Να βλέπεις τη ματαιότητα και την ιδέα της ματαιότητας
Νίκος Καρούζος
1. Να μην ειρηνεύεις ανώφελα.
2. Να μην πολεμάς επίσης ανώφελα.
3. Ν’ αγαπάς τον ήλιο, μα όχι σαν θεότητα.
4. Ν’ αποστρέφεσαι τη σελήνη σαν έδαφος.
5. Να πηγαίνεις καμιά φορά στην εκκλησία, δεν χάνεις τίποτα.
6. Να θυμάσαι λιγάκι τον θάνατο, μα όχι σαν θάνατο.
7. Να βλέπεις τη ματαιότητα και την ιδέα της ματαιότητας.
8. Να λες Έλληνας και να νιώθεις άλλην ομορφιά, να μη νιώθεις ελληνικότητα.
9. Να γράφεις αγαπώντας το άγραφο.
10. Να στοχάζεσαι πέρ’ απ’ τους στοχασμούς σου.
11. Να μην ξεχνάς την ύπαρξη του Ανύπαρχτου.
12. Να τα διαβάζεις κάθε μέρα τούτα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του “Οιδίπους Τυραννούμενος και άλλα ποιήματα”.
Ο Νίκος Καρούζος (17 Ιουλίου 1926-28 Σεπτεμβρίου 1990) ήταν ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και έζησε στην Αθήνα για 40 χρόνια. Η ποίηση του Καρούζου έχει χαρακτηριστεί ως φιλοσοφική, θρησκευτική, μυστική, μα δεν είναι τόσο η μεταφυσική διάσταση που τη διακρίνει, αλλά «μια υπαρξιακή πλησμονή, που τον ωθεί πέρα από τα όρια του εγώ, προς τη συγχώνευση με το αισθητό σύμπαν». Έχει βραβευτεί με το Β’ Κρατικό Βραβείο ποίησης, το Α΄Βραβείο ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα και το Κρατικό Λογοτεχνικό βραβείο ποίησης (1988).