικελίας κοντά στον Άναπο ποταμό, πτώματα και ζωντανοί μαζί καθώς διψούν τρέχουν όλοι μαζί να πιουν από το θολωμένο με το αίμα των συντρόφων τους νερό του Άναπου ποταμού, που κοκκίνιζε γιατί λίγο νωρίτερα οι Συρακούσιοι έσφαζαν Αθηναίους στις όχθες του.

Δεκελεικός πόλεμος (413-404 π.Χ.) Με τον όρο «Πελοποννησιακός Πόλεμος» εννοούμε τη στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ της Δηλιακής Συμμαχίας (υπό την ηγεσία της Αθήνας) και της Πελοποννησιακής Συμμαχίας (υπό την ηγεσία της Σπάρτης) που έλαβε χώρα την περίοδο 431-404 π.Χ και έληξε με αποφασιστική νίκη των Σπαρτιατών και την καταστροφή της Αθήνας.

Κορινθιακός πόλεμος (395-386 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα στη Σπάρτη και στον συνασπισμό που συγκροτήθηκε από τους πρώην σύμμαχούς της Σπάρτης, Κορίνθιους και Βοιωτούς καθώς και από τους Αθηναίους και Αργείους. Ο πόλεμος έληξε το 386 π.Χ. με την Ανταλκίδειο ειρήνη.

Θηβαϊκοί πόλεμοι (371-362 π.Χ.): Σειρά πολέμων που διεξήγαγαν οι Θηβαίοι για να επεκτείνουν την ζώνη επιρροής τους. Η Θηβαϊκή επεκτατικότητα τερματίστηκε με την μάχη της Μαντίνειας το 362 π.Χ.

Πρώτος Συμμαχικός πόλεμος (357-355 π.Χ.) Πόλεμος που προκλήθηκε όταν αποστάτησαν από τη δεύτερη Αθηναϊκή συμμαχία τα νησιά Ρόδος, Κως και Χίος και οδήγησε στην διάλυση της συμμαχίας.

Τρίτος ιερός πόλεμος (356-346 π.Χ.): Πόλεμος που ξέσπασε μετά την άρνηση των Φωκέων να πληρώσουν το πρόστιμο που τους επέβαλλε το Αμφικτυονικό συνέδρειο. Ο πόλεμος πήρε μεγάλες διαστάσεις και αναμίχθηκαν τα περισσότερα κράτη της κεντρικής Ελλάδας και επιπλέον οι Αθηναίοι και οι Μακεδόνες. Τελικά οι Μακεδόνες έκλεισαν ειρήνη με τους Αθηναίους (Φιλοκράτειος ειρήνη) και υπέταξαν τους Φωκείς.

Τέταρτος ιερός πόλεμος (339-338 π.Χ.): Πόλεμος που ξέσπασε όταν η πόλη των Λοκρών, Άμφισσα καταπάτησε ιερά κτήματα των Δελφών. Η Δελφική Αμφικτυονία ανέθεσε την αρχηγία της εκστρατείας στον Φίλιππο που κατέλαβε την Άμφισσα και αργότερα ήρθε αντιμέτωπος με τον συνασπισμό πόλεων της νότιας Ελλάδας που σχηματίστηκε για να τον αντιμετωπίσει. Ο Φίλιππος επικράτησε στην μάχη της Χαιρώνειας και ξεκίνησε η εποχή της Μακεδονικής ηγεμονίας.

Εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου (334-323 π.Χ.): Εκστρατεία του Μακεδόνα βασιλιά Αλεξάνδρου κατά των Περσών. Μετά την κατάλυση της Περσικής αυτοκρατορίας πραγματοποίησε εκστρατεία στην Ινδία.

Ελληνιστική περίοδος

Λαμιακός πόλεμος (323-322 π.Χ.): Πόλεμος μεταξύ Μακεδόνων και πόλεων της νότιας Ελλάδας που επαναστάτησαν μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Πόλεμοι των Διαδόχων και των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323-περίπου 281 π.Χ.). Διακρίνονται τέσσερις σημαντικές περίοδοι:

      

Πρώτος Πόλεμος των Διαδόχων (322-321 π.Χ.): ο Αντίπατρος, ο Αντίγονος, ο Πτολεμαίος και ο Κρατερός, εναντίον του Περδίκκα και του Ευμένη.

Δεύτερος Πόλεμος των Διαδόχων (318-316 π.Χ.): ο Πολυπέρχων και ο Ευμένης, ενάντια στον Αντίγονο και τον Κάσσανδρο.

Τρίτος Πόλεμος των Διαδόχων (314-312 π.Χ.): ο Κάσσανδρος, ο Πτολεμαίος και ο Λυσίμαχος, εναντίον του Αντίγονου και του γιου του Δημητρίου.

Τέταρτος Πόλεμος των Διαδόχων (307-301 π.Χ.): ο Πτολεμαίος και ο Κάσσανδρος ενάντια στον Αντίγονο και το Δημήτριο.

Εκστρατεία του Πύρρου (280-275 π.Χ.): Επέμβαση του Ηπειρώτη βασιλέα Πύρρου, στους πολέμους των ελληνικών πόλεων της Μεγάλης Ελλάδας με το Ρωμαϊκό κράτος. Η εκστρατεία του στην Ιταλική χερσόνησο και τη Σικελία λήγει μετά τη μάχη του Μπενεβέντο.

Χρεμωνίδειος πόλεμος (267-261 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα στο Μακεδονικό βασίλειο του Αντίγονου Γονατά και στη συμμαχία μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης που ενισχύονταν από το βασίλειο των Πτολεμαίων της Αιγύπτου.

Δημητριακός πόλεμος (239-238 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα στον νέο Βασιλιά της Μακεδονίας Δημήτριο και τον συνασπισμό Αιτωλικής και Αχαΐκής Συμπολιτείας [2]

Κλεομένειος πόλεμος (229/228-222 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα στην Αχαϊκή Συμπολιτεία με σύμμαχο τη Μακεδονία και την Σπάρτη του Κλεομένη Γ'. Κατάληξη του πολέμου ήταν η Μάχη της Σελλασίας στην οποία η Σπάρτη ηττήθηκε.[3]

Δεύτερος Συμμαχικός πόλεμος (220-217 π.Χ.): Πόλεμος που κήρυξε η Μακεδονία και η Αχαϊκή Συμπολιτεία εναντίον της Αιτωλικής Συμπολιτείας. Ο πόλεμος έληξε με την συνθήκη ειρήνης που αποφασίστηκε στο συνέδριο της Ναυπάκτου το 217 π.Χ.

Πρώτος Μακεδονικός πόλεμος (215-205 π.Χ.): Ο πρώτος από μία σειρά πολέμων ανάμεσα στους Ρωμαίους και τους Μακεδόνες. Με τον πόλεμο αυτό η Ρώμη κατέλαβε κάποια εδάφη ανατολικά της Αδριατικής.

Πρώτος Κρητικός πόλεμος (205-200 π.Χ.): Πόλεμος που διεξήγαγε η Μακεδονία με συμμάχους την Αιτωλική Συμπολιτεία και πόλεις της Κρήτης, κατά της Ρόδου και των συμμάχων της. Οι Μακεδόνες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον πόλεμο μετά την εμπλοκή των Ρωμαίων και οι Ρόδιοι επέκτειναν την κυριαρχία τους σε πόλεις της Κρήτης.

Δεύτερος Μακεδονικός πόλεμος (200-197 π.Χ.): Ο δεύτερος πόλεμος ανάμεσα στους Ρωμαίους και τους Μακεδόνες κατέληξε σε νίκη των Ρωμαίων στη Μάχη των Κυνός Κεφαλών το 197 π.Χ. και με την συνθήκη που ακολούθησε απαγορεύτηκε στη Μακεδονία να αναμειγνύεται με πολιτικά θέματα εκτός των συνόρων του κράτους του.

Λακωνικός πόλεμος (195 π.Χ.): Ο πόλεμος στον ο οποίο ο τύραννος της Σπάρτης Νάβις βρέθηκε ενάντια στις συνασπισμένες δυνάμεις των Ρωμαίων, της Αχαϊκής Συμπολιτείας, των Μακεδόνων, της Περγάμου και των Ροδίων.

Αιτωλικός πόλεμος (191-189 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα στην Αιτωλική Συμπολιτεία και τους συμμάχους της και τη Ρώμη και τους συμμάχους της. Ο πόλεμος έληξε με επικράτηση των Ρωμαίων.

Τρίτος Μακεδονικός πόλεμος (171-168 π.Χ.): Ο τρίτος πόλεμος ανάμεσα στη Ρώμη και την Μακεδονία που οδήγησε στην κατάλυση του Μακεδονικού βασιλείου.

Δεύτερος Κρητικός πόλεμος (155-153 π.Χ.): Πόλεμος ανάμεσα σε πόλεις της Κρήτης και τους Ρόδιους.

Τέταρτος Μακεδονικός πόλεμος (150-148 π.Χ.): Ήταν ο τελευταίος πόλεμος ανάμεσα στους Μακεδόνες, που υποκινούνταν από τον Ανδρίσκο και τους Ρωμαίους. Σύντομα μετά την επικράτηση των Ρωμαίων ιδρύθηκε η ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας (146 π.Χ.).

Πενταστράτειος πόλεμος (150 π.Χ.): Ο Πενταστράτειος , αριστοκράτης της Αλικαρνασσού ξεσήκωσε τους κατοίκους της Αλικαρνασσού , σκοτώνοντας τον έπαρχο Ίβο Γκάδιο . Σύντομα όμως ο Πενταστράτειος σκοτώθηκε και η επανάσταση σταμάτησε .

Από την Ελληνική Επανάσταση του 1821-1929 έως σήμερα

 

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Η Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με σκοπό την αποτίναξη της Οθωμανικής κυριαρχίας και την δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους. Η επανάσταση οργανώθηκε από μία μυστική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814, την Φιλική Εταιρία. Την άνοιξη του 1821 οι Φιλικοί δημιούργησαν πολλές επαναστατικές εστίες από την Μολδοβλαχία μέχρι την Κρήτη.

Οι περισσότερες από αυτές έσβησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως οι επαναστάτες κατάφεραν να υπερισχύσουν στην Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα και σε πολλά νησιά του Αιγαίου και να κατανικήσουν τις στρατιές που έστειλε εναντίον τους τα δύο επόμενα χρόνια ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β΄. Οι Έλληνες οργανώθηκαν πολιτικά και συνέστησαν προσωρινή κεντρική διοίκηση, η οποία επέβαλε την εξουσία της στους επαναστατημένους μετά από δύο εμφυλίους πολέμους.

Η διπλωματική ανάμιξη της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας και η ένοπλη παρέμβασή τους με την ναυμαχία του Ναυαρίνου και το Ρωσοτουρκικό πόλεμο συνέβαλαν στην επιτυχή έκβαση του αγώνα των Ελλήνων. Μετά από μια σειρά διεθνών συνθηκών από το 1827 και εξής, η Ελληνική ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε το 1830 και τα σύνορα του νέου κράτους οριστικοποιήθηκαν το 1832.

Οι πόλεμοι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, που έγιναν τα έτη 1878, 1897, 1912-1913.

 

Ο πόλεμος του 1878.

Κατά το 1877-1878 διεξαγόταν Ρωσοτουρκικός πόλεμος, που κατέληξε υπέρ των Ρώσων στη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Αρχικά η Ελλάδα δεν αναμείχτηκε στον πόλεμο, η κυβέρνηση όμως Α. Κουμουνδούρου, που διαδέχτηκε τον Κανάρη, κήρυξετον πόλεμο εναντίον της Τουρκίας και ο ελληνικός στρατός εισέβαλε στις παραμεθόριες τουρκικές επαρχίες. Αναγκάστηκε όμως να επιστρέψει, όταν η Ρωσία και η Τουρκία έκαναν ανακωχή.

Τα επαναστατικά κινήματα που είχαν οργανωθεί στη Θεσσαλία, τη Μακεδονία και την Κρήτη καταπνίγηκαν στο αίμα από τον τουρκικό στρατό.

Ο πόλεμος του 1897.

Είχε ως αφορμή τη συνεχή παραβίαση του καταστατικού Χάρτη της Χαλέπας από την πλευρά της Τουρκίας. Οι Κρητικοί κήρυξαν επανάσταση και την ένωσή τους με την Ελλάδα, ενώ τμήματα του ελληνικού στόλου έπλεαν προς το νησί με τη διαταγή του πρωθυπουργού Δηλιγιάννη.

Τότε ο σουλτάνος κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας και τον Απρίλιο άρχισαν οι συγκρούσεις των στρατών Ελλάδας και Τουρκίας στα σύνορα των δύο χωρών. Ο ελληνικός στρατός, λιγότερος και πιο ανοργάνωτος, γρήγορα τράπηκε σε φυγή και, υποχωρώντας άτακτα, έφτασε μέχρι τα Φάρσαλα και την Ταράτσα, κοντά στη Λαμία. Με την επέμβαση του τσάρου υπογράφτηκε η ανακωχή της Ταράτσας.

Η συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (Νοέμβριος 1897) υποχρέωσε το σουλτάνο να αποσύρει τα στρατεύματά του από τα ελληνικά εδάφη και την Ελλάδα να πληρώσει για αποζημίωση 100.000.000 φράγκα.

Κριμαϊκός Πόλεμος

Ο Κριμαϊκός Πόλεμος (Οκτώβριος 1853 - Φεβρουάριος 1856) υπήρξε η ένοπλη σύγκρουση μεταξύ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας από τη μία πλευρά και των συμμαχικών δυνάμεων της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, της Γαλλικής Αυτοκρατορίας, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Σαρδηνίας από την άλλη πλευρά. Η σύρραξη, στην οποία έλαβαν μέρος οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής, υπήρξε το αποτέλεσμα ενός μακρόχρονου ανταγωνισμού συμφερόντων ανάμεσα στις κύριες ευρωπαϊκές δυνάμεις, για επιρροή και εκμετάλλευση των ανατολικών εδαφών της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι περισσότερες μάχες έλαβαν χώρα στη χερσόνησο της Κριμαίας, όμως πραγματοποιήθηκαν και μικρότερης έντασης εκστρατείες στη δυτική Ανατολία, τον Καύκασο, τη Βαλτική Θάλασσα, τη Λευκή Θάλασσα και τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Ο πόλεμος έμεινε γνωστός στη ρωσική ιστοριογραφία ως Ανατολικός Πόλεμος (ρωσικά: Восточная война, βαστότσναγια βαϊνά), ενώ στη Βρετανία τον καιρό εκείνο αναφερόταν ως Ρωσικός Πόλεμος.

Στον πόλεμο αυτό, συμμετείχαν και περίπου 1000 Έλληνες εθελοντές στο πλευρό των Ρώσων και έμεινε γνωστή ως η Ελληνική Λεγεώνα. Αρχηγοί των Ελλήνων εθελοντών υπήρξαν, μεταξύ άλλων, οι Αριστείδης Χρυσοβέργης και Πάνος Κορωναίος .

A΄ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος , επίσης γνωστός ως ο Μεγάλος Πόλεμος (αγγλ. Great War, γαλλ. Grande Guerre), όπως λεγόταν πριν το ξέσπασμα του Δεύτερου Πολέμου, ήταν μια γενικευμένη σύγκρουση των Ευρωπαϊκών Δυνάμεων που διήρκεσε από τον Αύγουστο του 1914 ως τις 11 Νοεμβρίου 1918. Στην ουσία αν και ήταν μία μεγάλη ενδοευρωπαϊκή διένεξη με τα κύρια μέτωπα στη Γηραιά Ήπειρο, η επέκτασή της ωστόσο και στη περιφέρεια, με ενεργό συμμετοχή αποικιακών στρατευμάτων με την εμπλοκή ακόμα και αμερικανικών προσέδωσαν τελικά την έννοια του παγκόσμιου.

Οι Ενωμένες Δυνάμεις, καλούμενες και Δυνάμεις της Αντάντ (κυρίως οι Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, από το 1915 η Ιταλία και ως τις αρχές του 1918 η Ρωσία και, από το 1917, οι ΗΠΑ) νίκησαν τις Κεντρικές Δυνάμεις καλούμενες και Τριπλή Συμμαχία, (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Οθωμανική Αυτοκρατορία και Βουλγαρία) και οδήγησαν αφενός στην κατάρρευση τεσσάρων αυτοκρατοριών και σε ριζικές αλλαγές στον χάρτη της Ευρώπης, εκ του κατακερματισμού αυτών, αφετέρου στη μεγάλη Ρωσική Επανάσταση και σε τελική φάση την δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών. Τα θύματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ανήλθαν σε 9 εκατομμύρια στρατευμένους και σε άλλους τόσους αμάχους ξεπερνώντας συνολικά τα 18,5 εκατομμύρια ψυχών.

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Ονομασία δύο πολέμων που έγιναν από το 1912 μέχρι το 1914 ανάμεσα στα Βαλκανικά κράτη.

Α’ Βαλκανικός Πόλεμος (1912-1913)

Ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος κηρύχθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1912. Αιτία ήταν τα σχέδια των Τούρκων για εκτουρκισμό των λαών της Βαλκανικής Χερσονήσου. Τα συμμαχικά κράτη -Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο και Βουλγαρία- δεν είχαν κοινό στρατηγικό σχέδιο.

Ο Ελληνικός στρατός, με αρχιστράτηγο το διάδοχο Κωνσταντίνο, απελευθέρωσε την Ελασσόνα, την Κατερίνη, τα Γρεβενά και την Κοζάνη. Ο βουλγαρικός στρατός κατέλαβε τη Δυτική Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία και κατευθύνθηκε προς τη Θεσσαλονίκη. Ο σερβικός στρατός κατέλαβε τα Σκόπια και το Μοναστήρι. Ο Ελληνικός στρατός απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη στις 27 Οκτωβρίου 1912. Το ελληνικό ναυτικό απελευθέρωσε τη Μυτιλήνη, τη Χίο, τη Λήμνο, την Τένεδο, την Ίμβρο, τη Σάμο και την Ικαρία, αποκλείοντας τον τουρκικό στόλο στα Δαρδανέλλια.

Μετά τη Θεσσαλονίκη, ο ελληνικός στρατός στράφηκε στα Ιωάννινα τα οποία απελευθέρωσε στις 21 Φεβρουαρίου του 1913 και προχώρησε στο Αργυρόκαστρο και την Κορυτσά. Ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος τελείωσε στις 17 Μαΐου 1913, με την υπογραφή της Συνθήκης του Λονδίνου. Στη συνθήκη αυτή όμως δεν καθορίστηκαν τα σύνορα μεταξύ των βαλκανικών κρατών, γεγονός που οδήγησε στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο.

Β’ Βαλκανικός Πόλεμος (1913-1914)

Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Λονδίνου στις 17 Μαΐου 1913, τα βαλκανικά κράτη προσπάθησαν να καθορίσουν τα σύνορά τους. Οι αξιώσεις των Βουλγάρων σε εδάφη που κατέλαβαν οι ΄Ελληνες και οι Σέρβοι και η άρνηση των δύο κρατών να αποδεχθούν τις απαιτήσεις, αυτές, οδήγησε σε ρήξη με τη Βουλγαρία. Στις 19 Μαΐου 1913 υπογράφηκε αμυντική συμμαχία και στρατιωτική συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Σερβίας.

Ταυτόχρονα καθορίστηκαν τα σύνορα των δύο χωρών, με βάση τα εδάφη που είχαν καταλάβει. Τον Ιούνιο του 1913, τα βουλγαρικά στρατεύματα επιτέθηκαν στα ελληνικά. Η ελληνική αντίδραση ήταν άμεση. Διώχνονται από τη Θεσσαλονίκη οι Βούλγαροι στρατιώτες που στάθμευαν εκεί και ξεκινά γενική επίθεση. Καταλαμβάνεται η Καβάλα, η Αλεξανδρούπολη, η Ξάνθη και η Κομοτηνή.

Μετά από πολλές και σφοδρές μάχες έγινε ανακωχή τον Ιούλιο του 1913 μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας. Από τον πόλεμο αυτό επωφελήθηκαν η Ρουμανία και η Τουρκία, που κήρυξαν τον πόλεμο στη Βουλγαρία και κατέλαβαν μεγάλο τμήμα του εδάφους της.

Ο Β’ Βαλκανικός πόλεμος έληξε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, στις 28 Ιουλίου 1913. Στην Ελλάδα παραχωρήθηκε η Ανατολική Μακεδονία και η Νότια ΄Ηπειρος. Στις 14 Φεβρουαρίου 1914, με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, παραχωρήθηκαν τα νησιά του Αιγαίου, εκτός από τα Δωδεκάνησα που εξακολουθούσαν να είναι κάτω από την Ιταλική Κυριαρχία.

ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας στα πλαίσια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου. πρώτη προκλητική ενέργεια της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας έγινε στις 15 Αυγούστου 1940, με τον τορπιλισμό του ελληνικού πολεμικού πλοίου "Έλλη" από ιταλικό υποβρύχιο. Στις 28 Οκτωβρίου 1940 έγινε η πρώτη ιταλική επίθεση στην Πίνδο, ύστερα από το ιστορικό τελεσίγραφο και την αρνητική απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης.

Στην αρχή οι ελληνικές δυνάμεις υποχώρησαν, αλλά από τις 14 Νοεμβρίου και μετά εξαπέλυσαν αντεπίθεση και ανακατέλαβαν τα ελληνικά εδάφη. Οι Ιταλοί υποχώρησαν στο εσωτερικό της Αλβανίας, αφήνοντας πίσω τους 9.000 περίπου αιχμάλωτους. Όμως η πείνα και το χιόνι ανέκοψαν την προέλαση του ελληνικού στρατού. Στις 9 Μαρτίου 1941 ο Ιταλοί ανασυνταγμένοι εξαπέλυσαν καινούρια επίθεση, η οποία συνάντησε σθεναρή αντίσταση και απέτυχε.

ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας στα πλαίσια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου. Στις 6 Απριλίου 1941 οι γερμανικές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον της Ελλάδας, στα οχυρά της Μακεδονίας. Οι Γερμανοί, βλέποντας τις αποτυχίες των συμμάχων τους Ιταλών, ήθελαν, πριν επιτεθούν στη Ρωσία, να εξασφαλίσουν τα μετόπισθέν τους, κατακτώντας την Ελλάδα.

Τρεις μέρες ο ελληνικός στρατός αγωνίστηκε ηρωικά για να κρατήσει την οχυρωμένη γραμμή των συνόρων, όμως ο οργανωμένος φασιστικός στρατός, χρησιμοποιώντας τα πιο σύγχρονα όπλα και μεγάλη αεροπορική δύναμη, διέσπασε τη γραμμή άμυνας και μπήκε στην Ελλάδα. Στις 27 Απριλίου τα γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και σε λίγες μέρες έφτασαν στη Ν. Πελοπόννησο.

Όμως ο πόλεμος συνεχίστηκε στην Κρήτη· και αργότερα, μετά την ολοκληρωτική κατοχή της Ελλάδας, οι Έλληνες δε σταμάτησαν να πολεμούν τους κατακτητές με τα λαϊκά σώματα αντίστασης και με δυνάμεις που είχαν διαφύγει στην Αφρική.

Εμφύλιοι πόλεμοι

Α΄ Ελληνικός εμφύλιος

Ο Ελληνικός εμφύλιος της περιόδου 1823 - 1825 έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης ως ανταγωνισμός ισχύος για την ηγεσία της επανάστασης αλλά και του υπό διαμόρφωση νέου ελληνικού κράτους. Χωρίζεται σε δύο φάσεις: η πρώτη (Φθινόπωρο 1823 - Καλοκαίρι 1824) χαρακτηρίστηκε από έντονες πολιτικές διαμάχες μεταξύ Φιλικών και Κοτζαμπάσηδων, ενώ η δεύτερη (Ιούλιος 1824 - Ιανουάριος 1825) από εμφύλιες συρράξεις μεταξύ κυβερνητικών, υποστηριζόμενων από την Αγγλία, και Πελοποννησίων.

Β΄ Ελληνικός εμφύλιος

Στην δεύτερη φάση του ελληνικού εμφυλίου πολέμου πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζει η Ύδρα και οι Υδραίοι καραβοκύρηδες και συγκεκριμένα η Αγγλόφιλη οικογένεια Κουντουριώτη που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος της εξουσίας με το μέρος της. Από την άλλη αντίπαλοι τους ήταν οι κοτζαμπάσηδες του Μοριά και ο Θ. Κολοκοτρώνης. Με την συνεργασία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, ως εγγυητή του αγγλικού δανείου, και των Ρουμελιωτών, η υπεροχή των Υδραίων έναντι των αντιπάλων τους ήταν αδιαμφισβήτητη.

Στις 23 Ιανουαρίου του 1825 όλα έχουν τελειώσει. Ο Κολοκοτρώνης, Θεόδωρος Γρίβας, οι Γεώργιος και Χρύσανθος Σισίνης, οι Σωτήρης και Ιωάννης Νοταράς, οι Δεληγιανναίοι και μερικοί άλλοι φυλακίζονται στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα. Ο Ασημάκης Φωτήλας διέφυγε τη σύλληψη ενώ ο Παλαιών Πατρών Γερμανός συνελήφθη από τον Νικολέτο Σοφιανόπουλο και αφού οδηγήθηκε στη Γαστούνη, από εκεί και πέρα προχώρησε πεζός, γεγονός πρωτάκουστο για κληρικό τέτοιας κατηγορίας. Την ίδια εποχή ο Οδυσσέας Ανδρούτσος νομίζοντας ότι θα του δοθεί αμνηστία παραδίνεται στις αρχές και φυλακίζεται στην Αθήνα. Εκεί αφού βασανίστηκε απάνθρωπα, ρίχτηκε από την Ακρόπολη στις 26 Ιουνίου 1825. Στον λαό διαδόθηκε ότι πήγε να δραπετεύσει και τσακίστηκε. Υπεύθυνος για τον θάνατο του ήταν το άλλοτε πρωτοπαλίκαρό του ο Γκούρας.

Γ΄Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949

Με τον όρο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949 (κατά πολλούς και «Δεύτερο Αντάρτικο», υπονοώντας ότι ήταν η συνέχεια της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944) εννοούμε την περίοδο ενόπλων, αντι-ανταρτικών συγκρούσεων που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα μεταξύ του Ελληνικού Στρατού και των ανταρτικών δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (υπό τον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας). Διήρκεσε από τον Μάρτιο του 1946 έως τον Αύγουστο του 1949 και είχε ως αποτέλεσμα την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Ο Ελληνικός Εμφύλιος θεωρείται διεθνώς ως η πρώτη πράξη του ψυχρού πόλεμου στη μεταπολεμική ιστορία και ήταν η πολεμική σύγκρουση με τις μεγαλύτερες απώλειες που γνώρισε η χώρα από το 1830 έως σήμερα.

Πόλεμος του Βιετνάμ 1959 - 1975

Ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν ίσως η μεγαλύτερη ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολής κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Θεωρητικά η μάχη ήταν μεταξύ του Δημοκρατικού Στρατού του Βιετνάμ (Βόρειο Βιετνάμ) και της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Νότιο Βιετνάμ). Στην πραγματικότητα ήταν ένας πόλεμος δια αντιπροσώπων μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, παρόλο που η ΕΣΣΔ δεν ενεπλάκει άμεσα στρατιωτικά. Αμερικανοί στρατιώτες είχαν ήδη εμπλακεί από το 1959, αλλά σε μεγάλους αριθμούς κατέφθασαν κατά το 1965. Εγκατέλειψαν τη χώρα το 1973, κάτι που οδήγησε τελικά στην παράδοση του

Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα αναχώρησε για την Κορέα από τον Πειραιά στις 16/11/1950 με το αμερικανικό οπλιταγωγό “Τζένεραλ Χαν”. Αξίζει να σημειωθεί ότι το φθινόπωρο του 1953 η ελληνική κυβέρνηση (Παπάγος) δέχτηκε να αυξήσει την ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κορέα – για να καλυφθεί το κενό της αποχώρησης γαλλικού τάγματος για την Ινδοκίνα – από τάγμα σε Σύνταγμα, στέλνοντας άλλο ένα τάγμα. Συνολικά στο χρονικό διάστημα 1950 – 1955 στάλθηκαν στην Κορέα 10.225 αξιωματικοί και οπλίτες. Στάλθηκε επίσης ένα σμήνος από 7 αεροσκάφη. Στη συνέχεια στάλθηκαν άλλα 2 για αναπλήρωση απωλειών. Η ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κορέα ουσιαστικά τερματίστηκε τον Οκτώβρη του 1955, όταν το εκστρατευτικό σώμα διαλύθηκε και η δύναμη των ανδρών του επέστρεψε στην Ελλάδα (στην Κορέα έμεινε μια συμβολική δύναμη 10 ανδρών).

Οι ελληνικές απώλειες από τη συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας δεν ήταν λίγες: 183 νεκροί και 610 τραυματίες, σύνολο απωλειών 793 αξιωματικοί και οπλίτες. Η αεροπορία μέτρησε απώλειες 4 αεροσκάφη και 12 νεκρούς αξιωματικούς και υπαξιωματικούς.

Τουρκική εισβολή στην Κύπρο - 1974

Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Οι Τούρκοι κατακτούν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 70% του ορυκτού πλούτου, το 70% της βιομηχανίας, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων .

Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν πρόκειται για εισβολή αλλά για «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό την επαναφορά του συνταγματικού σκηνικού στην πριν του πραξικοπήματος κατάσταση.

Η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) αποτελεί τη μόνιμη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο, και αποτελείται από ένα αριθμό στρατιωτικών μονάδων οι οποίες βρίσκονται στα περίχωρα της πόλης της Λευκωσίας. Ιδρύθηκε στις 16 Αυγούστου 1960 με την υπογραφή της Συνθήκης Ζυρίχης-Λονδίνου στη Λευκωσία με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Yπάγεται στον Α' Υπαρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, και εδρεύει στην ευρύτερη περιοχή της πόλης της Λευκωσίας. Ο σημερινός Διοικητής της ΕΛΔΥΚ είναι ο Συνταγματάρχης (ΠΖ) Θεοδώρου Εμμανουήλ.

Ο Πόλεμος του Κόλπου

Ο Πόλεμος του Κόλπου (2 Αυγούστου 1990 - 28 Φεβρουαρίου 1991) ήταν πολεμική σύρραξη μεταξύ διεθνούς συμμαχίας από τουλάχιστον 31 κράτη υπό την καθοδήγηση των Η.Π.Α. και την εξουσιοδότηση του Ο.Η.Ε. κατά του Ιράκ, για την απελευθέρωση του Κουβέιτ. Ο Πόλεμος ξεκίνησε με την εισβολή του Ιράκ στις 2 Αυγούστου 1990, με την δικαιολογία ότι το Κουβέιτ κάνει γεωτρήσεις για πετρέλαιο υπό κλίση και έτσι «κλέβει» ιρακινό πετρέλαιο. Αμέσως μετά την εισβολή υποβλήθηκαν οικονομικές κυρώσεις από τον Ο.Η.Ε. και τελικώς οι εχθροπραξίες άρχισαν τον Ιανουάριο του 1991, οι οποίες και κατέληξαν στην ολοκληρωτική νίκη των συμμαχικών δυνάμεων. Μεταξύ των μελών της αναπυχθείσης Διεθνούς Συμμαχίας ήταν και η Ελλάδα.

Πηγές:
https://el.wikipedia.org
http://www.agiotatos.gr
http://greekworldhistory.blogspot.gr
https://gr.pinterest.com
http://www.huffingtonpost.gr/