Ο Γάλλος Ζακ-Λουί Νταβίντ, εκπρόσωπος της τέχνης του νεοκλασικισμού και οπαδός της Γαλλικής Επανάστασης (1789-1796) αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα, καθώς υπήρξε ο επίσημος ζωγράφος της επαναστατικής κυβέρνησης.
Οι Γάλλοι επαναστάτες είχαν την αίσθηση ότι ζούσαν σε ηρωικούς καιρούς και πως τα γεγονότα της εποχής τους άξιζαν να αναπαρίστανται στα έργα των ζωγράφων. Έτσι, όταν ο Ζαν Πολ Μαρά, ένας από τους αρχηγούς της Επανάστασης δολοφονήθηκε στο λουτρό του από μια φανατική αντίπαλο, οι οπαδοί του ζήτησαν από τον ζωγράφο να απεικονίσει το περιστατικό για να τιμήσει τον αγώνα του. Ο ίδιος ο ζωγράφος, ήταν προσωπικός φίλος του Μαρά και θερμός υποστηρικτής του και γι αυτό αποφάσισε να τον απεικονίσει εξιδανικευμένα, σαν μάρτυρα που θυσιάστηκε για την πίστη του.
Γι αυτό και δεν μας δείχνει απευθείας την σκηνή της δράσης, αλλά λίγα λεπτά αργότερα την ώρα που ο Μαρά ξεψυχά, ενώ η δολοφόνος του Σαρλότ Κορντέ απουσιάζει, παρόλο που στην πραγματικότητα δεν προσπάθησε να διαφύγει. Ο επαναστάτης δολοφονήθηκε στο λουτρό του, στο οποίο κατέφευγε τακτικά εξαιτίας κάποιας δερματικής ασθένειας που τον ταλαιπωρούσε. Για το λόγο αυτό συνήθιζε να εργάζεται στο λουτρό, που το προσάρμοζε έτσι ώστε να λειτουργεί ως γραφείο. Η Κορντέ προφασιζόμενη πως είχε να του αποκαλύψει συνωμότες τον επισκέφτηκε εκεί, όπου και κατάφερε να τον μαχαιρώσει στο στήθος προκαλώντας το θάνατο του.
Το πρόσωπο του Μαρά, στην αριστερή πλευρά του πίνακα λούζεται από ένα απαλό κίτρινο φως και παρόλο που υπάρχει σ’ αυτό μια αδιόρατη ένδειξη πόνου, μοιάζει γαλήνιο. Αντίθετα, η πληγή του και το μαχαίρι βρίσκονται στην σκιά και σε συνδυασμό με την απουσία της Κορντέ, υποδηλώνουν πως η πράξη της δεν έχει καμία δύναμη πάνω σ’ αυτό που αντιπροσωπεύει ο ίδιος.
Στα χέρια του διατηρείται ακόμα κάποια ένταση, από την μια η πέννα που κρατά στέκεται ακόμη όρθια και από την άλλη το γράμμα, έχει σημάδια από αίμα και αναγράφει την ημερομηνία, τα ονόματα του αποστολέα και του παραλήπτη και την εξής φράση: «Αρκεί, που είμαι αρκετά δυστυχής, ώστε να έχω δικαίωμα στην φιλανθρωπία σας». Πάνω από την μπανιέρα υπάρχει ένα ξύλινο επίπεδο με τραπεζομάντηλο που χρησίμευε για να γράφει, ενώ δίπλα, το κουτί στο οποίο βρίσκονται τα υλικά γραφής μοιάζει με επιτύμβια στήλη και φέρει την σφραγίδα του ζωγράφου: « Στον Μαρά, Νταβίντ».
Η γαλήνια εικόνα του νεκρού σε συνδυασμό με το θέαμα του θανάτου του, δίνουν την εικόνα ενός μάρτυρα ο οποίος πεθαίνει ενώ δουλεύει για το καλό της Γαλλίας. Και παρόλο που το περιστατικό δεν προσφέρεται ως εικόνα αξιοπρέπειας και μεγαλείου όπως πρόσταζε η εποχή, ο Νταβίντ κατόρθωσε να δημιουργήσει έναν αριστουργηματικό ηρωικό πίνακα με τις λεπτομέρειες ενός αστυνομικού δελτίου που έμεινε στην ιστορία.
**********