Blues: τα...μπλέ

Κώστας Χολής

Το πλεονέκτημα, πουμας έχει δοθεί , ώστε να βλέπουμε το κόσμο από μεσοπέλαγα …..

” Άγγελοι και δαίμονες που κάθονται στο ίδιο τραπέζι: η πραγματική προέλευση των μπλε “

Τα μπλουζ γεννήθηκαν για να μας δώσουν τη δικαιολογία να παίζουμε μεταξύ μας. Να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον. Απλά ανεβαίνετε σε μια σκηνή και ανάμεσα στους μουσικούς με διαφορετικά γούστα, ιστορίες και ρεπερτόρια, είναι φυσικό να βρείτε ένα σημείο συνάντησης στα μπλουζ. “Ας κάνουμε ένα μπλουζ;” Είναι το πιο απλό ερώτημα να κάνουμε μουσική μαζί.

Αλλά πώς γεννήθηκε αυτό το είδος και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του;

Για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα μας, θα ξεκινήσουμε λέγοντας ότι δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθεί πόσο χρονών είναι τα blues, αλλά σίγουρα δεν είναι νωρίτερα από την άφιξη των Αφρικανών σκλάβων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν θα μπορούσε να υπήρχε , αν οι Αφρικανοί δούλοι δεν είχαν γίνει Αμερικανοί δούλοι. Για το λόγο αυτό είναι δυνατό να θεωρηθεί το μπλουζ ως πιστοποιητικό γέννησης των Αμερικανών μαύρων.

Οι πρώτοι δούλοι των φυτειών μίλησαν την αφρικανική τους διάλεκτο, παραμένοντας εντελώς και εντελώς άσχετοι με τον τόπο όπου βρισκόταν βίαια. Τότε υπήρχαν οι Αφροαμερικανοί, οι νέοι που γεννήθηκαν στο αμερικανικό έδαφος, που άρχισαν να μιλούν αγγλικά, αλλά ζούσαν ακόμα με τις μνήμες που τους διαβίβαζαν οι γονείς τους και οι παππούδες τους. Μόνο όταν μεταβολιζαν τη κατάστασή τους, τον τόπο όπου ήταν (για καλό ή για κακό) και είχαν την επιθυμία και την ικανότητα να αφορούν τις εμπειρίες τους στη γλώσσα της χώρας (αν και με γλωσσικά τεχνάσματα και ασάφεια και φωνητική), μόνο τότε οι Αφρικανοί σκλάβοι, οι Αφροαμερικανοι έγιναν οι μαύροι Αμερικανοί.

Τη συγκεκριμένη στιγμή γεννήθηκαν τα Μπλε. Τα μπλουζ ειναι μια αυτόνομη οντότητα, σε σύγκριση με τα πρώτα τραγούδια και πνευματικά τους έργα, από τα οποία, όμως, τα μπλουζ κληρονομούν τα θέματα του πόνου.

Πιθανότατα η λέξη “μπλε” χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά με τη φράση “έχοντας ένα μπλε διάβολο”, με την έννοια ότι είναι θλιβερό και κατάθλιψη, όπως βρίσκεται στην από τον George Colman Blue Devils, μια φάρσα σε μία πράξη (1798). Στην αγγλική γλώσσα, στην πραγματικότητα, το μπλε χρώμα συνδέεται με τη θλίψη και την ταλαιπωρία και η φράση “να αισθάνεσαι μπλε” σημαίνει να αισθάνεσαι μελαγχολικός. Η πρώτη τεκμηριωμένη εμφάνιση αυτής της λέξης στο μουσικό πεδίο χρονολογείται από το 1912, στο Memphis W. C. Public Handy Memphis Blues (αλλά η χρήση υποτίθεται ότι είναι μεγαλύτερης ηλικίας).

Η εκδήλωση που επέτρεψε να εξαπλωθεί το μπλουζ ήταν η κατάργηση της δουλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες, το 1865, μετά την οποία πολλοί μαύροι μουσικοί μπορούσαν να βγάλουν τη μουσική τους έξω από τις φυτείες. Ένα κίνημα που τους οδήγησε στη συνέχεια να κινηθούν προς βορρά για να βρουν έναν νέο κόσμο. Σύντομα μερικοί από αυτούς κατάφεραν να εκτιμηθούν, έστω και με μεγάλη δυσκολία ακόμη και από τους λευκούς. Μετά από όλα αυτά , μια τέτοια μουσική ήταν πολύ καλή για να αγνοηθεί. Θα μπορούσε να εισέλθει στην καρδιά οποιουδήποτε τον άκουγε. Ήταν η μουσική της αμαρτίας, του σεξ και του οινοπνεύματος, αλλά ταυτόχρονα ζητούσε συγχώρεση, επειδή επικαλούνταν τον Θεό, στις αναφορές τους στο ευαγγέλιο και στο πνευματικό.

Και ίσως για όλους αυτούς τους λόγους τα μπλε εισέρχονται σε εμάς. Επειδή είναι γεμάτα από την τραγική πραγματικότητα της ζωής, της αγάπης, του πόνου και της χάριτος. Μιλάνε για το τι είναι πραγματικά η ζωή : ” άγγελοι και δαίμονες που κάθονται στο ίδιο τραπέζι “.

Τα μπλουζ μας λένε ότι δεν είμαστε πάντα καλοί ή κακοί. Είμαστε όμως πάντα δίκαιοι.

Γι ‘αυτό όταν αποδεχόμαστε τα μπλουζ, καταλαβαίνουμε πλήρως την κατάσταση μας ως ανθρώπινα όντα.

Τεχνικά αυτό αποτελείται ουσιαστικά από δύο στοιχεία: τη κλίμακα (με μπλε σημειώσεις, σημειώσεις και χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν τον ήχο αυτού του μουσικού είδους) και μια αρμονική πρόοδο (μια ακολουθία 12, μέτρα ονομάζονται επίσης «12 bars μπλε εξέλιξη»). Δώδεκα μέτρα, όπως δώδεκα είναι οι μήνες του έτους και τα σημάδια του ζωδιακού κύκλου. Μια εξέλιξη στην οποία θα βρείτε τα πάντα: οι ήχοι της μείζονος και ελάσσονος προέρχονται από την ελληνική κατάσταση, οι Plagal ρυθμότυπικό dell’Amen της χριστιανικής λειτουργικής μουσικής , το πικρό τόνο και το αβέβαιο τόνο της αφρικανικής μουσικής … όλα είναι μπλε. Μια ακολουθία που αντικατοπτρίζει τον τρόπο τραγουδιού των μπλουζ στα στρατόπεδα εργασίας, όπου ένα άτομο τραγουδούσε (κλήση) και άλλοι απαντούσαν (απάντηση).

Κώστας Χολής

Πηγή: https://antikleidi.com/2018/11/23/blues-ble/